‘Ding-dong’ zegt de winkeldeur als ik binnenstap. “Heej, hallo, leuk dat je er bent” zegt Liza met een glimlach op haar gezicht. “Kom erbij zitten” en ze trekt er een stoel bij. Even later zitten we beide achter de brede en royaal uitgemeten winkelbalie van haar zaak in de Piekstraat. “Het is even rustig met de handel, wil je een bakje koffie of iets anders?” Niet veel later zet ze het gevraagde glas water naast me neer en terwijl ik er aan nip steekt ook haar partner Arend-Jan zijn neus even om de hoek.
We kletsen wat over ditjes-en-datjes, hoe het leven loopt en lopen kan. Vroeger was mn werk het onderwerp van aandacht, tegenwoordig is de belangstelling al snel gericht op gezondheid en welzijn. Ook zaken die de wereld van nu bezig lijken te houden passeren de revue en Arend-Jan tipt terloops het een en ander aan wat via Social Media de ronde doet. Onlangs verraste hij – niet alleen – mij met wat informatie over een onderwerp waar ik weinig affiniteit mee heb waarop ik mijn zicht en kennis weer kon bijstellen. Eigenlijk is het nooit anders geweest, als mens denken we kritisch te kunnen zijn, zelfs ‘contra-versie-el’ te denken. In wezen worden we constant verleid onze denksels uit een nauwsluitend & correct politiek, economisch, religieus denkpatroon te persen.
Kort gezegd komt het er op neer dat niets is wat het lijkt, iets wat ik in de loop der jaren dat ik mijn neus uit belangstelling en nieuws-gier in zaken uit verleden steek geleerd heb, gedane-zaken fileer, met de behoefte om het wie, wat en waarom te weten te komen. Wat daarbij aan de oppervlakte komt is soms verrassend prachtig maar even zo vaak verbluffend smerig, misdadig en vulgair. Het is als het ware roeren in een vunzig riekende pruttelpot waaruit onverkwikkelijke zaken dampend opstijgen en je ongevraagd kennis krijgt van zaken die je niet zoekt, je tegenstaan, laat staan zou willen vinden. Neem nu het perverse en bedenkelijke circus om de – in de politiecel dood gevonden – Amerikaanse miljonair Epstein, een persoon die gelinkt is aan kinderporno, pedofilie en sadisme.
Daarover pratend komt een verhaal van jaren geleden aan de oppervlakte die bij het roeren in de stront smerig geurend aan de oppervlakte raakte. Om diverse redenen en omdat het (nog steeds) aardig brandbaar is en blijft kan ik er niet te direct in zijn, een goed onderzoekjournalist zal daar zijn aandacht eens op moeten richten, wie weet wat deze meer boven water weet te halen. Terwijl ik mijn water nip vertel ik delen van wat er ons jaren terug ‘per ongeluk’ en vanuit het niets aan informatie in de schoot geworpen werd. Niets is wat het lijkt of is, men doet zich totaal anders voor en verhuld de ware bedoelingen en moet daarbij denken aan de Franse stripreeks uit 1962 van Tabary & Goscinny met in de hoofdrol van Grootvizier Inzogoedh. Een klein smerig huichelaartje die vanuit de achtergrond manipuleert en organiseert en waarvoor je verduveld moet uitkijken.
Zo ook de persoon waarvan al roerend in de pruttelpot bedenkelijke en opmerkelijke informatie aan het daglicht kwam. Of het met opzet gelekt werd of juist niet, naar mijn en onze inschatting is het een gevaarlijk heerschap, een vos in lamsvel, een Iznogoedh die ik bij deze gelegenheid de naam Peter mee gegeven heb. Een zo op het oog onopvallende man, nu rond een jaar of 40, van beroep en hobby een verwoed fotograaf. Een politiek extra links geschoeide succesvolle Zuiderbuur die vooral ook lijkt te excelleren in het maken van prachtige portretfoto’s van leuke jonge meiden. Verleidelijk worden deze jonge blommen op de gevoelige plaat vastgelegd, hun jeugd wordt vereeuwigd met een haast lolita-achtige blik. Jong, blond, blank en blauwogig, dit in tegenstelling tot hemzelf, zelf ouder, donker-harig, donker-ogig. Van oorsprong is de familie afkomstig uit een ander deel van Europa en zag hij het wereldlicht in een werelddeel van waaruit ook de partner van de Nederlandse koning geïmporteerd werd.
Peter heeft het niet slecht, verkeerd in de gegoede kringen, de familie is zakelijk redelijk succesvol en alleen al door haar familiebanden invloedrijk en dat niet alleen binnen de eigen etnische groep. Er is nix mis met Peter, hij is een betrokken mens, zet zich actief en achter de schermen in voor zijn politieke overtuiging en deelt met gulle hand aan gunstelingen heerlijke, uit cacaobonen geperste, lekkernijen rond. Peter is zeker een man met verdiepingen die vakkundig toegedekt zijn, verdiepingen die wel eens valkuilen kunnen zijn of worden voor hen die hem omringen of de kringen waarin hij zelf verkeert.
Verhuld achter nicks & names speelt hij een bedrieglijk spel op politiek correcte & incorrecte webstekken en stookt en steukelt als een Iznogoedh even zo hard als hij oordeelt en veroordeeld. Een klein smerig huichelaartje die vanuit de achtergrond (in opdracht?) manipuleert en organiseert en waarvoor je verduveld moet uitkijken. Peter schiet niet alleen plaatjes maar ook gaatjes maar om hem nu direct ook vuurwapengevaarlijk te noemen is denk ik te kort door de bocht. Het is niet iets wat achter hem gezocht wordt maar wel iets om rekening mee te houden, zelf geeft hij er liever niet al te veel ruchtbaarheid aan en zijn kunsten op de schietbaan zijn niet meer (zo makkelijk) terug te vinden op het world wide web.
De mens denkt dat ze denkt, meent te weten.. niets is wat het lijkt en de vlag dekt nooit de lading, zoals ook de hierbij geplaatste foto niets zegt over de inhoud van de tekst… wat er allemaal aan onverkwikkelijkheid aan de oppervlakte komt als je gaat roeren in de Pruttelpot ….