Het is begin 2017 als eind januari een nogal vreemd uitgedoste kudde vrouwen zich in de openbaarheid vertoont. Uitgedost in een niets aan de verbeelding overlatende verpakking joelen en schreeuwen feminale opstandigen, zogezegd voor zichzelf en de vrouw en tegen Trump, de nieuw beëdigde president van de USA. Donald Trump, een nogal flamboyante persoon die behalve multimiljardair en vastgoedondernemer in eigen land ruime bekendheid genoot als media personality. Voor – beter gezegd – tegen hem, gaan giga vagina’s de straat op.
Donald Trump, een grootsprakige man, niet vies van gepeperde uitspraken en die tot twee maal toe genomineerd werd voor een Emmy Award voor zijn optreden in films en tv-series waarin hij zichzelf (een beetje zoals Alfred Joseph Hitchcock) als een karikatuur neerzet. Zo was hij o.a. te zien in Days of Our Lives, The Fresh Prince of Bel-Air, The Nanny, Home Alone 2 en de film The Little Rascals. Trump verzorgde daarnaast een eigen dagelijks praatprogramma op de radio met de naam Trumped! en was hij sinds 2003 zowel uitvoerende producent als presentator van een realityserie van National Broadcasting Company (NBC): The Apprentice.
Een groep deelnemers streed hierin om een belangrijke baan in een van de bedrijven van Trump. Het veertien seizoenen lang presenteren van deze tv-serie leverde hem geen windeieren op, NBC telde er een slordige $ 214 miljoen voor neer. Trump die in 2007 met een ster op de Hollywood Walk of Fame geëerd werd was een eigenzinnige maar tegelijk ook graag geziene en vaak genode gast in tv-programma’s. In een peiling van Gallup en USA-Today uit december 2011 stond hij in de top zes van de tien meest geliefde levende mannen en vrouwen in de USA.
Eind 2016 wist hij, tot verrassing en verbazing van velen, als winnaar uit de bus te komen van de Amerikaanse presidentiële verkiezingen. Op vrijdag 20 januari 2017 werd hij in Washington als 45e Amerikaanse president ingezworen. Het was voor duizenden Vaginale Vigilantes het signaal om luid schreeuwend de straat op te gaan. Had de nieuwbakken President de USA misschien in een oorlog gestort? Waren de schuddende huppelkutten over de kook omdat hun zoons en dochters, hun kinderen naar het slachtveld gedirigeerd waren?
Waren ze ongesteld over de uit oorlogsgebieden weerom kerende stroom teruggevoerde stoffelijke resten van hun kroost? Nee..niets van dit alles. Een hand vol vuige & vunzige woorden, elf jaar eerder uitgesproken in een onbewaakt maar wel bewaard moment in een toeringcar, bleek de aanleiding te zijn voor de hatelijke vrouwenmanifestatie.
De bewuste woorden stammen uit 2005, het jaar waarin George Walker Bush voor de tweede termijn aantrad als 43e president van de USA. George Herbert Walker Busch, zijn vader, was hem als 41e president al voor gegaan. Het neefje van George H.W. Bush, William Hall (Billy) Bush, een praatgrage radio en tv-presentator, had Donald Trump in september van dat jaar uitgenodigd om in de dagelijkse soapopera Days of our Live zijn tv-serie The Apprentice te komen promoten. In de bus, onderweg naar de studio, met de microfoons al opgespeld en ingeschakeld en ruim voor de uitzending zelf ontspon zich een nogal banaal mannen-verhaal, nauwelijks een gesprek te noemen.
Buiten zicht van camera en publiek liet Donald zich zonder grote toespelingen van Billy niet bepaald bijzonder hoffelijk uit over een niet met name genoemde vrouwspersoon, waarin hij zijn jonge heer wel wilde duwen. Borrelpraat die in duizenden kroegen en uit evenzovele monden van zowel mannen als vrouwen op te tekenen is in evenzovele duizenden kroegen en feesten, vooral als de drank-in-de-man-en-of-vrouw is. Nuchter en niet onder invloed van drank of drugs reutelde Donald zijn paar woorden borrelpraat tot een zin van enkele woorden.. ‘Grab ‘em by the pussy’.
Het zou ruim elf jaar later, door zijn politieke tegenstanders als een welkom duiveltje, uit een doosje gehaald worden en tot in het absurde en propagandistisch effectief uitvergroot worden. Amerikaanse verkiezingen lijken per definitie steeds meer verworden tot een schandelijk smeertoneel waar voor- en tegenstanders elkaar openlijk voor rotte vis uitmaken, elkaar van de meest smerige perversiteiten beschuldigen en er niet voor terugdeinzen om elkaar (mond)dood te maken en als het kan bij de hakken af te maaien, niets nalaten om elkaar politiek en persoonlijk onderuit te halen en te beschadigen en dat alles om als vlees geworden heilige de scepter te kunnen zwaaien over het ‘Land of the Free and the Home of the Brave’.
John Ellis (Jeb) Bush, de zoon van president nr 41, George H.W. Bush en het jongere broertje van president nr 43, George Walker Busch, het neefje van Billy Bush, had zijn zinnen gezet om als president nr 45 de Amerikaanse geschiedenisboeken in te gaan. Het was Trump die daar een hoop roet in het eten gooide. Op 16 juni 2015 stelde Trump zich officieel kandidaat voor de presidentsverkiezingen en het eerste stadium van zijn campagne bracht hem veel populariteit, dit tot verontrusting van de leiders van de Republikeinse Partij. Vanaf eind juli 2015 stond Trump bovenaan in de peilingen voor de Republikeinse nominatie. In de peiling van CBS News van 4 augustus 2015 stond Trump ver op Jeb voor. Donald kon rekenen op de steun van 24% terwijl Jeb het moest doen met 13%.
Donald Trump, de rijzende ster, was bij papa George Herbert, broer George Walker en Jeb niet bepaald de gedoomde kandidaat, een andere Kalief wilde de Kalief worden. Sinds juli 2016 was hij voor velen binnen de Republikeinse Partij DE kandidaat. Niet geheel onwelkom hield Trumps vrouw Melanie op 18 juli 2016 een speech voor de Republikeinse Partij met daarin passages die opmerkelijke overeenkomsten vertoonden met een speech van Michelle Obama uit 2008. Dit leidde tot veel ophef; gedacht werd in de eerste plaats aan een blunder van de speechschrijvers, anderen opperden een bewust geplande imagoschade. Onder het motto van de tegenstander van mijn tegenstander is mijn bondgenoot werd gesuggereerd en vermoed dat achterlangs de linkerhand de rechterhand wat bruikbare munitie toegestopt had.
Of het allemaal ook zo gebeurd is, is maar zeer de vraag en zal de toekomst misschien uitwijzen wat en hoe dingen zijn gelopen. De toespraak van Melanie bracht in elk geval geen politieke aardverschuiving teweeg. Dat gebeurde wel toen op 7 oktober 2016, precies een maand voor de verkiezingen, The Washington Post de geluidsopnamen uit 2005 boven water tilde tussen Billy Bush en Donald Trump. Daardoor raakte de blonde kuif van Donald danig in de war en het leek erop dat het hem zijn politieke kop zou kosten. Hij bood schriftelijk en uitvoerig zijn excuses aan maar daar leek hij niet mee weg te komen, ze werden honend van de hand gewezen. Zijn kansen leken verkeken, net als die van Billy Busch, die werd als beloning op 9 oktober 2016 door NBC op non actief gesteld.
Maar.. politiek is een wonderlijk speeltoneel en tot veler verbazing kwam de geel gekuifde multimiljardair als winnaar uit de verkiezingsstrijd. Politieke vrienden, aanhangers en sympathisanten hingen de vlaggen uit, terwijl de tegenstanders morrend en meesmuilend en maar moeilijk hun verlies namen. Voor hen was het moeilijk slikken, voor velen was de strijd nog niet voorbij, trokken de vuilspuitregisters open en gingen door met hun strijd tegen de democratisch gekozen 45e president van de USA. Velen in de wereld vragen zich bij al dit gebral en raasgekal – niet onterecht – af, hoe zou dat toch uitgepakt hebben als de aanvoerders en politieke leiders van deze bijkans hysterische opposanten aan het bewind gekomen waren?
Gillende keukenmeiden die zich aan zichzelf vergrepen? Grab ‘m by the Pussy?
Een kuddekuttekoppen?