….
… vous joindre à nous? Of ik mee wilde, was de boodschap die m’n mobiele telefoon binnen trilde die buiten naast me op het blikken tafeltje geparkeerd lag. Een paar minuten daarvoor had een aardige barmadam een glas zoete witte wijn voor m’n neus op datzelfde tafeltje geparkeerd.
In zomers tenue gekleed zat ik die vroege avond -benen onderuit gestrekt- buiten te genieten van het mooie weer op het knusse terras bij Bar des Amis. Een glas vol geestrijk vocht stond ik mezelf vandaag wel toe.
“Voulez-vous… ga je met ons mee?” was de vraag die vriend Pascal middels de digitale snelweg bij me op het terrastafeltje deponeerde. Mee naar Montalivet, samen met Kathy, Benoit & Cie aan de pizza? Mwah.. dat leek dit ventje wel wat appte ik terug en stuurde bijgaand een foto van het glas op tafel retour.
“Aha, je sais où tu es – Ik weet waar je zit” appte hij daarop in reactie en liet weten dat hij met een klein kwartiertje zou voorrijden om me op te pikken. Inderdaad gleed hij rond die tijd met z’n elektrische Japanner mijn gezichtsveld binnen en zoefden we alras gezamenlijk binnendoor over smalle landweggetjes richting Montalivet.
De 60-jarige Pascal ken ik inmiddels zo’n dikke vijfendertig jaar en onderweg naar pizza & pasta gaat het gesprek al gauw over vervlogen jaren, spannende belevenissen en gepleegde jeugdzondes. Pascal is een aimabele kerel, een karaktervolle en typische Fransman, dat eigengereide, daar heb ik wel iets mee. Hoewel geboren in het 80 km zuidelijker gelegen Bordeaux heeft hij alle bij de Médoc behorende en typerende streekeigenschappen.
Het gesprek gaat over het gebied, de authenticiteit en snelheid van tijd. Over het behoud van streek-eigen-heid iets dat we beiden toch wel hogelijk waarderen. Daarop doorbordurend vraagt hij of ik wel eens in Italië geweest ben. Op eigen tour-tocht was hij kort geleden naar Cinque Terre geweest, een groepje van vijf pittoreske dorpjes in Ligurië, aan de kust in het noordwesten van Italië.
Het bijbehorende nationaal park is opgenomen in de UNESCO-werelderfgoedlijst en volgens Pascal zou dit ook voor mij wel een goed reisdoel zijn, wie weet waarheen die gaat, maar eerst is het genieten in de Médoc. “Ik schrijf het zo dadelijk wel even voor je op als we bij de pizzeria zijn” zegt Pascal en niet lang daarna sluit hij de batterij van zijn Japanner af, nemen we samen buiten plaats rondom een paar tafels en laten we een fles rode wijn aanrukken.
Nadat we onze keuze gemaakt hebben gaat het gesprek in afwachting van onze bestelling verder over de tijd van toen-tot-nu en over de ontwikkeling van camping Le Royannais in het bijzonder. In 1965 opgezet door zijn vader op een deel van het terrein van zijn grootouders, groeide een niet benut bosperceel in etappes uit tot de camping die het nu is.
Tegenover de boerderij van opa die daar ooit een melkveebedrijf runde met zo’n 100 koeien ligt nu deze door een brede duinrand van de Atlantische Oceaan gescheiden ecocamping. Er heerst een typische Franse sfeer, Pascal eigen, die daar in de loop der jaren een klein eco-paradijsje van geschapen heeft, een plek die lawaai-papagaaien graag links laten liggen.
In de al jaren geleden naast het zwembad neergezette Yurt worden geregeld yoga-seminars gehouden en naast een ruime keuze uit (eco-) chalets met overdachte voorzieningen is er ook een zelf gerunde eco-winkel met biologische producten, vaak afkomstig uit de tegenoverliggende grote kas & moestuin. Pascal kweekt veel van zijn kruiden en gewassen zelf en als gepassioneerd kok weet deze vleesgeworden bourgondiër de lekkerste gerechten uit zijn eco-keuken te toveren, gewoon gevaarlijk lekker.
Royan, Soulac, Aquitanië het is een door mij gekoesterd gebied waarmee ik in de achterliggende jaren alleen een select aantal uitverkorenen kennis heb laten maken en voor anderen het liefst verborgen hield. Maar de tijd vliegt en glipt en glijdt ons door de vingers en ik schrik een beetje van het bericht dat Pascal aangeeft over niet al te lange tijd te willen stoppen.
Dus.. voor wie (nog) geen plannen heeft, de sfeer wil proeven, het gebied wil verkennen, de geur wil opsnuiven – nu het nog kan? Wil jij – Voulez-vous?