Home » Goud veur elkoar

Categoriearchief: Goud veur elkoar

Geld met ‘T.H.T’

 

Geld is enkel een ruilmiddel waarvan de waarde gelijk op moet gaan met het product, dienst of goed wat daar tegenover staat. Net als het product, dienst of goed (bijvoorbeeld een appel) moet ook geld een beperkte levensduur hebben, beperkt houdbaar, dus: ’tenminste houdbaar tot’.

Een lokaal betaalmiddel in de vorm van circulatiegegarandeerd geld wordt ook wel Vrijgeld genoemd en is een betaalmiddel met een planmatige en tijdafhankelijke waarde(volume)vermindering ter hoogte van enkele procenten per jaar. Haar belangrijkste en enige doel is het om producten, diensten of goederen te laten rouleren en daarmee de (eigen) economie te stimuleren waardoor de eigen werkgelegenheid gestimuleerd wordt en daarmee tegelijk OOK de lokale welvaart en het welzijn.

Vrijgeld is een betaalmiddel met een planmatige en tijdafhankelijke waarde(volume)vermindering ter hoogte van enkele procenten per jaar. Het lokale betaalmiddel wordt met een negatieve rente belast (oppotten en sparen heeft geen nut, het verarmd de bezitter ervan in plaats dat deze zich er mee verrijken kan. De appelverzamelaar zal na enige tijd ook enkel uitgedroogde vruchten bezitten).

Dat betekent dus dat de waarde van Vrijgeld permanent iets daalt wat de omloopsnelheid bevordert. Dit heeft tot gevolg dat de geldstroom de eigen economie stabiliseert.

De procentuele waardedaling komt ter beschikking aan de kredietorganisatie die de operatie voor haar rekening neemt, zij wordt betaalt uit de ‘beschikbaarheidsbelasting’. Sivio Gisell stelde hiervoor een in de praktijk getoetst percentage vast ter hoogte van 3 a 4% per jaar.

Dit omloop-garantie van dit geld wordt geactualiseerd door de waardedaling (elektronisch) op te waarderen zodat de waarde behouden blijft. Verschillende regio-geld systemen-initiatieven passen een gegarandeerde omloop-bescherming toe.

 

’t Geld, ’t Goed & ’t Goud

Drie smoezelige biljetten

De handelsreiziger zette zijn auto op de parkeerplaats van de B&B in Oosterlee, liep naar de deur, drukte op de bel en even later stond hij binnen. Wat de verblijfskosten voor drie overnachtingen met ontbijt en diner waren vroeg hij in gebrekkig Duits aan Christof, de uitbater. Het zou hem totaal 150 euro kosten rekende Christof hem voor. Nou.. dat paste de Deense handelsreiziger wel.

Hij vertelde dat hij voor het eerst in Nederland was, benieuwd was naar de teelt van ‘musjroems’ en ‘hannep’ en bij de specialisten in Westerlee zijn licht wilde opsteken. “Oh.. weer zo’n paddofiguur” dacht Christof bij zichzelf en nam de Deen eens op van top tot teen. De handelsreiziger overhandigde drie smoezelige biljetten van 50 euro en bedong daarbij dat, als hij binnen twee uur afzag van de deal, hij zijn geld volledig terug zou ontvangen. Een wat vreemde afspraak waarmee Christof, enigszins verbaasd en wenkbrauwtrekkend, geen probleem had.

De handelsreiziger vertrok richting het nabij liggende Westerlee, zijn smoezelige bankbiljetten van 50 euro achterlatend bij Christof die daarmee spoorslags naar zijn buurman Bart toog want ja, die was hij nou net datzelfde bedrag schuldig. Vorige week was Bart voor hem op stap geweest naar Antwerpen en daarvoor stond nog een rekening van 150 euro open. De drie smoezelige biljetten wisselden van eigenaar. Bart was ermee ingenomen want ook hij had nog een onbetaalde rekening openstaan van .. 150 euro. Zijn startmotor had het tijdens de reis naar Antwerpen begeven en Klaas de sleutelbaas had voor dat bedrag kortgeleden zijn auto (zwart & goed) gerepareerd.

Bart toog naar Klaas, schoof hem de drie smoezelige biljetten in de handen en voldeed daarmee zijn schuld. Voor Klaas kwam het geld als geroepen. Klaas was behalve een harde werker ook een levensgenieter en had kortgeleden voor 150 euro vertier gezocht bij Leonie, de publieke vrouw in het dorpje, plezier waarvan de kosten niet af-trekbaar waren. Met gulle lach en warme kus begroef Leonie de drie smoezelige biljetten in haar weelderige boezem, dat kwam haar goed uit! Ook zij had nog een schuld van 150 euro uitstaan bij Christof, waar ze met regelmaat een kamer betrok om hunkerende heren de plezieren.

Niet veel later stond Leonie bij Christof in de B&B en net nadat de drie smoezelige biljetten van haar boezem naar zijn broekzak waren verhuisd ging de deurbel. Het was de handelsreiziger, hij was lichtelijk verstoord en keek wat schaapachtig uit zijn ogen. Hij was helemaal in de war, hij had zich totaal in de plaats vergist. Hij moest niet in Westerlee-Groningen zijn maar in Westerlee-Zuid-Holland, vlak bij Rotterdam. Hij was blij dat hij tevoren die afspraak met Christof gemaakt had en vroeg het geld terug. De drie smoezelige biljetten verdwenen in zijn Deense knip en niet veel later zoefde de Deen weer heen.

De moraal van het verhaal:

a) niet het geld of het goud maar het goed, de dienst, de werkuren bezitten werkelijke waarde, gekleurde papiertjes met cijfers zijn slechts ruil-middelen, hebben ‘waarde’ zolang mensen daar waarde aan toekennen.

b) het contante-en-aan-toon(der)-baren(de) en van-buitenaf-on-ge-controleerde en daarmee anonieme-en-vrije ruilmiddel heeft zijn daaraan toegekende waarde bij elke handeling 100% behouden, heeft niet zoals bij digitale betaling, een aantal procenten van de waarde moeten inleveren aan de banken die bij elke transactie een vergoeding-in-hun-voordeel in rekening brengen waardoor digitaal bezit na een zeker aantal transacties verdampt en overgegaan is in eigendom en bezit van de bankinstelling. 

Zonnebloem & Pompoen competitie

Wie heeft op 31 augustus de langste, de grootste en de zwaarste?

De zomerzon laat zich halverwege april 2019 al lekker zien en links en rechts schieten het gewas de grond uit. Ook de Zonnebloemen en Pompoenen steken binnenkort hun kopjes weer omhoog. Misschien dat wij als buurtgenoten een kleine maar leuke competitie op kunnen zetten?

Met ‘Buurt’ bedoelen we niet alleen buurtbewoners uit de Lijster-, Reiger-, Merelstraat en Parklaan maar ALLE buurtbewoners van de Vogelbuurt in Scheemda, gerekend van het kanaal tot aan de Kolkenweg, rechts van de Stationsstraat. (Woont u niet in deze buurt maar er naast? Geen probleem, natuurlijk kunt u ook meedoen, hoe meer zielen hoe meer vreugd!)

Simpele Spelregels

Er zijn 4 categorieën: 2 voor zonnebloemen en 2 voor pompoenen.

Hoogte Zonnebloem = 1

Omtrek Zonnebloem = 2

Omtrek Pompoen = 3

Gewicht Pompoen = 4

Wie op zaterdagochtend (gerekend vanaf 07.00 uur) op 31 augustus 2019 de winnaar is van elke categorie wint de inleg van de prijzenpot! Iedereen kan meedoen en hoe meer zonnebloemen en pompoenen, hoe meer kans. Soort, variant of kleur van de zonnebloem of pompoen maakt niet uit.

Wilt u meedoen dan kunt u zich tot 31 mei aanmelden bij:

Leander Boneschansker aan de Lijsterstraat 40 waar u ook uw inleg aan betaald, Leander beheert de prijzenpot.
Zonnebloempitten en Pompoenpitten (van de eetbare Hokkaido pompoen) kunt u – zolang de voorraad strekt – ophalen bij Bert van Vondel aan de Lijsterstraat 19.

Slimme meter, wel zo slim?

Nederland is niet het eerste land waar de zogenaamde Slimme Meter geïntroduceerd is. Andere landen zoals Amerika, Canada, Australië en Engeland, etc. gingen ons voor. Dat ging niet zonder slag of stoot en wereldwijd leidde dat tot hevige protesten tegen de invoering van de meter. In het Verenigd Koninkrijk is de invoering van de meter voorlopig uitgesteld omdat de gezondheidsrisico’s die er aan kleven te hoog geacht worden.

Vooral de elektromagnetische smog die de meter dag en nacht afgeeft levert risico’s op voor de gezondheid van de mens. Deze gezondheidsrisico’s zijn vooral voor jonge mensen, oude mensen en bij patiënten met reeds bestaande ziekten of aandoeningen groter. Elektromagnetische overgevoeligheid is een gedocumenteerde neurologische aandoening waardoor het bewegingsapparaat wordt verstoord en geeft het immunologische en/of neurologische problemen. Ongeveer 10% van de mensen heeft hier direct en aantoonbaar last van.

Steeds meer wordt duidelijk dat elektromagnetische straling veel meer invloed heeft op alles wat leeft dan tot nu toe werd aangenomen! De slimme meter geeft dag en nacht gepulste straling, dat is een straling waarbij de frequentiegolf herhaaldelijk wordt onderbroken. Onze zintuigen nemen dit niet waar omdat ze onzichtbaar, reukloos en niet tastbaar zijn. Het zijn de frequenties van de slimme meter (van 2 tot 50 kilohertz) die ons zenuwstelsel verstoren waardoor ongewenste biologische effecten optreden.

De ‘Slimme meter’ gebruikt dezelfde frequenties waarin ons zenuwstelsel werkt, een zenuwblokkade kan een van de negatieve gevolgen zijn! In Australië kregen veel mensen ernstige klachten direct na de installatie van de slimme meters.

Bij gepulste straling wordt de draaggolf (frequentiegolf) herhaaldelijk onderbroken, er is geen sprake meer van een continue draaggolf. Onderzoek geeft aan dat gepulste straling door het lichaam zo opgevat wordt dat ze bij wijze van spreken te vergelijken is met een ‘kogelregen van een mitrailleur’. De frequenties van de slimme meter verstoren ons zenuwstelsel en bij veel lagere blootstellingsniveaus treden er veel sneller biologische effecten op.

In het in 1974 uitgebrachte Biological Report of Microwave Radiation werd gesteld dat blootstelling aan microstraling van meer dan 1 uur hoger aan 10 MHz schadelijk is voor mens, dier en natuur. Al in 1966 werd in onderzoek duidelijk dat blootstelling aan veel lagere frequenties (tot 200 Mhz) de interne organen ernstig beschadigd raakten door oververhitting, met name de voortplantingsorganen raakten ernstig beschadigd. Bijkomend negatief effect is de verstoring van de elektrische activiteit van hersenen en hartspier, het veroorzaken van ademhalingsproblemen, hoofdpijn, slapeloosheid en seksuele disfunctionaliteit.

De grenswaarden voor blootstelling in de USA (landmacht en luchtmacht) werd toentertijd (1965) gesteld op maximaal 10Mhz gedurende de periode van 1 uur. Rusland, de toenmalige USSR, hanteerde (in 1958!) een sterk afwijkende bovengrens van 0,1 Mhz gedurende 15-20 minuten per dag! In de studie werd opgemerkt dat de Russische wetenschappers in tegenstelling tot die in de USA meer aandacht besteed hadden aan de invloed van straling op de hersenen en het centraal zenuwsysteem en werd navolging aanbevolen.

De vandaag de dag in veel huishoudens aanwezige magnetron heeft een frequentie van 2,4 GHz. Om te voorkomen dat de elektromagnetische straling (elektrosmog) van dit apparaat naar buiten toe ontsnapt is op de deur aan de voorzijde een metaalfilm opgedampt. Hiermee is in wezen een ‘kooi van Faraday’ gecreëerd die de elektrosmog tegenhoud. Draadloze koptelefoons hebben eveneens een frequentie van 2,4 GHz, GPS heeft een frequentie van 1.3 GHz en WI-FI opereert op een frequentie van 2,5 – 5 GHz.

Het zijn niet alleen de gezondheidsrisico’s die eraan kleven, ook de betrouwbaarheid van de meters is niet optimaal. Het Nederlandse consumentenprogramma RADAR bracht boven tafel dat naar schatting 850.000 slimme energiemeters MEER meten dan werkelijk verbruikt is. Dit bleek uit een onderzoek dat door de Universiteit van Twente werd uitgevoerd. Het verbruik kwam 582% hoger uit dan het werkelijke energieverbruik! Telefoonopladers en andere energiebronnen in huis kunnen de meters beïnvloeden waardoor het verbruik nog hoger kan uitvallen.

De ‘Slimme meter’ kan nog veel meer dan alleen een meterstand doorgeven. Aan de hand van de meetgegevens is bijvoorbeeld na te gaan of er een (of meer!) koelkast in huis staat, een diepvrieskist, plasmatelevisie, magnetron, wasmachine, computer, aquarium, fitnessapparaat, eigenlijk alles waar een chip in verwerkt is. Ook herkend de ‘Slimme meter’ of u spaarlampen gebruikt, onder de douche staat, hoeveel personen uw huishouden telt, of er iemand thuis is of juist niet en …. heel veel andere informatie.

Persoonlijke informatie die verzameld & verhandeld wordt, uw privacy wordt met de voeten getreden. Informatie die door kwaadwillende buitenstaanders vrij gemakkelijk gehackt en in uw nadeel gebruikt kan worden. Domme meters geven perfect aan wat u verbruikt en verder niets anders. Niet waarvoor u het gebruikt, wanneer of waarom en dat is in wezen ook het enige wat voor u als afnemer belangrijk is. De energieleverancier levert en u betaalt gewoon wat u verbruikt, klaar, punt uit.

(Foto: Consumentenprogramma RADAR)

Greenbacks: rente- & schuldenvrij geld

Gratis foto's van Geld

Andrew Jackson – de zevende president van de Verenigde Staten (1829-1837) – verzette zich tegen de instelling van een centraal geldinstituut, zeker als dat niet onder overheidscontrole stond. Door politieke tegenwerking was een eerdere poging om een Amerikaanse Centrale Bank op de richten geen lang leven beschoren. Een tweede poging, de Second Bank of the United States leek vastere voet aan de grond te krijgen en speelde al enige jaren een steeds belangrijkere rol. Juist in de regeerperiode van president Jackson zou beslist worden over het voortbestaan van de Second Bank, iets waarvan Jackson een uitgesproken tegenstander was.

Jackson was een tegenstander van Nicolas Biddle de president van de Tweede Bank die gezien werd als een agent van het bankiershuis de Rothschild. Toen Jackson op 30 januari 1835 de begrafenis bijwoonde van Congreslid Warren. R. Davis pleegde Richard Lawrence een aanslag op zijn leven. De beide pistolen waarmee deze zich gewapend had weigerden echter door het vochtige weer en werd Lawrence door omstanders gegrepen. Jackson verweet de machtige bankiers achter deze aanslag te zitten, maar deze wasten hun handen in onschuld, gesteund door de rechters die het tijdens de op 11 april 1835 volgende rechtszaak op krankzinnigheid gooiden en Lawrence binnen 5 minuten vrijspraken waarna hij werd opgenomen in een gesticht.

Om president Jackson verder onder druk te zetten veroorzaakten de grote bankiers achter de schermen van de Second Bank in 1836 een enorme paniek op de geldmarkt. Jackson liet zich door hen echter niet van zijn stuk brengen en liet alle overheidsfondsen bij de Second Bank ter waarde van $10.000.000,– overboeken naar staatsbanken.

You are a den of vipers. I intend to rout you out and by the Eternal God I will rout you out. If the people only understood the rank injustice of our money and banking system, there would be a revolution before morning.”

(Jullie zijn een bundel slangen. Ik zal jullie uitroeien en ik zweer bij de almachtige God dat ik dat zal doen. Als de mensen de oneerlijkheid rondom ons geld en ons banksysteem zouden begrijpen, zou er voor de ochtend aanbreekt revolutie uitbreken)

In begin 1835 waren door Jackson de laatste rekeningen vereffend met de Second Bank. Het resultaat van Jackson’s maatregel was dat het land economisch opbloeide waardoor de overheid in staat gesteld werd om de volledige nationale schuld te voldoen en daarnaast ook nog $ 50.000.000,– in kas overhield. Met tegenwerking van de machtige bankiers werd gezorgd dat Jackson niet voor een volgende ambtstermijn herkozen zou worden.

Ook president Lincoln had zo zijn aan- en érvaring met de machtige geldmagnaten. Deze waren wel bereid om de oorlogskosten van de Noordelijke Staten te financieren in de Burgeroorlog (1861-1865) maar dat tegen een woekerrente die varieerde van 24% tot 36%. Lincoln weigerde, met als resultaat dat de Republiek zélf besloot geld in circulatie te brengen om de oorlogskosten te betalen. In totaal zou Lincoln voor $ 449,338,902 in groene inkt gedrukte bankbiljetten in omloop brengen, die daarom door de Amerikanen Green Backs genoemd werden.

Rentevrij & schuldenvrij geld waarmee alle kosten werden betaald. De Noordelijken zouden de overwinning behalen op de Zuidelijken, maar Lincoln zou dit niet lang meemaken. Op 14 april 1865 werd hij door John Wilkes Booth vermoord en algemeen werd aangenomen dat de – van hun winst beroofde bankiers – achter deze aanslag hebben gezeten. De Greenback Law werd ongedaan gemaakt, de Greenbacks zelf ingenomen en vervangen voor geld dat voor de bankiers weer rentedragend en profijtelijk was.

Silvio Gesell – Vrij-econoom

De in 1862 in Sankt Vith geboren Silvio Gesell was een maatschappelijk betrokken mens. Hij werd omschreven als sociaal hervormer en financieel theoreticus, de bekende econoom John Maynard Keynes noemde hem een anti-marxistisch socialist. Gesell noemde zichzelf liever een Freiwirtschaftler (Vrij-econoom)

Gesell was van mening dat het welzijn en welvaart van de mens in sterke mate afhankelijk was van het geldende economische systeem, een systeem dat een kleine machtselite door middel van enkele simpele wetten controleerde. Gesell zag rente op ruilmiddelen en bodemrente als belangrijkste elementen die een rechtvaardige welvaartsverdeling in de weg stond.

Om (wereldwijd) te komen tot een eerlijke welvaartsverdeling moesten volgens Gesell alle wettelijke en overgeërfde voorrechten afgeschaft worden. Daarnaast mocht geld alleen nog dienen als ruilmiddel, niet als spaarmiddel en net als de waren of diensten waarvoor het als ruilmiddel werd ingezet een beperkte geldingsduur hebben. Geld moest een maximale houdbaarheidsdatum meekrijgen, grondspeculatie moest verboden worden en onder het nastreven van eigenbelang zou een vrije en eerlijke concurrentie gelijke kansen voor iedereen moeten bieden. Door het ontbreken van ‘onrechtmatige’ of ‘onverdiende’ rente zouden de minder begaafden en geslaagden niet bijdragen aan de resultaten van de meer begaafden en actieven. Voor allen zou voldoende (ruil) middelen beschikbaar zijn. Gesell was van mening dat het ruilmiddel geld de mens moest dienen en niet beheersen en dat daarom de geldhoeveelheid door overheidscontrole gereguleerd en vrij moest zijn (Freigeld). Dit laatste was niet in het belang van de kleine geldelite die geen concurrentie wenst op dat gebied, ZIJ bezit absolute en onvoorstelbare macht in het geldwezen. Vandaar ook dat deze elite van ganser harte de utopistische Duitse econoom Karl Marx ondersteunde die in feite een bezitloze massa voorstond en waar alle bezit onder controle gesteld werd van de staat, c.q. een uitverkoren elite. Zonder welwillende ondersteuning van het – ogenschijnlijk tegenstrevende – Grootkapitaal zou ‘Daß Kapital’ niet in die oplage en al die vertalingen verschenen zijn als het geval geweest is en zou het zéker niet dié invloed hebben gehad op de brede volksmassa.

Toen in 1918 de Groote Oorlog op zijn einde liep verscheen in de Berlijnse krant Zeitung am Mittag de navolgende haast profetische bijdrage van Gesell’s hand:

‘Ondanks de heilige belofte van de naties om oorlog voor altijd uit te bannen, ondanks de roep van de massa’s “Nooit meer oorlog!” en in het gezicht van allen die hopen op een betere toekomst, moet ik het volgende stellen: als men volhardt in het huidige monetaire stelsel – de door interest aangedreven economie – durf ik vandaag nog te voorspellen dat het geen 25 jaar zal duren voor we een nog veel ergere oorlog zullen meemaken. Evenals in vroeger tijden zullen pogingen worden ondernomen om vreemde gebieden te annexeren en voor dit doel zullen wapens worden vervaardigd met als rechtvaardiging dat dit tenminste werk geeft aan de werkelozen. Wilde revolutionaire bewegingen zullen zich vormen onder de ontevreden massa’s en er zal een giftige bloem van extreem nationalisme bloeien. Tussen landen zal geen wederzijds begrip meer zijn en uiteindelijk kan dit slechts leiden tot oorlog’.

“The currency should be, like railways, simply a public organisation for mediating the exchange of commodities; those who use it should be obliged to pay freight.”

Silvio Gesell – The Nationalisation of Money – 1892