Categoriearchief: Simsalaboliek

Vermanen en (af)weren

De gemetselde bogen boven de ramen, de drie opvallende (vaak witte) stenen aan de zijkant en boven de raamvensters en de gekleurde en geblokte steentjes in de raambogen. Wat veel mensen niet (meer) weten is dat deze versieringen niet zomaar gebruikt zijn maar dat ze oeroude erfsymbolen zijn die het huis en de bewoners beschermen en veiligheid en voorspoed bieden.

Bert van Vondel

Vroeger waren de raamvensters van huizen veel kleiner. De dikkere stenen muren houden meer warmte binnen dan een stuk glas maar kleine raamopeningen zorgen er ook voor dat er geen ongewenste visite naar binnen kon komen zoals inbrekers, kwade of boze geesten en spoken. Om deze te verjagen werden in oude tijden beschermtekens boven de raamopening gehangen of verwerkt, zoals de geluk brengende afbeelding van een slang. Ook de hulp van zon, maan en sterren – eeuwenlang de drie belangrijkste elementen voor geluk, vrede en voorspoed – werd gevraagd. De maan kan wel als de meest belangrijke van deze drie gezien worden.

De maanboog, de kromming waarlangs de maan langs de hemel beweegt, was als symbool alleen zo krachtig en waardevol dat ze boven raamvensters werd aangebracht. Vaker nog wordt ze dubbel afgebeeld omdat ook de betekenis meerlagig is. In welke vorm en uitvoering het ook is aangebracht, de betekenis is hetzelfde. Wat de tekens laten zien, wat ze symboliseren, is de opkomst (< wassende maan), het hoog(s)te punt (O volle maan) en de teruggang (> afnemende maan) <O> Het is niet alleen de maan die zo opkomt en weer terug gaat, maar ook het leven van een mens en de manier waarop de natuur steeds weer opnieuw geboren wordt, dat er een begin is, een hoogtepunt en een eind.

Aan de ene kant is het een ‘Ver-manen-d’ teken. Vermanen betekent zo iets als waarschuwen, dat je maar goed blijft opletten. Aan de andere kant is het een teken van de wassende maan, de volle maan en de afnemende maan voorspoed en levensteken tegelijk. Niet alleen de verschillende maanstanden maar ook de sterren kregen hun plek boven het raam, vaak neergezet in en soort van mozaïeksteentjes, op stand gemetselde stenen of zelfs uitstekende stenen.

Door de eeuwen heen is de betekenis van de oeroude erfsymbolen langzaam aan verdwenen, maar toch werden ze nog zo aangebracht dat de belangrijke symboliek bewaard bleef. De opkomst, het hoog(s)te punt en de teruggang bleven duidelijk herkenbaar. Soms in de vorm van kapitaal-stenen, soms door stenen boven het raamvenster te beschilderen en soms enkel door een stenen boog boven het raam (of door-gang/ deur-opening) te metselen.

(eigen foto)

De Pineut, die acht–er op het dak de (w)acht houd, het huis, de hoeve en de haard beschermd. De Pineukel die recht staat voor acht-ing en voorspoed voor wie onder dak zoekt en aangeboden is.

Als je in het Noord-Oosten van Nederland om je heen kijkt zie je de Pineut (of ook wel Dympeltje) vaak nog op de achterkant van boerderijen staan. Op het dakeinde en uit de dakpannen uitstekende, wit geschilderde stompe paaltjes.

Als je goed oplet zie je ze ook op andere gebouwen, zoals arbeiderswoningen maar ook grotere herenhuizen, kerken en andere gebouwen. Altijd op het eind van het huis, de plek waar het ook zijn eeuwenoude en mystieke plaats heeft. Verspreidt door heel Nederland zijn ze ook hier en daar op huizen te vinden. Heel veel mensen zijn allang vergeten wat hoe dat ding heet wat daar uit het dak omhoog steekt. Veel van die uitsteeksels zijn van het dak verdwenen, vaak van het dak af gezaagd omdat de waarde en betekenis vergeten is.

De Pineut, die ook bekend is onder veel andere namen, staat in de regel achter op het dak de wacht te houden en beschermd het huis en alles wat er in is. Hij is als symbool voor in het Raadselrad terug te vinden en bekend als Uh/Uhn. Deze klank is terug te vinden in de andere namen die er aan vastgekleefd zijn, zoals de Een, de Pin, de Pen, Pen(is) een rechtopstaande streep. Woorden die daar weer aan vastzitten zijn bijvoorbeeld Peen (ook een oud Nederlands woord voor wortel) en een oud Nedersaksisch woord zoals Pineukel. Dat woord bestaat uit twee letterstukken, Peen en Eukel wat zoiets betekent als Pin met een Eikel (er boven op). Pineut is ook een woord dat uit twee letterstukken bestaat en ligt de combinatie van Pin en Uit (uiteinde) voor de hand. De Pinuit/Pineut staat ook als laatste letterlijk achteraan op het dak.

Als er gezegd wordt dat je de Pineut bent, dan ben je de laatste, dan ben je eigenlijk de sigaar, of met een ander woord de lul (penis of piemel) allemaal woorden waarbij je ook een recht opstaande lijn kunt bedenken. De Pineut die achter blijft en op (w)acht staat zorgt voor bescherming van het huis zelf, de mensen die er in wonen, het huisvee dat vroeger achter in het (boeren)huis stond, maar ook een teken van en voor vruchtbaarheid. Aan het kortste eind trekken betekent dat het zaad van de Pineut tot leven gebracht moet worden om nieuw te beginnen. De Pineut was eigenlijk een soort van vroegere heidense beschermengel.

De Pineut staat bekend onder veel namen, dat hangt er een beetje vanaf in welk deel van Nederland/Europa of de Wereld waar de bent. Andere woorden waarmee hetzelfde bedoeld wordt zijn Pinacle, Dupe (Engels) Piron, Pine (Frans) en als je zoekt zul je nog veel meer woorden hiervoor vinden. In Groningen stond en staat het ook wel bekend als het Dympeltje, Dumpeltje, Tempeltje. De machtige beschermer die vroeger achter op elk huis stond waarbij het cijfer 8 een belangrijke plaats heeft werd ook op andere plekken gebruikt, zoals bij een Poortzuil en Grafzuil. Door de tijd zijn de mensen het gebruik en de symbolische kracht van de acht (8) vergeten en vaak zie je de Pineut die er nog op het dak staat als een zielig aangekleed recht paaltje.

Een Pineut boven op het uiteinde van een naar achteren hellend dak staat dat Wolvekap/Wolfskap genoemd wordt. Aan de binnenkant van het dak wordt aan twee schuine Spanten een horizontale Hanebalk bevestigt en daaraan vast wordt (in-het-midden) een Makelaar (be-middelaar) vastgemaakt die dwars door het dak steekt en aan de buitenkant daarvan wordt dan het 8-vormige Tempeltje gemaakt. De Pineut staat van oorsprong dus eigenlijk altijd achter op het gebouw/boerderij/huis/kerk. Voorop staat de schoorsteen, boven de vuurplaats, open haard of kachel. Op oude Groninger arbeiderswoningen waarop geen Wolvekap zat en een rechte achtermuur hadden stond ook een Dympeltje achter op het dak. Ook daar werd aan de binnenkant van het dak aan de schuine Spanten een horizontale Hanebalk bevestigt waar een Makelaar op stond die dwars door het dak steekt. Aan de buitenkant wordt dan op de makelaar het 8-vormige Tempeltje gemaakt. Langzaam maar zeker verdween de 8 en werd het een simpel betimmerd wit paaltje met een plat dakje.

De Pineut vind je ook weer terug als Poortzuil zoals hier met daar bovenop een bol of als wachter op de hoeken van een oud fabrieksgebouw. De ‘acht’ wordt gevormd door vier driehoeken die tegen elkaar aan staan, vier piramides eigenlijk en als je dan van bovenop kijkt dan zien je ook de 8 (verdwijn) punten.

Je vindt de vorm ook symbolisch terug in allerlei tuingebouwtjes die vroeger heel gewoon waren en vaak bij grote herenhuizen of boerderijen in de tuin stonden.

En op begraafplaatsen vind je de Pineut-(w)achter ook terug op oude Grafzuilen en Zuilen die om een graf heen kunnen staan. Ook bij grensscheidingen, als markeerpalen, als erfwachters op een goed. Ook hier is het de Pineut, die als laatste de (w)acht houd.

De hu(i)s-band om het huis

Mensen die afkomstig zijn uit andere delen van de wereld kijken naar alles in Nederland met nieuwe ogen. De huizen, de gebouwen, ze zijn zo anders als bijvoorbeeld Ghana of Libanon. De meeste Nederlanders valt het niet eens meer op, voor hen is het normaal dat de huizen in Nederland er zo uit zien als ze er uit zien. Vaak zijn de huizen gemaakt van rode bakstenen met wat versieringen in de muur, rondom het raam of deur.

Bert van Vondel

Wat de meeste mensen niet (meer) weten is dat deze versieringen niet zomaar gebruikt zijn maar dat ze oeroude erfsymbolen zijn die het huis en de bewoners beschermen en veiligheid en voorspoed bieden. Bijvoorbeeld de vaak wit gestreepte steenlagen aan de voorkant van het huis, de gemetselde bogen boven de ramen, de drie opvallende (vaak witte) stenen aan de zijkant en boven de raamvensters en de gekleurde en geblokte steentjes in de raambogen.

Oorspronkelijk werden drie witte steenlagen in de muur verwerkt, niet alleen aan de voorkant van het huis maar helemaal rondom. Deze drie banden werden op de zelfde hoogte en in de zelfde verdeling als de raamvensters gemaakt. Eerst een witte band aan de onderkant van het raamvenster, de tweede witte band op de plek waar het bovenste raamvenster begon en de derde en laatste witte band aan de bovenkant van het raamvenster. Het cijfergetal 3 is belangrijk, dat heeft meerdere betekenissen zoals bescherming, vruchtbaarheid en leven. Door deze drie witte banden in de buitenmuur van het hele huis aan te brengen werd er een band om het huis gelegd. Een Huis-band/Hus-band, de verzorger en beschermer. Het huis en alles wat er in het huis was en leefde werd beschermd door het verband/verbond dat er omheen was aangebracht.

De raamvensters waren belangrijk voor de afstand en hoogte van de witten banden. Het bovenste-licht maakte een-derde deel uit van het totale raam, twee-derde het onder-lich. Vensters zijn niet alleen lichtopeningen in het huis. Het is tegelijk ook bescherming/afscherming. Als het donker is maakt het verschil vanuit welke kant je door het raamvenster kijkt. Van buiten naar binnen kijk je in het licht, van binnen naar buiten kijk je in het duistere donker van de nacht, het onbekende, het  finstere, daar komt ook de naam fenster/Venster vandaan.

Vroeger waren de raamvensters van huizen veel kleiner, vaak niet groter dan een of twee handen. Niet alleen omdat de dikkere stenen muren meer warmte binnen hielden dan een stuk glas maar ook om er voor te zorgen dat er geen ongewenste visite naar binnen kon komen zoals inbrekers of kwade en boze geesten en spoken. In die oude tijden werd daarom vaak een beschermteken boven de raamopening gehangen of verwerkt. Een slang werd vaak als gelukbrengende en beschermende talisman aangebracht.

Toen de woningen later anders en groter gebouwd werden, werden drie witte banden rondom het huis en de raamvensters gemaakt om tegen al het onbekende en duistere te beschermen. De gemetselde bogen, de drie opvallende stenen rond om de bogen en de gekleurde en geblokte steentjes in de bogen zijn ook oeroude erfsymbolen die het huis en de bewoners beschermen en veiligheid en voorspoed bieden.

(eigen foto’s)

In de oude(r)wetse gebouwen kom je heel vaak oude symbool-tekens tegen. Ze zijn zo gewoon en eigenlijk zo on-opvallend dat je er gewoon aan voorbij loopt. Je vind het terug in kleine en grote woonhuizen, in boerderijen, schuren, fabrieken, kerken, eigenlijk overal.

Bert van Vondel

Die tekens zijn oer-oud en vaak wisten de mensen die ze aanbrachten zelf niet meer waarom ze het gebruikten, het ‘hoorde’ gewoon zo, het was een ‘gebruik’. Het was al zo lang in gebruik dat de meeste mensen de oor/oer-sprong ervan gewoon vergeten zijn, maar het was er ‘gewoon’ en daarom bleven ze het gebruiken. Het waren belangrijke tekens die hoorden bij het ‘Oude Weten’ en daar komt ook de naam ‘Ouderwet(s)’ vandaan. In veel gebouwen die na de Tweede Wereldoorlog gebouwd zijn vind je bijna geen tekens meer terug omdat er na die tijd gebouwd wordt in een bouwstijl die hoort bij het ‘Nieuwe Weten’, daar komt ook de naam ‘Nieuwerwets’ vandaan.
Ouderwets is ‘niet goed’, is niet modern, vinden ze niet meer vet, cool of chill wordt dan gezegd.

Maar WAT wordt er dan eigenlijk weg gelaten? Wat zijn dat voor tekens en wat betekenen ze?

Het zijn tekens die thuishoren in het oer-oude symbolen-alfabet en ze zijn niet alleen voor het versieren gebruikt maar OOK om iets duidelijk te maken. Ze vertellen iets over ‘vroeger’ over de dingen die de mensen van ‘vroeger’ zo belangrijk vonden dat ze het moesten door vertellen. Ze vertellen van leven-en-van-dood, belangrijke informatie in een tijd dat er geen internet, google of wikipedia bestond.

Tekens die te maken hebben met het Raadselrad, oude wielkennis die gaat over zon, sterren en maan.

De tekens die we hier zien gaan ook over de maan! Het vertelt eigenlijk van alles maar vooral ook over de maan. Het teken is ‘Ver-manen-d’ – het woord ‘maan’ vind je hier weer in terug. Vermanen betekent zo iets als waarschuwen, dat je maar goed blijft opletten. In meerdere talen wordt de ‘maan’ ook gebruikt om je te waarschuwen, niet alleen in het Nederlands, waar je het terug vind in Ver-manen, maar ook in het Duits waarin je ‘Ge-mahnt’ wordt, gevraagd wordt om op te letten en dat je bijvoorbeeld een ‘Ab-mahn-ung’ krijgt als je iets niet moet doen of laten. Een ‘Er-mahn-ung’ is een waarschuwing in het Duits en in het Engels is dat een ‘Ad-mon-ition.

Deze waarschuwende tekens vind je (om dat de mensen van vroeger het zo belangrijk vonden) vaak dubbel boven het raam-venster. Het kan heel veel verschillende vormen hebben maar betekent in alles hetzelfde. Wat de tekens laten zien, wat ze ‘symboliseren’, is de opkomst (< wassende maan), het hoog(s)te punt (O volle maan) en de teruggang (> afnemende maan) <O> Het is niet alleen de maan die zo opkomt en weer terug gaat, maar ook het leven van een mens en de manier waarop de natuur steeds weer opnieuw geboren wordt, dat er een begin is, een hoogtepunt en een eind.

Het teken dat ook bovenaan dit stukje staat begint met een liggende driehoek die links heel spits begint en dan naar het midden toe groter wordt. Dan is het hoogtepunt bereikt en zie je een rondje/de volle maan en daarna wordt het liggende driehoekje naar rechts toe weer kleiner waar het weer in een spits puntje eindigt.

Hier zie je een paar strak getekende modelletjes, maar er zijn ook voorbeelden met veel krullen, hartjes en andere afbeeldingen. Enkele van deze leven-en-van-dood tekens kun je ook terugvinden op de begraafplaats! Kijk maar eens of je wat op oude grafstenen kunt terugvinden.

Kennis, begrip en wetenschap van maan, zon en sterren hebben de vroegste aardbeschavingen o.a. in staat gesteld de seizoenen te verklaren, de weersgesteldheid en ontwikkeling te voorzien en de best geëigende tijd te bepalen om te zaaien of te oogsten. Levensnoodzakelijke kennis over voortplanting, dood en (over)leven die wereldwijd en in alle culturen en beschavingen eigen was is vastgelegd, onderwezen en doorgegeven doormiddel van figuratieve symboliek.

In het 8-spakige hemelwiel welke gebaseerd is op de stand van zon, maan en sterren ten opzichte van de aarde is deze kennis meerlagig en meervoudig ingesloten en zowel toen als nu als Cosmografische almanak te raadplegen. Deze pre-historische, voor-religieuze symboliek is tot op de dag van vandaag terug te vinden in alle wereldreligies evenals alle kennis die hieraan ten grondslag ligt.

Planeet aarde draait al sinds mensenheugenis linksom haar eigen as en tegelijk in een ellipsvormige baan om de zon. Ze is een dynamische en altijd in beweging zijnde planeet met een vloeibare hete kern en een gestolde buitenmantel waarop alles wat ademt leeft. De aarde kantelt bij haar draaiing iets om haar eigen as die van noord naar zuid dwars door de aarde is voor te stellen.

Geografisch wordt hiermee de noordpool en zuidpool aangemerkt. De hellingshoek van de aardas is gemiddeld 23,5 graden maar is in de loop der tijden variërend van 21,9 tot 24,5 graden. De aarde draait behalve om haar eigen as ook gyroscopisch zoals een tol, wat zo voorgesteld kan worden dat de zuidpoolpunt van de aarde op haar plaats gefixeerd blijft terwijl de Noordpoolpunt linksom cirkelt en daarmee een naar boven gerichte, denkbeeldige kegel vormt.

Deze beweging wordt Processie genoemd. De aardas voltooit in 26.000 jaar deze kegelbeweging. Door de ellipsvormige omloopbaan van de aarde is de afstand tussen aarde en zon ongelijk. Wanneer de aarde de zon het dichtst benadert verschilt deze afstand 5 miljoen km met de verst van de zon verwijderde positie. De kortste afstand meet 147 miljoen kilometer, de verst verwijderde afstand 152 miljoen kilometer, de bijbehorende benamingen hiervoor zijn respectievelijk Perihelium en Aphelium.

De kanteling van de aarde zorgt ervoor dat het Noordelijk halfrond in haar uiterste positie in de ellipsvormige omloopbaan om de zon meer zonlicht en warmte vangt en de aarde hiermee haar warmste seizoen oogst. Daar tegenovergesteld vangt de aarde in haar positie in de kortste omloopduur en minder gekromde omloopbaan minder zonlicht en warmte.

Het magnetische veld dat als een donut van spiralen de aarde omringd speelt hierin een rol van betekenis zoals ze ook bepalend is bij het afschermen van de aarde tegen de invloeden van zonnewind en -erupties die een destabiliserend effect hebben en disbalans veroorzaken. Jaarlijks rond 4 januari bevindt de aarde zich het dichtst bij de zon (Perihelium) terwijl ze rond 4 juli het verst van de zon (Aphelium) verwijderd is.

Het Perihelium en Aphelium staan voor de koude (winter) en warme (zomer) periode, kort gezegd voor het donker en het licht, dood en leven.

De aarde draait in 24 uur om haar eigen as en voltooit ze in 365 dagen haar omloop rond de zon. Als gevolg van de kanteling van de aardas en kegelvormige rotatie ten opzichte van de zon ontvangt de aardoppervlakte in haar omloopbaan in afwisselende mate zonlicht en warmte. Rond 21 juni schijnt de zon loodrecht op de positie die bekend staat als de Kreeft- (of Noorder) keerring op 23,5 graden noorderbreedte.

Het zonlicht schijnt nu tot over de daarboven liggende noordpoolcirkel op 66,56 graden noorderbreedte, en laat – door de bovenomloop van de kegelbeweging – haar licht tot over de Noordpool schijnen. Door haar draaiing naar links lijken de sterren en sterrenstelsels rechtsom de aardas te draaien.

De Noorder keer-ring geeft op aarde de uiterste positie aan van de kegelbeweging waarna ze zich weer afwentelt en zich daarmee in een andere hellingshoek naar de zon toe keert. De naam Kreeftskeerkring is afgeleid van het sterrenbeeld Kreeft en herinnert aan een voorbije periode toen tijdens de zonnewende de zon op de noorder-keerkring in het sterrenbeeld Kreeft stond.

Vandaag de dag staat de zon tijdens de wende in het teken van het sterrenbeeld Stier. Rond 21 december schijnt de zon loodrecht op de positie die bekend staat als de Steenbok- (of Zuider) keerring op 23,5 graden zuiderbreedte. Het zonlicht schijnt nu tot over de daaronder liggende zuidpoolcirkel op 66,56 graden zuiderbreedte. De naam Steenbokskeerkring is afgeleid van het sterrenbeeld Steenbok en geeft aan dat de zon tijdens de zonnewende op de zuider-keerkring in het sterrenbeeld Steenbok staat.

Hoe groter de kanteling van de geografische aardas, des te meer zonlicht het Noordelijk halfrond zal ontvangen, des te warmer dit werelddeel wordt. De Zuidpool oftewel Antarctica herbergt met een laagdikte tot ca. 5 km nagenoeg alle ijs van de planeet aarde. Meer dan 90% bevindt zich op dit continent met de laagste luchtvochtigheid.

Een kleine afwijking van enkele duizendste graden meer of minder van de aardas geeft met name in het Noordelijk halfrond (door de kegelbeweging van de aardas) een direct waarneembaar resultaat in de aardetemperatuur. De positie van de geografische pool – de denkbeeldige aardas die van noord naar zuid dwars door de aarde loopt – is dynamisch. De noordelijke poolas beweegt zich langzaam in de richting van het zuidwesten, met een snelheid van elf centimeter per jaar.

De mens heeft hierop geen enkele invloed en is niet in staat hier op enige wijze in te grijpen. Naast de geografische pool kent de aarde ook een dynamisch bewegende geomagnetische pool. Sinds de bestudering en vastlegging van deze geomagnetische pool verschuift deze jaarlijks met steeds groter wordende stappen en verplaatst zich nu per jaar 55 kilometer oostwaarts.

Verschuiving van de magnetische polen is het gevolg van veranderingen die optreden in de vloeibare aardkern met als gevolg daarvan gewijzigde samenstelling en sterkte van de magnetische velden. De verschuiving van de geomagnetische pool heeft eveneens tot gevolg dat de zonnewind en zonneerupties zich wereldwijd kunnen laten gelden met klimaatveranderingen als direct merkbaar resultaat veroorzaakt door aardverschuivingen, vulkaanuitbarstingen, zeebevingen, etc. Ook hierop heeft de mens geen enkele invloed en is ook niet in staat hier op enige wijze in te grijpen.

De Maan draait op haar beurt weer linksom en in een ellipsvormige baan van 0,05 graden om de aarde en dat in 29,53 dagen. Doordat de maan rond de aarde draait krijgen we per dag een ander beeld van de maan en kennen we op het Noordelijk halfrond de navolgende 8 schijngestaltes. Nieuwe maan, wassende sikkelvormige maan, eerste kwartier, wassende vooruitspringende maan, volle maan, krimpende vooruitspringende maan, laatste kwartier, krimpende sikkelvormige maan.

In het Zuidelijk halfrond zijn de schijngestaltes tegenovergesteld waar te nemen. In tropische gebieden neemt de maan een eerder horizontale schijngestalte aan. Door de licht elliptische baan om de aarde bedraagt het verschil in afstand tussen maan en aarde gemiddeld 24.000 km.

Al eeuwen hebben de aardse beschavingen gebruik gemaakt van de kennis van zon, maan en sterren om het aardse bestaan vorm en richting te geven, nooit echter heeft ze ook maar de minste invloed bezeten om de loop van de zon, maan of sterren, laat staan die van de aarde te beïnvloeden.

Verspilling, verkwisting en misbruik met vervuiling tot gevolg bedreigt enkel de mens en de natuur op microniveau en is op geen enkele manier van positieve of negatieve invloed op de stand en loop van zon, maan en sterren, laat staan op die van de aarde, zoals de klimaatreligie aanhangende hysterici beweren.

In den beginne.. was er al iets! Lang voordat de religies de aarde overspoelden gaven voorgaande en weer teniet gegane beschavingen hun leven vorm middels oeroude in rituelen vastgelegde gebruiken. Honderdduizenden jaren voor de komst van de huidige wereldreligies waren het de hemellichamen die het leven en haar verloop op aarde bepaalden.

Zo werden op basis van de stand van zon, maan en de sterren de vier afzonderlijke seizoenen bepaald en hun repetitie vastgelegd. Het moment van de natuurlijke vruchtbaarheid, geboorte en het af-sterven en dat alles op basis van een eeuwig repeterende galactische kringloop.

Een meerlagig voorspellend samenspel van hemellichamen waarvan de omloopbanen, wisselende afzonderlijke posities en constellaties voor-tekenden wat aan-komend was. De omloop van de maan, de positie van de zon gekoppeld aan in eeuwen vergaarde wetenschap weergegeven in tekens en symbolen.

Kennis verenigd in een (k)ring van kennis, een machtige krans, waarin al-het-wetend weten is ingesloten. Van leven en dood, van gezond en ziek, van jong en oud, van zaaien en oogsten, van warm naar koud, van voortplanting en (af)sterven, al-wetend-weten. Alle voorgaande beschavingen hebben ontelbare eeuwen volgens het weten en de wetten van de natuurlijke loop der dingen het licht gezien en zien doven. Enkel in gelijkwaardigheid en anders niet dan volgens natuurlijk vastgelegde voortplantingsvoorwaarden heeft niet alleen de mens, maar al het leven op deze aarde zich weten voort te planten en zal dat onveranderd zijn en blijven.

Eigenschappen, kracht en macht, toegeschreven en toegedicht aan god- en goden, uitgelegd door mensen en bepaalt en vastgelegd in wetten en regels hebben geen enkele waarde. Niets zal de zon tot maan laten verworden of de sterren van plaats laten verwisselen, geen plant, geen dier, geen mens, geen god of goden.

Photo: Pixabay – license free images

Met lichtjes langs de deur

Sint Maarten is in de kern een pre-religieus feest, een ‘jaar-wiel’ ritueel/feest dat al sinds mensenheugenis plaats vindt ten tijde van het laatste maankwartier van de 10e maan(d).

Heeft te maken met het wenden/keren van de maan/stand/halo. en in gekerstende (door het christendom gekopieerde) vorm is dit feest vastgeplakt aan de Heilige Martinus.

We vieren dit feest vandaag de dag op de later bepaalde datum, namelijk op de 11e dag van de 11e maand. Het in ere houden van eeuwenoude overleverde tradities houdt ook onszelf als mens en maatschappij overeind en stabiel.

Lang Leve Sint Maarten, met lichtjes langs de deur, dit jaar in het Oldambt op 10 november

De Pineut maakt onderdeel uit van een uiterst geraffineerd, oer-oud systeem waarmee en waardoor elementaire kennis en weten wordt overgedragen. Zij die de daarin vervatte taal en be-teken(i)s weten te lezen, kunnen beschikken over kennis van existentiële en eeuwige waarden met betrekking tot (over)leven en dood over Gut (Goed) en Eufil (slecht). Het wisselen van seizoenen, de standen van zon en maan en de fysieke invloeden van andere hemellichamen met betrekking tot het planten, zaaien en oogsten is hierin meerlagig besloten, zo ook het onverbrekelijk en harmonieus samenleven.

Ook haar fysieke vorm alsook de benaming die vele variaties in talloze talen kent is onlosmakelijk woordverwant en draagt een eenzelvige en gelijke duiding. In zekere zin is de Pineut gelijk te stellen als de eeuwige hoeder en (be)waker, zelfs zonder de kennisoverdracht versterkende versierselen aan bovenzijde van de haaks op elkaar staande kruisen die horizontaal gezien vier naar boven gerichte en vier naar onder gerichte driehoeken tonen en verticaal acht lijnen laten zien.

Meerlagig kunnen de vier verschillende naar boven en naar onder gerichte driehoeken onder andere geduid worden als de vier seizoenen met de tussenliggende vier (ver)e(ff)eningen. De acht kruisende lijnen ondersteunen o.a. de seizoenen en eveningen alsook de acht maanstanden, symboliseert ze de balans tussen voorspoed en tegenspoed en talloze andere in haar verbeelding(en) opgeslagen kennis. De Pineut is visueel en fysiek gezien een kennisoverdrager en kan zeer zeker benoemd worden als Almanak.

Het woord Almanac heeft geen uniek pseudo Spaans-Arabische oorsprong zoals gesuggereerd of aangenomen maar kan haar benaming Etymologisch gekoppeld worden aan de begrippen Al-Man het al omvattende maanweten en vervult ze de functie van een astronomische kalender. Andere voorkomende, gelijk(w)aardig en (ver)woorden-de benamingen zijn o.a. Pin, Peen, Penis, Paal, Pen, Pineukel, Pinnacle, Rot, Roe, Roede, etc.

De vandaag de dag totaal onterecht onder verdenking gebrachte symboolfiguur Zwarte PIET maakt onlosmakelijk onderdeel uit van oer-oud, PRE-Abrahamitisch, heidendom en is op geen enkele wijze, vorm of soort verbonden aan slavernij of onderdrukking. Het ver-vreem-den (het uit het freem/frame-halen) en demoniseren van deze ur-symboliek is een gerichte en bewust opgeroepen en veroorzaakte demonisering!

Haloween is niets anders dan het oude heidense maanfeest Samhain in andere verpakking.

Het maanfeest Samhain – nu als Haloween bekend – wordt gevierd op het laatste maankwartier van de 10e maan. (31-10) In Noord- en Oost Nederland en de Zuidelijke Nederlanden werden tot aan de Tweede Wereldoorlog ten tijde van dit maanfeest mangels / bieten uitgehold en van gezicht voorzien.

Een Halo is een optisch verschijnsel in de atmosfeer, o.a. een lichtende kring om zon of maan, ontstaan door breking en buiging van zon- of maanlicht in ijskristallen. Ween is woordverwant aan Wend(e). Haloween is een duale woordverbinding en heeft in deze betekenis direct verbinding met het – eveneens – duizenden jaren oud, pre-religieus ritueel feest Samhain.

Gelijk de Sinterklaas viering en alle andere voor-ouder feesten en rituelen heeft het NIETS van doen met racisme, fascisme, nazisme of welk ander ‘isme’ dan ook wat er aan de haren bijgesleept wordt. Sinterklaas zoals wij vandaag de dag kennen is een gekerstend heidens maanfeest dat tijdens de laatste volle maan van de 12e maan gevierd wordt. Samhain / Haloween markeert het einde van de herfstperiode en luidt het begin in van het winterseizoen.

Op 14 mei 2018 herdenkt de staat Israel haar 70 jarige bestaan. Een bijzondere creatie die zich trots tooit met geroofde zaken.

De zespuntige ster bijvoorbeeld waaraan de naam mogein David oftewel Davidsster toegekend is. Het bijzondere daaraan is dat dit symbool nooit en te nimmer ooit als joods symbool gekenmerkt is. Aan dit heidense en gekaapte symbool is ooit een joodse sage gevoegd van David die op de vlucht was en zich in een nauwe grot verstopt had. Een spin weefde snel een (6-d/radig) web voor de ingang waardoor de achtervolgers in de waan gebracht werden dat de gevluchte David daar niet langs gekomen kon zijn. De islam bediend zich eveneens van dit sprookje en laat een achtervolgde Mohammed onderweg naar Jahtrib in een nauwe grot kruipen waarvoor een spin supersnel een web weeft. Beter goed gejat dan slecht bedacht zullen we maar denken. Het verhaal en de duiding achter de Ur-ster is van heel andere aard en heeft te maken met voortplanting, geslachtsverkeer, gelijkheid  en gelijkgewicht tussen de seksen. De grot staat in deze voor het veilige en leven brengende geboortekanaal.

Het door het zionisme gekaapte religieuze joodse vehikel is – net als de islam – een op de maan georiënteerde geloofsleer. Wet en wetenschap, ooit wereldwijd verbreid in alle beschavingen en volkeren dat vanwege haar onschatbare waarde gekaapt en toegeëigend is. Daarnaast spelen in het jodendom als de islam evenzo de stand van de zon en sterren een allesbepalende rol, net als in de tijden van voorgaande beschavingen waar jodendom, islam of christendom nergens te bekennen was. Pasen, Pinksteren, de Hadj.. volledig schatplichtig aan eeuwen voorafgaand al gevierde en bestaande wielfeesten, nu van een eigen Midden-Oosters sausje voorzien. Dat nu aan het jodendom en de islam op basis van een blut-und-boden theorie exclusief een werelddeel geëigend kan worden is reinste humbug en flauwekul.

De voor-vaderen en oer-beschavingen en de aan elkaar nu zo te vuur en te zwaard bekampende religies die de vrede zeggen voor te staan maar dood en verderf praktiseren hebben niets met elkaar van doen. De oer-beschavingen en hun weten, hun kennis en kunde worden stil- en doodgezwegen, evenals de wereldwijd verspreide kolossale megalithische bouwsels. Hoe bijzonder dat juist in het jodendom en de islam het gebied rondom Jeruzalem zo’n zwaar religieuze duiding heeft. Bijzonder ook dat letterlijk en figuurlijk juist de grondsteen van deze geheiligde stad gelegd is door de vaderen der voorlopende oer-beschavingen. (https://en.wikipedia.org/wiki/Western_Stone)

Aan de basis van het westelijk deel van de latere stadswal ligt een van de grootste megalieten, een steen van naar schatting 500.000 kg, qua vorm en uitvoering gelijk aan de wereldwijd gebruikte en terug te vinden megalithische bouwwerken zoals te vinden in Zuid Amerika, China, Rusland en Egypte om maar een paar gebieden te noemen.

De ster, de symboliek en het erfgoed.. het is allemaal jatmoos!