Voor-over de tafel en naar mij toe geleund praat Jan honderduit en enthousiast over zijn hobby. Postzegels verzamelen, dat is zijn ding, de belangrijkste vrijetijdsbesteding in elk geval van Jan Rendering. Verzamelen zit hem als het ware in het bloed, hij heeft dan ook een brede interesse en werd in het verleden wel eens gekscherend Eekhoorntje genoemd. Maar postzegels, dat is zijn passie.
Dat ik op een wat frisse zaterdagochtend tegenover Jan aan tafel zit heeft te maken met een groot sandwichbord dat op de hoek van de Tromplaan en Oudewerfslaan geparkeerd stond. Daarop een pronte pijl naar links wijzend en daaronder twee woorden Postzegel Ruilbeurs… het deed in deze digitale hightech tijd vooroorlogs aan. Postzegels verzamelen, sigarenbandjes, luciferdoosjes… bestaat dat nog? Daar moest ik meer van weten, mijn route omgooiend eerst fluks en vlug op stap voor papier en schrijfgerei parkeer ik niet veel later m’n Zwoele Franse Troela naast de oude Tromplaanschool.
Hup naar binnen, rechtsaf de gang in en direct weer rechts, daar komt zacht geroezemoes vandaan. Als ik de deur van de voormalige aula open word ik verrassend verwelkomd door een golf van kneuterige warmte, een sfeertje dat de tijd-van-toen uitademt. Rijen tafels met stoelen waarop mensen geconcentreerd voorovergebogen mappen vol zegels bestuderen, beschenen door het schuin binnenvallende licht van zacht stralende zonnebundels. Direct rechts, bij de ingang, zit Jan, glimlachend achter een tafeltje, gewapend met blocnote, boek en metalen sigarenkistje. Ik ben blij verrast hem daar te zien, “He, moi… doe hier?” en we raken direct in geanimeerd gesprek.
Het is tot mijn verrassing best druk en in de deuropening ben ik een sta in de weg, Jan maakt zich even los van zijn taak en ik volg hem naar een kamertje verderop in de gang om verder te praten. “Ga maar zitten” zegt hij “wolst ook kovvie?” waarop hij via de Aula en langs de filatelisten naar de keuken loopt en bij Feka, zijn vrouw, een kopje vult en niet veel later voor m’n neus op tafel zet. “Mien vraauw dut ook mit, dij staait in de keuken, soamen mit aandere vrijwilligers” zo steekt hij van wal, de kakelvers en gezond ogende 80-jarige Jan, de jaren zijn hem in elk geval niet aan te zien.
Als Lutje Bungel begon hij zijn arbeidzame carrière in zijn geboortedorp Westerlee, waar hij als 11-jarige bij Bakkerij Rosenboom zijn handjes liet wapperen. Iets dat hij tot zijn 22e op z’n vrije zaterdagen heeft volgehouden. Voor zijn dagelijks brood ging Jan als boekhouder aan de slag bij de WCI – Winschoter Cement Industrie, om daarna door te stromen naar het GAK. Eerst 3 jaar in de binnendienst, daarna tot aan zijn 57e en pensionering in de buitendienst, als Correspondent zoals dat toen genoemd werd. “Dat was prachtig waark, veul bie de weg, ‘k bin ook echt ’n boetenmens”.
Verzamelen zat al van jongsaan in z’n bloed en via de postzegels kwam hij als lid binnen bij de Filatelisten Vereniging Winschoten, stoomde later in de gelederen door tot penningmeester, daarna secretaris en behartigt de PR van de club. Een manusje van alles zou je bijna kunnen zeggen in een club waar gezelligheid en het sociale gebeuren in alles voorop staat. Een club die zich als warm bad om haar 75 leden vormt, waar de zelfgemaakte soep en gehaktballen evenzo belangrijk zijn als de koffie en voor clubprijzen over de tafel gaan. Een club die nog leden telt vanaf het prille begin, 52-jaar terug en waar telkens nieuwe leden zich aanmelden.
Jan is zich er zich goed van bewust dat ze als postzegelclub niet het eeuwige leven hebben, maar ze maken er samen het beste van, beleggen 9 clubavonden en organiseren 4 volledige zaterdag ruilbeurzen per jaar. In die zin is de club bijna net zo onverwoestbaar als Jan zelf, optimist en goedlachs van nature, die de 5-jaar geleden bij hem geconstateerde huidkanker manmoedig en met succes heeft getrotseerd. ”’t kin aaltied minder, je mouten der zulf wat schiers van moaken” zegt Jan.. “wilst nog ’n bakje kovvie?” waarna hij zich met kop en schotel de filatelistenfile doorwurmt naar de keuken en het door Feke opnieuw laat vullen.