In september 2015 werden de inwoners van het Groningse Oldambt verrast door de komst van een noodopvang voor vluchtelingen in het dorp Beerta. De onrust onder de inwoners was groot en in de aanloop naar de komst van de noodopvang en haar bewoners werden diverse informatieavonden georganiseerd.
De Oldambtster burgers werd om mededogen gevraagd, hun hart en zo mogelijk hun huis open te stellen voor de noodlijdende vluchtelingen, echter waren alle bewoners hulpbehoevende vluchtelingen?
Bert van Vondel – Vrijdenker 26 oktober 2017
Uit betrouwbare bronnen is onweerlegbaar gebleken dat meerdere alleenstaande personen en gezinnen bewust misbruik hebben gemaakt van de voorziening(en) zoals het uit vier personen bestaande gezin (vader, moeder en twee jonge dochters) van ‘Mohammed’ (echte naam bekend) uit Irak. Samen met zijn ouders en jongere broer vroeg het gezin asiel aan. Door onjuiste informatie te verschaffen en de identiteitspapieren achter te houden ontving men op kosten van de Nederlandse belastingbetaler in Beerta onderdak en bescherming.
Als vluchteling verbleef men in de noodopvang in afwachting van een verblijfsvergunning, bij de sluiting in 2017 werd men over verschillende AZC’s ondergebracht. In werkelijkheid waren economische motieven de enige beweegreden en loog men over naam en woonplaats en beschikte het in Irak wel degelijk over alle identiteitspapieren zoals paspoort, identiteitskaart, rijbewijs, etc.
Succesvol zakenman
In Irak beschikt de familie onveranderd over meerdere bedrijven, luxe auto’s en onroerend goed en beschikt ze daarnaast (nog steeds) over ruime financiële middelen. ‘Mohammed’ is in werkelijkheid een succesvolle Irakese zakenman die in de afgelopen jaren herhaaldelijk bezoeken bracht aan Nederland en landen als Italië, Spanje, Frankrijk, België en Duitsland.
In tegenstelling tot werkelijk in gevaar verkerende en noodlijdende asielaanvragers ontbrak het hen zeker in materieel opzicht gedurende de asielprocedure aan niets. Naast de officiële toekenning van een uitkering kon dit gezin maandelijks beschikken over bedragen oplopend van 10.000 tot 15.000 euro uit eigen middelen. Tot aan het moment van de officiële statustoekenning heeft het gezin uiterst royaal geleefd van het geld dat op afroep via secondaire weg getransporteerd werd.
Haar reis van Irak naar uiteindelijk Nederland was allesbehalve oncomfortabel en afgezien van de meldingsplicht op dinsdag verbleef het in de regel in bungalow- en vakantieparken en verplaatste men zich per auto die gehuurd werd op het Europese rijbewijs. In goede doen en in afwachting van de felbegeerde permanente verblijfsvergunning flaneerde men geregeld door het inkoopcentrum in de naburige stad Winschoten. Dat juist voor Nederland gekozen werd was niet geheel per ongeluk aangezien een van de broers van ‘Mohammed’ zich jaren geleden al in Rotterdam gevestigd had. Met regelmaat was het gezin van ‘Mohammed’ in Rotterdam op bezoek.
Gekochte verblijfsvergunning
Grofweg kan gezegd worden dat een vermogende familie zich een verblijfsvergunning heeft gekocht en schandalig en ongestraft misbruik heeft gemaakt van het asielrecht. Hiervoor is dit nooit opgezet of bedoeld! Het verhaal van deze familie is echter geen uitzondering of een op zichzelf staand verhaal, het is eerder schering dan inslag en kan gezien worden als het topje van de ijsberg. Het COA is hiervan meerdere malen in kennis gesteld maar wordt op straffe van ontslag alles binnenskamers gehouden.
Dis-balans
Elke kritische burger dreigt op voorhand te worden afgeserveerd als discriminerende racist of vreemdelingenhater met onderbuikgevoelens. Echter, men verlangd wel van de burgers maximale participatie en inschikkelijkheid, te accepteren dat statushouders voorrang genieten bij het zoeken naar een woning, te accepteren dat statushouders op meerdere terreinen een voorkeursbehandeling genieten, te accepteren dat zij een renteloze lening ontvangen bij de inrichting van hun nieuwe woning, vaak in sociale woningbuurten waar de bewoners vaak te kampen hebben met eigen (sociale)problematiek en beperkte mogelijkheden en allerminst zijn toegerust op begeleiding en opvang van nieuwkomers.
Strafbaar
Misbruik van sociale voorzieningen zijn te allen tijde ontoelaatbaar, niet alleen door autochtone inwoners maar ook voor mensen die misbruik maken van de gastvrijheid en het asielrecht in ons land en moeten zij, die deze mis-daden plegen, bestraft en vervolgd worden. Zij die bestuurlijke verantwoordelijkheid dragen zijn in de eerste lijn verantwoordelijk voor oordeelkundige besluitvorming en dienen er voor te zorgen dat achteraf niet gezegd kan worden dat aan misbruik of misleiding meegewerkt is.