Het is rond etenstijd als ik Troela op de handrem trek naast het lommerrijk gelegen stulpje van Pierre. Hij lacht me toe van achter het huis waar hij de lunch al op de tuintafel en onder de ruime parasol geparkeerd heeft, gereed om samen de lunch te nuttigen.
Na een kort en vriendelijk welkom duikt hij kort de keuken in om een aanvullende bak leut te pruttelen, de thee staat al klaar voor gebruik. Broodjes, boter en beleg staan uitnodigend paraat en terwijl ik de Nespresso hoor brommen vraagt hij me of ik ook een gebakken ei belief, met – jawel – bieslook uit eigen tuin. Dat sla ik natuurlijk niet af, ben eigenlijk wel benieuwd wat deze in leeftijd belegen moleculaire bioloog en hoogleraar besmettingsleer experimentele immunologie er culinair van bakt.
Niet veel later zitten we samen aan tafel en keutelen we wat over mijn zomer-reis en of mijn digitale wegwijzer een beetje beter op koers kwam. Zijn stulpje in de Midden-Polderlandse bossen was inderdaad ietsje beter te peilen dan dat van Berber Pieksma, een wederzijdse kennis, verscholen in de Noord-Drentse negorij. Bij haar had ik Troela op m’n heenreis naar het Zonnig Zoete Zuiden stilgezet voor een geurige kop koffie en een vette Ivermectine-babbel. Met haar sprak ik als geboren eigen(zinnige)heimer over de heilzame en geneeskrachtige werking van dat verketterde wondermiddel waarvoor ze door de rechterlijke macht (ver)oordelend op het tuchtrechtelijke matje moest komen. De 79-jarige Pierre Capel had daarover als opgeroepen getuige deskundige zo het zijne te vertellen en zo kwam het dat ik later op mijn retourreis bij hem mijn benen buiten onder de eettafel schoof.
Ik moet toe-tasten is zijn opdracht en de eigenhandig rijk belegde broodjes happen lekker weg, terwijl Pierre zakenkundig orakelt over Ribonucleïnezuur, Desoxyribonucleïnezuur, allebei macromoleculaire nucleïnezuren, en de belangrijke regulering ervan in cellulaire genetische processen zoals het coderen, overbrengen en reguleren. Mèn.. dat is me toch een mond vol, je moet het ook nog eens begrijpen en dat niet alleen, ik krijg bijkant spastische schrijfkramp in m’n toch al gemankeerde rechterhand. De afkorting RNA en DNA had volgens mij ook voldoende geweest en terwijl ik het goudgeel gebakken bieslook-ei vakkundig met de linkerhand onder mijn neus naar binnen schuif orakelt Pierre vrolijk verder over een biologische knutsel tussen die twee nucleïnezuren, het (messenger) mRNA. Een truukje waarbij genetische instructies structureel veranderen.
Terwijl ik met thee en koffie m’n hap wegspoel, pen ik noest verder wat deze emeritus hoogleraar over de eettafel heen mijn richting orakelt. Best wel een slimme kerel bedenk ik me zo, deze geboren en getogen Amsterdammer, die via wis-en natuurkunde in de immunologie verzeild geraakt is en daar tot op de dag van vandaag tot ver over zijn oren besmet rondhobbelt, volgens mij kun je daar als mens wel iets nuttigs aan hebben. Hij is zeker geen universitaire droogkloot en heeft naast een enorme vakkennis een prettig gevoel voor humor en nuance en met een lachend gezicht vertelt hij over zijn tijden van weleer. Hij doceerde in Nederland, de USA maar ook in Azië, zoals in Thailand, was actief in de niertransplantatie en leukemie ‘hoek’, nauw betrokken bij vaccinatieontwikkeling en na jaren als full-timer op diverse universiteiten aan de slag toog hij als ZZP-ende hoogleraar aan de bak. Terwijl ik koffie nippend opteken trakteert hij me op een smeuïg verhaal uit die tijd waar hij – zittend onder de bananenbomen – zijn lezingen voorbereidde om daarna met zijn geliefde achterop de motorfiets door de Thaise rijstvelden naar de universiteit in Bangkok te snorren, ik zie het zo voor me.
Nou ben ik bijlange na niet gelijkwaardig medisch geschoold maar zet ik m’n snapvermogen een tandje hoger om het verhaalde in begrijpbaar Vondeliaans te vertalen. Ondanks dat ik in het verleden toch geregeld bij beter geletterde en ander vakgebied begaafde lieden op de koffieklets aanschoof (waaronder ook een aardig trosje professoren, hoogleraren en doctoren) moet ik m’n grijze cellen nu wel blijvend bij de les trekken om Pierre goed te kunnen volgen. Ik kan me goed voorstellen dat de magistrale- en witte bef-dragende toga-lieden – ondanks hun in rechts- en wetskennis goed getrainde bovenkamer – toch wel enige moeilijkheid ervaren als Pierre daar op zijn vakgebied, moleculaire biologie, van leer trekt. Simpele zaken zoals het in grote lijnen herkennen van de opkomst, ontwikkeling en betekenis van de Moleculaire Biologie zullen zij moeiteloos bevatten, ook dat de Britse natuurwetenschapper Francis Crick samen met de Amerikaanse moleculair bioloog James Watson in 1953 aan de wieg hebben gestaan van de structurele ontrafeling van DNA.
Inhoudelijk zullen ze het afleggen tegen Pierre die als Medisch Wetenschapper op immunologisch terrein zijn sporen meer dan verdiend heeft, zoals zijn gedegen kennis op het gebied van de ontwikkeling van Vaccins om een aspect te benoemen. Ik kan me zo voorstellen dat hun oren fluitend tuiten als Pierre tijdens de tegen Berber Pieksma gevoerde rechtszaak een warm pleidooi houdt voor het geneesmiddel waarmee in Coronatijd succesvol meer dan 100.000.000 mensen het virus hebben verslagen. In hun handboeken zullen ze het antwoord niet vinden, staat niets van wezenlijke waarde in over Ivermectine. Het door de medische wetenschappers William C. Campbell en Satoshi Ōmura in 1981 ontwikkelde anti-parasitaire (in oorsprong veterinaire) geneesmiddel dat in 1987 voor menselijk gebruik geïntroduceerd is. In 2015 ontvingen Campbell en Ōmura voor hun ontdekking notabene de Nobelprijs en is het middel wereldwijd (en off-label) met bewezen succes ingezet door o.a. de WHO. Vandaag de dag is het maar liefst 5 miljard !! keer toegediend! Het bewezen reddende geneesmiddel werd door de media bewust en finaal geframed en politiek aangestuurd, bewust weggezet als tegen COVID-19 ongeschikt geneesmiddel en op wettelijke leest tot verboden middel verklaard.
Het is dan ook lastig om te bevatten, zeker als je zoals de gemiddelde mens denkt dat je denkt ‘het’ te weten maar per saldo geen jota snapt van wat de DES-kundigen je aan het verstand proberen te brengen. “Waarom zouden ze liegen?” Ik pen ondertussen driftig verder en neem me voor bij thuiskomst m’n aantekeningen maar eens goed door te nemen, het mag geen onzinschrijfsel worden, beter nog, ik stuur het uitgewerkt en al ter goedkeuring naar Pierre. Terwijl Pierre even stopt met het spuien van kennis vraagt hij of ik al klaar ben met de lunch of dat ik nog iets anders wens te nuttigen. Ja, ik wil.. en prepareer een bolletje met roomboter en kaas en terwijl ik daarin verder hap gaat Pierre inhoudelijk verder en dieper in op het gedoe rondom het Coronavirus. “Weet je, toen die flauwekul begon vroeg ik me af wat daar nu precies gebeurde. Ik heb wereldwijd toegang tot alle betreffende wetenschappelijke documenten en binnen een dag heb ik alle informatie op mn bureau, en weet je, ik kan het lezen en begrijp en weet wat er staat.”
“Een virus – en ja, die bestaan echt, net zoals een computervirus – is in wezen een informatiecode en wat ik ontdekte was dat in de 29.682 lettertjes codering een aantal verstopt zaten die in de natuur niet voorkomen. Het is zeer zeker een knap en kundig gemaakt knip-en-plak werkje, een soort van collage, maar dan wel van het meest schadelijke soort. Dat dit een natuurlijk gemuteerd virus en uit Wuhan ontsnapte variant is, dat kun je wel op je buik schrijven. Er klopt geen ene moer van! Het vindt zijn oorsprong in Amerika, het is begonnen in North Carolina en het resultaat van een Gain-of-Function onderzoek dat daar behoorlijk uit de klauwen gelopen is waardoor het door de toenmalige president Obama gestopt en door de Amerikaanse immunoloog Anthony Fauci naar het Chinese Wuhan verhuisd is waar het daar per ongeluk op de markt heeft kunnen ontsnappen. Het is een briljant menselijk knutselwerkje op basis van een traditioneel vleermuizen virus. Virussen, ze zijn al zo oud als de weg naar Rome en maken jaarlijks repeterend hun opwachting, zoals het rhinovirus, adenovirus, influenza, corona, etc.”
“Waar we mee te maken hebben is geen vaccin in de traditionele en bekende zin van het woord maar niets anders dan een genetische modificatie. Ik wil absoluut geen onheilsprofeet zijn maar wel eerlijk zijn, ik wil duidelijk maken wat er speelt. De Coronaprik brengt de mens blijvende schade toe en wie pech (gehad) heeft en een dosis uit de (erg) toxische batches toegediend gekregen heeft, tsja, die betaalt daar ook de hoogste prijs voor. Ook wie een minder toxische of een inspuiting uit niet intacte batch gekregen heeft loopt daar voor de rest voor zijn leven mee rond. Weet je, elk MRNA mag in principe maar kortstondig (over)leven in je lichaam, lang genoeg om de bedoelde instructie over te brengen maar daarna moet het worden opgeruimd, het heeft zijn taak volbracht. Bij dit virus hebben ze wel een erg vervelend frutsel – Pseudouridine genaamd – ingebakken, wat ervoor zorgt dat dit langdurig blijft doorleven en dat is niets anders dan een biologische ramp. De virusknutselaars hebben veel aandacht besteed aan het Spike-eiwit, die uitsteeksels aan de buitenkant van het virus, en dat zo in elkaar gefrutseld is dat ze van het virus losschieten en niet alleen in de organen maar overal en ongecontroleerd in het hele lichaam doorleven.”
Ik heb onderhand al een beste lap tekst in m’n bij de Action gescoorde collegeblok samen gekrabbeld en hoop dat mijn eigenhandige en op hanenpoten lijkende stenoschrift thuis voldoende ontcijferbaar is.. het is ook zo’n lap tekst! Pierre vraagt of de resterende broodjes en het overgebleven beleg terug naar de koele keuken kunnen en terwijl hij daarop de tafel leeg ruimt en de Nespresso nog een keer voor me aanzet werk ik het gebakken ei-met-bieslook restant naar binnen. Als de tafel leeg en mn koffie kop gevuld op tafel staat gaat hij verder met z’n college – m’n arme hoofd draait overuren. Hoe moet ik dat als uit de Oost-Groninger klei getrokken roegbainder allemaal bevatten? Voor ik het weet gaat het over plasmides, bacteriën en hoe spike-eiwit wordt aangezet om veel DNA te reproduceren en dat er – volgens de geldende normering – best wel een klein deel DNA vervuiling aanwezig mag zijn. Een beetje, dat mag, dat wordt in je bloed vanzelf afgebroken. Maar 10 tot 15% is best wel behoorlijk en is nu niet bepaald bevorderlijk voor je gezondheid als dat – zoals in dit geval – in vetbolletjes terecht komt, dat wordt namelijk niet afgebroken en gaat huppetee en jatzee zo de cel in!
Pierre praat in detail nog even verder over een door de genenknutselaars in het virus extra ingebouwd en smerig handigheidje, een heuse startmotor – in biologische terminologie Promotor genoemd. Het frutseltje is afkomstig uit het Simian Virus 40 (SV40 – dat o.a. bij resusapen, hamsters en mensen tumoren veroorzaakt. Met behulp van deze startmotor – SV40 die altijd aanstaat! – wordt het spike-eiwit geproduceerd, en dat van het niet vastgebakken soort waardoor het niet alleen op weefsels en membranen zit maar ook na jaren, blijvend, in het hele lichaam terechtkomt, overal rondzweeft en daar voor eeuwig en altijd blijft zitten, een onomkeerbare situatie, het is niet anders dan een ramp. “Ik wou dat ik fout zat, dat ik een ander antwoord had, maar helaas” zegt Pierre nog een keer ”het zit er voor de rest van je leven. Het zorgt o.a. voor chronische ontstekingen, myocarditis (ontsteking van de hartspier), het zit in je evenwichtsorganen, je krijgt stolsels in het bloed en als het een keer goed fout is, dan is het ook echt goed fout.”
“Het eigen immuunsysteem kan er geen moer meer aan doen, het is niet meer te herstellen, het zit in je chromosomen en als het daar een keer inzit kan je er niets meer aan doen. Het is niets anders dan Genetische Modificatie die fysieke inspanning afstraft, (top)sporters bijvoorbeeld die, onbewust van wat er binnen in hun lichaam na die prik veranderd is, plotseling ter aarde vallen en dat wordt steeds erger. Het afweermechanisme van de mensen die de prik gehad hebben is continue aan de slag om dat spike-eiwit op te ruimen terwijl de startmotor 24 uur per dag aanstaat om nieuwe te produceren, dat is een niet te winnen uitputtingsslag. Het dereguleert je immuunsysteem waardoor de ingespoten en getroffen mensen vaker en langer last hebben van een griepje of een verkoudheid, het ruïneert het lichaam.”
“Gelukkig heeft niet iedereen dezelfde prik gehad, zoals ik je al eerder zei waren sommige batches niet intact en ervaren de mensen weinig tot geen last. Maar wat er nu precies in de batches zat, de structuur ervan, daarover is geen info beschikbaar, dat wordt achter gesloten deuren gehouden. Daarnaast gold voor diverse groepen in de samenleving, zoals politici en royals, vrijstelling van inspuiting. Kijk.. als in 2020 niet vanuit het niets een verbod voor het geneeskundig gebruik van Ivermectine als middel tegen COVID-19 was opgelegd, was het aantal slachtoffers wereldwijd minimaal geweest, maar ja, er was tenslotte al jaren aan dat virus gefröbeld.”
“Alsnog zijn er – buiten West-Europa en buiten WEF-invloedsgebied – waar mensen zichzelf wel toestonden om te denken – 100.000.000 (honderdmiljoen) mensen met succes behandeld. Het geneesmiddel Ivermectine wordt notabene in Nederland door Merck gefabriceerd en dat met 1.2 miljoen pillen per etmaal. Dit anti-parasitaire geneesmiddel heeft ook nog eens een ongekende immuun modulerende en antivirale werking en kan prima preventief genomen worden, het kost geen drol en voor een paar euro ben je klaar met een driedaagse kuur van 12 mg. In het kort gezegd is dit gelijkaardig aan wat ik als getuige deskundige tijdens de tegen huisarts Berber Pieksma gevoerde tuchtzaak ingebracht heb. Natuurlijk wordt zij niet in het gelijk gesteld, want stel je eens voor wat daarvan de gevolgen zijn.”
Na een paar uur stevig doorpennen leg ik m’n pen neer en lopen we beiden benen strekkend de achtertuin in. Alles staat ruim in bloei en we raken in gesprek over diabetes en manieren om dat het hoofd te bieden. Pierre komt met tactische en nuttige tips die hem in de loop der jaren al menig flessen wijn als beloning hebben opgeleverd. Hij drukt me twee boeken van eigen hand in de mijne met de uitnodigende titels ‘Het emotionele DNA’ en ‘Waar is de wind als het niet waait’. Ik zeg hem in retour twee titels van mezelf toe ‘Oorlog is misleiding en bedrog’ en ‘Vuil Spel, de Spaanse Burgerslachting 1936’. Die stuur ik hem per post, deze tekst die ik thuis uitwerk stuur ik via de digitale snelweg ter beoordeling en goedkeuring naar hem toe.
Na een zeer geslaagde middag en een uiterst interessant gesprek kruip ik weer achter het stuur van Troela, steek haar kont achteruit en keer de neus richting het smalle stenen bruggetje om daarna over het door bomen omzoomde pad weer zacht zoevend naar het Noorden te zoemen. Pierre geeft me ter overdenking en als afscheid nog een paar begeleidende woorden mee: “De mens in onze hedendaagse maatschappij is geïsoleerd geraakt en heeft de eigen verantwoordelijkheid uit handen gegeven, ze doet er goed aan om zich minder kwetsbaar op te stellen en zelfredzaam te worden, zich beter voor te bereiden, zichzelf in staat stellen om bij voorbeeld te leren water te steriliseren. Maar, laat je vooral niet bang maken, probeer vandaag te leven want morgen bestaat niet, deal met de dingen die concreet zijn en laat je niet leiden door angsten, pluk de dag en rustig aan – Carpe Diem en Tempo Doeloe.