Mij vooruitlopend stapt ze de Primark binnen, rollen we samen de trap op naar een hoger gelegen vloer en houden we niet veel later stil bij een pronte partij gestapelde shirts.
Kijken en kopen is passen en wegwezen en binnen no time staan we weer op het H.J. Van Heekplein, midden in het stadje dat ooit eens het hart was van de Nederlandse textielindustrie.
Bij ‘Meisje’ aan de koffie bekijk ik het inkoop-schaderapport van amper 15 euries en ik vraag me af hoe dat in hemelsnaam toch allemaal kan. Als ik even later in een van de kledingstukken zie waar de productie plaats vind heb ik direct een nare smaak in de mond. Het is geen eigen maaksel, geen Europese werknemer heeft hier zijn broodwinning aan, deze en andere kledingstukken worden door naaislaven onder erbarmelijke omstandigheden geproduceerd in onder meer Bangladesh, Myanmar, Cambodja, India, Pakistan en Indonesië.
Fabrikanten als Primark – zo leer ik later – laten op basis van oneerlijke contracten, tegen oneerlijke prijzen en onleefbare lonen miljoenen naaislaven de kleding maken waar wij in rondhobbelen. Vuile en vuige contracten waar de honden geen brood van lusten met onfrisse ontbindende bepalingen en stinkende betalingsafspraken zoals pas betalen bij de inscheping van de levering en niet bij het plaatsen van de bestelling.
Alleen al in In Bangladesh zijn orders met een totale waarde van 3 miljard euro ingetrokken, waarvan door C&A 166 miljoen dollar aan opgeschorte afnames.
“De Brenninkmeijers kunnen het zich gemakkelijk veroorloven om de contracten van C&A met hun leveranciers na te komen, waardoor de honderdduizenden werknemers die zij in dienst hebben veel leed wordt bespaard. Als de coronacrisis een ethische test is, dan faalt C&A grandioos”.
Met een vermogen van meer dan 20 miljard euro behoort de Nederlandse familie Brenninkmeijer, die C&A in handen heeft, tot de rijkste van Europa. Over ‘eerlijke kleding’ gesproken . Ook Zeeman, Hema, Wibra, Miss Etam en H&M annuleerden hun orders voor bijna 178 miljoen dollar – Made in Bangladesh.
Miljoenen zware orders die Corona-gecanceld zijn, waardoor geen geld, geen inkomen voor hen die tot op het bot uitgebuit worden, wat een on-eer-lijke (be)handel(ing). Ik ben (en probeer nog) zuinig(er) op die paar shirts te zijn. Niet(s) kopen betekent voor de koelies geen inkomen, wel kopen is de ellende in stand houden voor de miljoenen overzeese naaislaven.