Categoriearchief: Columns

“Kijk, dit is ik denk een mooi boek voor jou” zei m’n vader toen hij me een boek met stevig omslag in de handen drukte. Als tiener was ik al zeer geïnteresseerd in de tijd die nu te boek staat als de Tweede Wereldoorlog, een tijd die ik niet, maar mijn ouders en een groot deel van mijn familie wel, meegemaakt had. Mijn toentertijd jongste zusje heeft het niet kunnen navertellen, zij was een van de 125.000 Nederlanders die omgekomen is door honger, ziekte en gebrek in de winter van 1944/1945.

“Het is een waar gebeurd verhaal over de gevechten in Arnhem” ging hij verder, “een interessant verhaal”. Het was niet het eerste boek over dit onderwerp en zeker niet het laatste, duizenden heb ik naderhand gelezen en niet alleen over WOII. ‘Het begon onder melkenstijd’ was de titel van het boek en vele malen heb ik de heldendaden van Jan Peelen gelezen. Jan, de nuchtere boerenzoon, die de Duitse bezetter weerstond en hand-en-span diensten verleende aan de geallieerde soldaten die tijdens de luchtlandingen rond Arnhem in 1944 op Neerlands bodem voor onze vrijheid waren nedergedaald.

Als pukkelig puistekopje van 12 was ik maar wat trots op deze Renkumse verzetsheld en jammer toch dat de geallieerden verrast werden door sterke SS-eenheden die toevallig juist daar bivak hielden. Hoezo pech hebben, dat was tenminste toen mijn conclusie en beleving, iets waar ik jaren later de eerste kanttekeningen bij moest plaatsen. Als 18-jarige fris-en-fruitige automobilist trok ik er in het na-oorlogse met mijn donkerblauwe Ford Escort op uit en ook het gebied rond Renkum werd aangedaan, rondsnuffelen in het historisch decor.

Het duurde even voor ik wakker wilde worden uit de politiek correcte historische droom die door de naoorlogse be-schrijvers is vormgegeven, maar de eerste barsten kwamen aan de oppervlakte. De heldendaden van die boerenknecht moeten met een paar flinke scheppen zout geconsumeerd worden en misschien een gesnipperd uitje of 12 er bij doen, wie goed zoekt en roert komt in een smerig moeras terecht van leugens, misleiding en bedrog.

Niet dat Jan zo’n smeerlap was, nee, dat ook weer niet, dat zijn de vuilakken aan de top die zoals altijd verantwoordelijk zijn voor de ellende, moord en doodslag die oorlog heet. Het verhaal van Jan is op zijn positiefst gezegd een smerig sprookje, een overeengekomen leugen die opgedist is over de strijd om Arnhem, een slachtpartij die voorkomen had kunnen en moeten worden, evenals de gevolgen ervan. Gevolgen voor miljoenen Nederlanders van toen en de nazaten ervan die vandaag de dag nog steeds de wrange vruchten plukken.

De geallieerde landing in Frankrijk had o.a. tot doel zo snel als mogelijk de militaire overhand te krijgen en gewapenderhand beslag te leggen op de rijke oorlogsbuit die in het verpletterde Derde Rijk voor het oprapen lag. Veel hoogwaardige kennis, technieken, patenten, wetenschappers – you name it – voordat die vermaledijde communistische gelegenheidsstrijders daar hun berenklauwen op konden leggen. De Lage Landen aan de Noordzee stonden links en afzijdig van de militaire plannen van de Liberators, de USA had andere prioriteiten dan het nabijgelegen Enge Eiland dat te maken kreeg met een nieuw geheim wapen dat angst en dood zaaide in het land.

Het was vooral de angst en bijkomende effect onder de burgers en in mindere mate de effectiviteit van het Duitse V-wapen dat aan de basis lag van het onzalige Market Garden Plan. De lanceerbases lagen aan de Noordzeekust in de Lage Landen aan die zee. De USA liet het aan GB over om haar eigen plan te trekken, als zij er in slaagden de bruggen veilig te stellen en de Duitse tegenstand te breken waren zij wel willend een deel van de hoofdmacht langs daar te laten trekken, maar.. het was van secundair belang. Hun koers was doelgericht op de vette oorlogsbuit die wachtte, en die lag niet boven de grote rivieren in het verhongerde & bezette Nederland.

De te verwachten Duitse tegenstand was GOED in kaart gebracht en de bevelhebber van de Poolse strijdkrachten die meegesleurd werden in de onzalige luchtlandingen tekende vooraf en uitvoerig bezwaar aan. Zijn troepen zouden het thuisland van de Russen bevrijden en moesten niet geslacht worden door de sterke Duitse legerverbanden die huis hielden in het droppingsgebied. Zijn woorden werden weggewuifd, Brittannia rules the Waves…

Op 17 september 1944 viel een geallieerd leger uit de lucht en werd in haar strijd ondersteund door een klein leger van 30.000 medewerkers van de Nederlandse Spoorwegen die NA de laatste Jodentrein naar Westerbork WEL het werk konden neerleggen. De Duitse aanvoer moest gestopt.. maar na een week was al overduidelijk dat de landing zoals al aangegeven door de bevelhebber van de Poolse strijdkrachten op een fiasco was uitgelopen.

De strijd werd gestaakt, maar de staking werd op geallieerd bevel en TEGEN de wil van het legitieme Nederlands verzet gehandhaafd!! De ergste hongerwinter – en NIET de eerste of enige!! – was het resultaat.

Drie miljoen Nederlanders leden hierdoor in de winter van 1944-1945 honger, 250.000 Nederlanders leden aan hongeroedeem, 125.000 niet-Joodse Nederlanders, vrouwen, mannen, kinderen, bejaarden stierven een ellendige dood! Mijn zusje was een van hen! De slag om Arnhem in 1944 was voor Nederland en de Nederlanders van toen een desastreuse en rampzalige slag.

Nu – decennia later – is het tijd voor een denk-om-slag!

Misschien is het wel teveel eer voor het enorme liegleger dat vandaag de dag hun verbale vuiligheid geestvernietigend over de massa heen spuugt. Het merendeel heeft niet eens het besef van wat ze al dan niet op toon digitaal en mediaal gedachtenloos na-keffen. Het doet me denken aan het enorme leger Propaganda Blaffers waarvan de USA gebruik gemaakt heeft om haar onwillige burgers in 1917 met succes de superprofijt opleverende Europese oorlog in te trekken die anders voor de bankiers DAAR wel eens verliesgevend zou kunnen eindigen. Militair gezien was de strijd voor de geallieerden toen-en-op-dat-moment al meer dan verloren, Duitsland leek aan het langste eind te trekken.

De Europese knip was leeg, de oorlogslust al lang verdampt en het aantal nog te slachten Europeanen was danig krimpende. Aan leugens echter geen gebrek, ook niet aan mensenruggen waarop de miljarden zware oorlogs-schulden te leggen waren en dat tot in oneindige generaties lang. Vergif prekende talking-heads, geil kreunende verleidings-teven, voor-zeggers, nieuws-lezers, na-praters, een meervoudig en duizendkoppig monster van Chazans deed haar misleidende naam eer aan. Als geraffineerde Sjeliach Tsibbers – oftewel afgezanten van de overheersende economische elite’s – spuwden zij vol overgave de haat opwekkend rond.

De Liegleugens gingen erin als gods woord in een ouderling, de Saitan had zijn zaakjes kokend heet gesmeed. Duitsland en al het daar levende-en-aan-haar-gelieerde menselijke ongedierte moest dood, Europa moest gered en bevrijd worden van het wurgende economische monster dat het heersende wereldschuim in haar graaizucht serieus belemmerde. Hardnekkige lieden, die centrale Europeanen, nauwelijks te vernietigen, ondanks verwoede pogingen daartoe in 1864, 1866 en 1870 en ook de in 1914 weer opgestookte vernietiging leek als een nachtkaars uit te gaan.

Ze hadden hun huiswerk toch aardig gedaan en het Tsarenrijk over de streep gehaald om ruim 1.200.000 menswezens in te zetten bij de start. Geld noch moeite werd gespaard om het Slavische mensenvlees op tijd naar het westen te krijgen door spoorlijnen daar naartoe aan te leggen en Frankrijk zou als actieve partner 800.000 vechtmannetjes leveren. De Economische elite zou op haar beurt aan de kant garant staan voor de op te strijken winsten en de enorme schulden eerlijk verdelen over de schouders van hen die overbleven. Het is net als schaken, af en toe loopt het spel anders dan gedacht, gehoopt of gepland, maar is er altijd weer de mogelijkheid voor een revanche.

Met leugens hou je de massa strak en mak, bouwt onderhand stug door aan de volgende ronde, liegt alle tegengeluid de grond in, maakt ze stilzwijgend en monddood. Je trekt als vanouds het economische sanctiewapen uit de kast en wijst de slachtoffers aan als daders – en anders om – zoals op 24 maart 1933 een regelrechte voorloper van het Clausiaanse WEF in de Daily Express de aftrap aankondigde. In ’39 brak het spektakel uiteindelijk los om in ’45 als een veenbrand vernietigend ondergronds verder te smeulen. Ver voor 2000 kropende de draken weer uit hun schulp, het economische spook werd weer actief en het donderde weer opnieuw in het Oosten. De aarde beeft weer van tot in stukken geschoten glibberige massa’s mensenvlees.

Domme Duitse Dozen als Bierbock met nul kennis en herseninhoud van een garnaal worden aan het roer gezet om de buitenlandse politiek te vervormen en samen met een Havermoutbeck de industrie de nek om te draaien en te onthoofden. Sociopaten en Psychopaten vernietigen NU in megaformaat niet alleen het woongebied der Duitsers, maar breken heel West-Europa tot aan de hoeven economisch en industrieel af. Leren van het verleden zegt.. direct terugtrekken uit dit oorlogspel, direct de banden met de grote oosterburen herstellen, vrede terug naar huis brengen, alle ontheemde mensen weer heim-ins-eigene-reich en oppakken EN van het toneel verwijderen van ALLE verantwoordelijke Leugen Kreuners!

Het merendeel der hedendaagse Polderlanders heeft er nauwelijks notie van, reeds afgestorven en voorafgaande landslieden hebben de berekensom ook niet en nooit op het krijtbord of schoolboekjes zien staan. Uitgedrukt in kubieke deciliters was het best wel een aardig plasje vol, als het tenminste netjes afgetapt geweest was en niet als vloeibare mest verspild zo moeder aarde in gelopen was..

Driehondervijfentachtigmiljoen (385.000.000) liter, dat is een beste slok op een borrel, en dat in zeven jaar tijd en dan alleen de toppers meegerekend die in een periode van van slechts zeven jaar tijd vochten om een plaatsje in het totaal klassement.

Omgerekend per persoon deed Nederland het niet barre slecht, met een kleine 245.000 mensen maar verdween ze na zes jaar uit de ranglijst. De USA drong zichzelf na vier jaar vooraan met een aantal van 418.000 en had het kikkerlandje aan de Noordzee daarmee met gemak ingehaald, op de voet gevolgd door GB, die met 450.000 een hogere score binnenhaalde.

Maar… dat was nog niets vergeleken met het toenmalige Nederlands Indie, dat was met 4.000.000 echt wel koploper in de competitie! Helaas is er altijd weer een baas-boven-baas leerde mijn moeder-zaliger me altijd, en dat was toen ook al zo.

Polen deed met 5.600.000 ook een fikse duit in het zakje terwijl Duitsland met 8.800.000 zijn concurrenten ruim passeerde en daarmee op de derde plaats eindigde. Nummer twee was – heel verrassend – China die grof uitpakte met 20.000.000 maar de absolute topper en leider in het totaal klassement was de USSR met maar liefst 24.000.000 – vierentwintigmiljoen!

Dat leerden wij toen en ook nu (nog) niet, daar weten we nauwelijks iets van. We denken dan wel dat we iets weten maar echt kennis hebben van de bloedige top-twintig van ’39-’45? Nee, niet echt!

Eigenlijk onvoorstelbaar hoe on-wetend we zijn en ook gehouden worden maar tegelijkertijd onszelf schromelijk overschattend inschatten. Wie steekt de vinger even op om te zeggen dat het voor hem/haar/het/ dan wel onzijdig-creatuur gesneden koek is? Dat gerekend over zeven oorlogsjaren – telkens gerekend vanaf september – miljoenen mensen op het slachtveld verspild en tot bodemverbeteraar verwerkt zijn? Wie?

Onvoorstelbare aantallen… in zeven jaar tijd verloor de USA 418.000 mensen, omgerekend zo’n 5.000 mensen per maand! De USSR als absolute klassementsleider ging daar ruimhartig overheen en zette hier 285.000 !! mensen per maand tegenover.

Dat was toen, in zeven jaar oorlog, best wel een pittige score .. maar hoe is dat NU dan?

Oekraïne heeft in de afgelopen 19 maanden !! met 500.000 mensen de score van de USA van totaal 7 jaar op z’n sloffen gepasseerd, zelfs GB daarmee behoorlijk op achterstand gezet. Met een zakjapanner van de Action valt voor elke welwillende met gemak het maandgemiddelde te berekenen en als ze dan toch aan het tip-toetsen zijn is het aantal liters verspild bloed ook zo te berekenen.

Gemiddeld heeft de mens 5 liter bloed wat voor Oekraïne neerkomt op zo’n twee en een half miljoen (2.500.000!) liter, omgerekend iets van 131.500 liter bloed dat per maand de bodem in gedropen is en vruchtbaar gemaakt heeft, terwijl daarbij een kleine 15.000 in het oosten reeds vanaf 2014 en vooraf verspilde aantal mensenlevens nog niet eens is meegerekend…

Bloody Hell…!

“Goud”, antwoord Jan in onvervalst ABG (Algemain Beschoafd Grunnegs) als ik naast hem zittend vraag hoe het met hem is. Net terug gekeerd van een korte vakantie-uitspatting in het Zuid-Duitse zit hij relaxt onderuit naast me op een van de Rosarium bankjes.

Op deze bijna gesmolten maandag in september hadden we gepland samen wat te drinken bij het Winschoter Rozenpaviljoen, maar helaas, pindakaas – die ondernemers genoten net als Jan vandaag van hun Vrij(e)dag. Niks-nie-koffie-dus, dus dan maar zonder.

Met als bouwjaar ’57 is Jan Free een van de kostbare nakomende exemplaren uit een roemrucht ondernemersgeslacht te noemen. Grootvader Elso stichtte met de Free, de Albion en Brittannia de strokartonindustrie in Oude Pekela waar duizenden hardwerkende Oost-Groningers generaties lang een goed belegde boterham verdienden. De tot Nederlander genaturaliseerde Duitse Elso was ook een harde werker, had een kien oog en goede neus voor de waarde van fijn verhakseld, Goudgeel Gronings stro. Net als voorvader Elso heeft ook kleinzoon Jan een uitstekend taxerend en veel gevraagd scherp oog, maar dan vooral op het gebied van kunst, antiek, goud, zilver en edelmetalen.

Jan en ik, we schelen nauwelijks in leeftijd en net als ik is hij een belegen tiener, opgesloten in overjarige verpakking. Als ketelbinkies kwamen we elkaar al spelend tegen in de Winschoter prehistorie en toen ik al bakkend en bradend mijn carrière startte in een van de locale verzorgingshuizen trok Jan er op uit om een echt vak te leren. Goudsmit worden was zijn idee, ging naar de vakschool in Schoonhoven om aan zijn toekomst te smeden waar docent Beukema een kritisch oogje in het zeil hield. Door Beukema verlegde hij zijn interesse van Goudsmit naar juwelier, een vak dat een beter belegde boterham verdiende.

Jan vertrok voor stage naar tropische oorden en kreeg eind ’70-jaren in Curacao een prachtige ervaringsplek bij het gerenommeerde juweliershuis Spritzer & Fuhrman. Een gouden toekomst leek weggelegd bij een topjuwelier in de Amsterdamse Kalverstraat maar Jan klonterde met zijn aftandse Volkswagen Käfer net over de grens, in het Duitse Bunde, zijn auto, gezicht en toekomstplannen in duigen. “Selbst ist der Mann” was het motto van grootvader Elso, oftewel in Goud Grunnegs – Ie mouten het zulf doun – en zo trok Jan de stoute schoenen aan en begon halverwege de ’80-jaren voor zichzelf. Eerst een bescheiden pangel-handel in antiek en curiosa waaraan algauw de taxatietak voor gouden en zilveren juwelen toegevoegd werd.

In de afgelopen decennia heeft Jan een behoorlijke expertise opgebouwd, en naast veel gevraagd taxateur bemiddeld hij vanuit zijn bedrijfsvestiging ook in het veilig beleggen in edelmetaal, zoals zilverbaren en gouden munten. Jan is bekend voor het in kaart en beeld brengen van het werk van de Winschoter- Goud- & Zilversmeden en zijn expertise op het gebied van streekdracht sieraden. ’t Is al-met-al best wel een kundig-kereltje die Jan, ‘oardeg opdreugd’, daar kun je best en gezellig eens een kopje leut mee gaan drinken. Niet op maandag, dan heeft hij zijn Vrij(e)dag – maar op woensdag, donderdag en vrijdag kun je altijd bij hem terecht voor een beker koffie en een babbel over juwelen, siersmeedwerk en uiteraard over baren en munten, al dan niet van zilver en Goud.

.. of het nu de oorlogen van NU & net, zoals Oekraïne, Syrië, Yemen, Libië betreft of de Tweede of Eerste Wereldwijde mensenslachting .. hetzelfde doorgesnoven, beestachtige rapaille is hieraan altijd en eeuwig hoofdschuldig & verantwoordelijk! Burgers worden voorgelogen – meegetrokken en passend tegenhouden zich hiertegen te kunnen verzetten.

Het is een eeuwenoud ‘succesvol’ patroon en raster dat door het militair-industrieel complex – aangestuurd door wereldbankiers – moorddadig huishoud op onze in wezen zo mooie planeet. We weten niets, maar denken te weten, we nemen aan en geloven en denken-NA.. laten ons voorliegen!

Lees eens een paar regels mee:

“Geen eerlijke, van haat vrij mens kan beweren dat de verantwoording voor de oorlog (1914-1918) alleen op Duitsland rust; ja, er bestaat gerechte twijfel of niet Rusland een groter aandeel van de schuld draagt dan Duitsland. En wie wil ontkennen dat ook Frankrijk met zijn politiek van mannen zoals Poincaré, Delcassé en Hanotoux in hoge mate bijgedragen heeft aan de catastrofe? De archieven van St. Peterburg en Berlijn hebben zich geopend en de grootste verrassingen gebracht. Lloyd George zei het reeds, de schuld aan de oorlog zijn alle betrokken landen die – zonder het goed te beseffen – min of meer de oorlog in gestruikeld zijn.”

(Francesco Saverio Vincenzo de Paola Nitti, van juni 1919 t/m juni 1920 Italiaans Minister-president)

“Het Verdrag van Versailles was gebaseerd op de theorie van de absolute Duitse alleenschuld aan de wereldoorlog. Ik geloof dat niemand, die de voorgeschiedenis van deze oorlog serieus bestudeert heeft, deze zienswijze vandaag de dag nog zal kunnen onderschrijven. De oorlog had een lange voorgeschiedenis, ze gaat terug tot aan de tussen Engeland en Frankrijk afgesloten Marokko/Egypte overeenkomst en de Franse opmars naar Fez die een aaneenschakeling van Duitse stappen tot gevolg gehad hebben die bijgedragen hebben de wereld in verschillende kampen te verdelen. Aan het eind van de oorlog hebben we ons zelf wijsgemaakt dat alleen Duitsland aan deze oorlog debet was. Deze overtuiging was het resultaat van meningen die we op basis van beperkte stukken, aangevuld en gevoed door oorlogspropaganda gevormd hebben. Het doel van de oorlogspropaganda was echter de eenheid en het moreel van de eigen burgers hoog te houden, ons eigen goed recht te bewijzen en bewijzen dat de vijand volledig onrecht had. Op deze aannames zijn het Verdrag van Versailles gegrondvest. ”

(Brits politicus en latere Britse ambassadeur in de USA – Lord Lothian – was gedurende de Eerste Wereldoorlog privésecretaris van de Engelse Minister-president David Lloyd George. In zijn rede “Duitsland en de Europese Vrede” – welke hij hield op 29 juni 1937)

Oekraïne NU – hetzelfde laken een pak!

Onverantwoordelijke Doorgesnoven Haagse Idioten zullen nooit beseffen welke zware last op hun schouders ligt door het aanwakkeren en ondersteunen van mensenvernietiging door het – in ‘naam van de vrede’ – zenden van vernietigingstuig. Wapens hebben nog NOOIT vrede gebracht!!!!

Opdracht aan de ‘feitensjekkers’ van nu – Doe eens ECHT je ding en vind en toon aan dat niet alleen Oekraïne maar heel Oost- en West-Europa de oorlog ingerommeld is geworden…

Amper wakker en lurkend aan een megabak Broene Joegul zit ik in het ochtendzonnetje achter m’n Appul, schuif m’n blauwe muis over de zwarte mat en smurf over het internet. Niet alleen Goegul, maar ook Wiekiepedia en Feezboek, het nieuws van NU komt tegenwoordig in digi-taal naar ons toe, veilig en vertrouwd, is ZO te consumeren, gegarandeerd gedesinfecteerd, ontwormd en gechipt, volledig virusvrij en compleet Gevaccicheckt.

Da’s toch heel iets anders dan vroechgur, toen had je na decennia lang jezelf een bochel buffelen het idee dat je misschien iets opgestoken had van de materie waarnaar je belangstelling uitging maar je tegelijkertijd ook realiseerde dat je wist dat je nauwelijks iets wist – je kop is gewoon te klein, de grijze massa bij lange na niet voldoende en de tijd van leven faliekant te kort om maar een gedeelte van het verleden-weten te bevatten.

Hoe anders is het NU, vandaag de dag, alles wat ons als mens aan informatie bereikt – waarvan toegestaan is dat het ons mag bereiken correct is en klopt als een zwerende vinger, bekozz daij see so..

Maar goed ook, anders zou je toch bijna in de val trappen? Wie had anders ooit van Peter A. McCullough gehoord? Een Amerikaanse cardioloog, MD. MPH “vice chief of internal medicine at Baylor University Medical Center and a professor at Texas A&M University” deze man liet van zich spreken en maakte tongen los. IK had nog nooit een letter van deze man onder ogen gezien en geen woord gehoord tot deze ochtend dat ik een grafiekje te zien kreeg met zo’n enorme piek waarvan beurshandelaren op Wall-Street een stijve plasser zouden krijgen.

Nee, het gaf NIET de gestegen goudkoers aan of een Bitcoinexplosie maar het aantal mensen dat plotsklaps pijnlijk verstijfd de pijp uit gegaan waren na het ontvangen van mr-en-a inspuitingen, afgezet tegen afstervingen zonder ingeprikt te zijn. Volgens die piekgrafiek en bijgaande babbel was de verhouding aardig ongelijk, iets van 3.3% dooien zonder toegevoegd additief terwijl 91,5% pieremotje gingen MET 3-voudig ingespoten bescherming. Je zou er bijna bang van worden, toch?

Gelukkig wordt tegenwoordig alle info op Fakeness Gevaccicheckt en kon ik gelukkig en al Goegulund leren en lezen dat deze cardioloog niet geloofd kon worden, ook een beetje rechts-extreem was zelfs.

Dat nieuws kwam niet van zo maar een Boerelul uit Oetjekul, nee, van het gerenommeerde AFP (Agence France-Presse) een serieuze club die door de EU gefinancierd wordt en betrokken is bij “fact-checking- en onderzoekhubs die behoren tot het netwerk van European Digital Media Observatory (EDMO): DE FACTO voor Frankrijk, CEDMO voor Tsjechië, Polen en Slowakije, EDMO BELUX voor België en Luxemburg, HDMO-Lakmusz voor Hongarije, GADMO voor Duitsland en Oostenrijk, BROD voor Roemenië en Bulgarije, ADMO voor Kroatië en Slovenië, en MedMO voor Griekenland, Cyprus en Malta”.

Journalisten zoals de gerenommeerde Charlotte Steenackers die voor en namens Nederland en België het manipulerende feeknieuws schoonveegt met behulp van haar ware woorden en ingebouwde waarheidsweegschaal is een van de bepalende en corrigerende medewerkers van dit toonaangevende media-instituut.

Maar er is meer, veel meer waarbij de AFP betrokken is zoals ze zelf aangeven: “AFP heeft ook samen met Austria Press Agency(APA) deelgenomen aan een project gefinancierd door het Europees Media en Informatie Fonds (EMIF) om training in fact-check productie te geven aan Oekraïnes nationale nieuwsagentschap Ukrinform.”

Alles met elkaar een interessante club en het is maar zeer de vraag hoe massief en wijdvertakt het nieuws – OOK in Nederland – voor consumptief goedgekeurd gebruik geschoond wordt. Neem bijvoorbeeld Blue Water Intelligence van een in het Drentse veen gevestigde – vuurwapen geile – energetische Reiki-haeler, misschien te vergelijken met het onderzoeksbureau Bellingcat van de Britse Blogger en waarheidsvinder Eliot Higgins?

Who Knows, God Nows.. its troew, bekozz daij see so..

Die zondagmiddag stond ik met een zeer gemêleerd gezelschap op de Dam, gewapend met een paraat liggend wit laken aan een lange bamboestok geknoopt. Mijn eigen wit/groen/gele vlag met daarop prominent de Algiz liet schandalig genoeg verstek gaan, die bleef verscholen achter op de bank van het gebruikte vehikel op het Asser treinstation.

Nee, jammer genoeg niet en niks gewapper van dit mooie kunststukje van Herma’s Handjes, dus dan maar paraat met wat voor handen was. De voor het paleis op de Dam verzamelde mensenklont trok steeds meer aandacht naarmate de klont zich vergrootte en met enkele geel gerande zwarthemden omringend op de achtergrond brak uiteindelijk de Lange Mars door de binnenstad aan.

Met vlaggen, vaandels, toeters en trommels stapte de mensenklont de binnenstad rond, onderweg de Mokumse singels, stegen en Wallen verstoppende toeristenkudde verrassend. Smartfoons gingen de hoogte in en werd de ommegang met video’s en foto’s vereeuwigd, zo be-toverde de demo ‘Geen Wapens voor Vrede’ honderden vette opgestoken duimen tevoorschijn en menig glim-gelach kwam voor de dag.

Uiteraard klonk ook daar en hier vermanend geschreeuw, iets met Putin Potentaat met als kers op de taart een kittig keffend vrouwspersoon, als tenger teefje schold ze schel en uit volle borst allerhande verwensingen naar mij en ons terwijl ze op de Wallen zijdelings bij de klont aankleefde en van voor tot achter meetippelde.

Ik kon haar luid en duidelijk verstaan maar begreep er geen ene jota van, mijn Oekraïens is even onderontwikkeld als het Russisch, Oezbeeks, Tadzjieks of Schubbekutteveenz. Maar dat ze als een blonde kol allerhande boze bezweringen over de stappende witte vlaggenklont afriep, dat snapte ik zelfs zonder ondertiteling.

Al met al een goed bestede dag, waar ik diverse reeds bekende mannen en vrouwen in levende lijve mocht meemaken en ook nieuwe en anders dan gelijkdenkende massamensen, waarmee vooraf, tijdens en nadien wat gedachten werden gewisseld. (elke) Oorlog is niets anders dan misleiding en bedrog, daarover was elk het zonder meer eens, ook dat het altijd en eeuwig mensen zijn die – zonder verschil in vaandel/vlag/soort of politieke dan wel religieuze voorkeur – daarvoor de hoogste prijs betalen.

“Wat zouden we volgens jou kunnen doen om dit te laten stoppen?” Was een van de aan mij gestelde vragen, Tsja.. al duizenden jaren zullen zich hierover knappe koppen gebogen hebben, ik ken als hen het absolute antwoord niet maar wat ik wel weet is dat wij als mensen niet(s) weten, enkel denken te weten, ziende blind zijn en horende doof blijven.

En toch.. de hoop blijft, dat ooit op enig moment het werkelijkheidsbesef zorgt voor een alles beslissend kantelmoment, dat is volgens mij het prille begin.. dus net zolang volhouden, benoemen en tonen tot het be-palende AHA-moment … “ik zie ik zie wat ik niet zag!”

DAT had hij, vertelde hij me toen we samen bij hem aan de slubber waren. Terwijl hij zijn zwarte koffie naar binnen kauwde zoog ik voor de verandering eens aan een mok marokkaanse munt thee.

Z’n vw-golf leek al jaren geleden overleden en verkeerde cosmetisch gezien steeds meer in staat van ontbinding, maar technisch gezien kwam hij tot nog toe zonder veel kleerscheuren door de keuring.

Het kostte af en toe wel iets maar ja, hij is zo aan die barrel gehecht maar nu werd het hem toch wel iets te gortig. Zijn aftandse diesel mocht hij in steeds meer steden niet meer naar binnen sturen, tenminste als hij niet automatisch een gepeperde nota op de mat wilde hebben voor een gepleegd miljeuhdielikt.

Door groene ideologie verblinde en klaarblijkelijk autistisch gemankeerde activistische bestuurders maken een steeds groter deel van Europa wolfgerecht & kikkerproof en scheppen daarmee voor mens en dier een steeds onherbergzamer en onleefbaarder CO2 neutraal leefgebied. Maar dat is weer een ander verhaal. Hij mag blij zijn dat hij niet in Songdo woont, een stad in Zuid-Korea, daar was hij niet eens bij in de buurt gekomen met die stinkende gifgolf van hem.

Songdo is een voor Klima Klebers tot leven gebrachte en vleesgeworden natte droom, een stad waarvan genderneutrale groene gleuvers bijkans een stijve plasser krijgen. Songdo IBD – voluit Songdo International Business District – is de eerste volledige Sustainable City ter wereld. EIGENDOM van de investeerders en hun beleggers!

Een perfecte CO2 neutrale, groene, stad met alles wat je maar wensen kunt op loopafstand. Binnen tien tot vijftien minuten ben je letterlijk overal waar je kunt en mag komen. Een superveilige Higtech stad, een Smart City pur-sang waar l e t t e r l i j k ALLES per app aangestuurd en gecontroleerd wordt, de toegang tot de woontorens, de appartementen, het verkeer en openbaar vervoer.

Met ontelbare camera’s in elke hoek, binnen en buiten en dat allemaal centraal en digitaal gecontroleerd, wordt Songdo sociaal en maatschappelijk volledig beheerd. Meer dan 170.000 Zuid-Koreaantjes worden – van groot tot klein – dag en nacht op de voet gevolgd. Meer dan 25 kilometer fietspaden en letterlijk overal oplaadpunten voor digitale diesels.

Parkeerovertredingen worden automatisch geregistreerd en bijbehorende boetes simultaan verzonden, nee, zo’n stinkdiesel maakt daar geen enkele kans. Elke overtreding, misdaad, maar ook of de bus op tijd rijdt, verkeersongelukken, allemaal zo prachtig, de ambulance is bijkans al onderweg voordat je tot 112 kunt tellen. Vuilnis? Dat kiep je – volledig app-gestuurd – in een acht kilometer ondergrondse stofzuigertunnel waar alles per soort, hoeveelheid en gewicht geteld, gecontroleerd voor hergebruik gescheiden en in rekening gebracht wordt.

Geen Tesla Vuilnisdumper te bekennen. Als klap op de vuurpijl houdt een heus kindervolgsysteem minutieus bij waar al die mini-Koreaantjes ongecontroleerd heen dribbelen, stel je toch eens voor dat er eentje stiekem gesnaaid wordt. Songdo stond niet maar-zo boven de grond, beter gezegd op een speciaal daartoe ingepolderd Koreaanse kuststrook. In 2001 kreeg een Amerikaans consortium het groene licht om dit megaproject uit de zee te tillen.

Een trio projectontwikkelaars smolten zich samen om dit te realiseren, Gale International, POSCO (US Steel) en Morgan Stanley Real Estate namen elk voor respectievelijk 61, 30, en 9% deel in het 400 miljard dollar tellende project, dit alles ontworpen door Kohn, Pedersen Fox Association. In 2005 konden ze het eerste feestje vieren, er stond wat boven de grond en vanaf dat moment ging het finaal de lucht in.

Nieuwsgierig naar die kapitale spelers en hun achtergrond? Gale International werd bijvoorbeeld in 1922 van de grond getrokken door makelaar en verzekeringsagent Daniel Gale die verbonden lijkt te zijn aan de in begin 1600 in Engeland geboren en van daaruit overgevaren oermoeder Mary ‘Prior’ Mitchel. Wie daartoe lust, zin of tijd heeft kan langs feminale bloedlijnen het na-zaad volgen via Hannah, Sarah, Jacob, Joseph, Samuel, Eleazar, Rebecca, Benjamin, Gideon, Nathan, Moses etc. het lijkt haast een genealogisch Sefardisch naslagwerk, daar doet het mij tenminste aan denken, maar dat is oud-en-ander-nieuws.

Het zijn in elk geval mensen geweest die Goed in Geldzaken zijn en waren, want ja, money makes the world go round! Gale International doet het dan ook goed en heeft zich in de afgelopen jaren op haar beurt weer geassimileerd met goud-, geld- en onroerendgoed handel(aren) als Theodore Hall (langs zijlijnen denkelijk iets met Walraven van Hall, zogezegd de ‘bankier’ van het Nederlandse ‘Verzet’) en Morgan /Stanley, c.q. de zakenbanktak van JP Morgan.

Hoe dan ook.. lekker Groen in elk geval, lekker Sustainable en een miljarden business die ook wel Green Deal genoemd wordt. Maar, zoals Bachman Turner Overdrve in ’74 al zong: You Ain’t Seen Nothing Yet want in 2009 werd door hen en op verzoek bij conculega China in de provincie Hunan een nieuw project uit de grond getrokken, Meixi Lake., daarover is het laatste en eerste woord nog lang niet gesproken.

Misschien dat ze het daar ietsje anders aanpakken en van Songdo-fouten leren en het vanuit een ander perspectief benaderen? Dat er gekeken en ontworpen wordt naar menselijke behoeften en wensen en de mens niet ondergeschikt maken in plaats zoals bij Songdo waar de inwoners in wezen in dienst zijn van het mechanisme, waar zij moeten bijdragen en afgerekend worden aan de prestaties van de stad als organisme, in wezen een supplementair onderdeel zijn van Songdo. Ze hebben niets (meer) te klagen maar wie zijn oren opent hoort geluiden die het wonen DAAR vergelijken met het wonen in de Oekraïense Ghost-Town Chernobyl.

Je kunt kunt mooi lullen zegt hij als hij zijn koffie naar binnen geprakt heeft, zijn vervoersprobleem is er niet door verminderd. Zo’n Teutoonse Roller heeft toch altijd wel zijn voorkeur, geen stokbrood Twingo, die dingen roesten al op de folder vind hij, daarvan krijgt hij juist Autostress.

Wat ik allemaal niet voor verrassends terugvind in de diverse papieren archiefstapels die hier hardnekkig plegen te bivakkeren. Warempel een foto uit vroegertijd keurig verpakt in een cellofaan dat bij de gebloemde ansichtkaart ingesloten was en dat alles in een zachtblauwe envelop.

Helemaal uit het Enge-Land aan de overkant van de plas een kleine vijfendertig jaar terug in de Royal Mail bus gedrukt. Het was TOEN een recente fotografie van een al wat oudere Engelse heer die de afbeelding meezond met beste wensen en hartelijke groeten.

Iets van tweeënveertig jaar daarvoor was ik Guy, want dat was zijn naam, tegengekomen op een van de trips die ik toentertijd ondernam naar het toenmalige Polen onder bewind van generaal Jaruzelski. Tijdens de controle aan Poolse/ DDR grens raakten we kort met elkaar aan de praat, hij was wat gestresst en zenuwachtig en was op terugweg van Polen naar Engeland, of ik hem misschien zou willen helpen. Hij was moe, zijn gepensioneerde lichaam deed het niet meer zo als het zou moeten en het was bijna nacht. Hij had (alleen!) een trip gemaakt met een bus vol hulpgoederen naar Polen maar de leeftijd en de spanning van dat moment zorgden ervoor dat hij zich niet meer zo goed kon concentreren.

Of hij in de DDR achter mij aan mocht rijden en dan opvolgend in de BRD tot de afslag Hamburg in m’n kielzog meeliften. Ik moest richting Hannover dus hij kon een lange tijd meeliften. Geen probleem voor beukenoot dus karren met die hap en hij blij. Bij de Duits/Duitse grens was het even bijkomen, sanitaire stop en samen een kop koffie nemen. Guy Fenton vertelde iets meer over zichzelf, hij was gepensioneerd commissaris van politie (!), woonde in Kygn’s Lynn / Engeland, had een Poolse bruid overgehouden uit WOII en was onderweg geweest om familie van zijn vrouw te voorzien van allerhande zaken waar de Polen op dat moment nijpend tekort aan hadden.

Het was een bijzonder gesprek in het toiletgedeelte bij de Duits-Duitse grens dat over van alles en nog wat ging, zijdelings ook over oorlog en vrede, (contra-) spionage en secret service. Het was het laatste en enige gesprek dat ik met hem had, we vervolgden onze reis, bij Hamburg seinde hij goodbye, heb hem in persoon nooit meer terug gezien en is hij al wat jaartjes niet meer op deze planeet. Wat betreft al het overige, dat is in de opvolgende decennia tot nu toe blijven doorleven maar ook wordt het onderhand voor mij tijd om wat zaken definitief af te sluiten en op te ruimen en gaat de foto, de kaart en wat-niet-meer op de brandbult, weg met die Oude Rommel

Ik tref hem stil staand aan bij de non-food vakken in de lokale Lidl, turende blik met toegeknepen oogleden. Hij neemt de tijd z’n aankoop te overdenken terwijl ik onopgemerkt op hem afloop en hem bij zijn voornaam aanspreek. “Hoi kerel, hoe is het, hoe gaat het met je?” vraag ik hem waarop hij zijn gezicht iets optilt en me aankijkt.

“Mmmhh.., tsja” zegt hij na een korte pauze “politiek gezien niet zo lekker” zegt hij, een verrassend antwoord en ik wacht op wat er komen gaat. Hij licht zijn woorden toe, iets over de zorgelijke toestand-in-de-wereld en plakt daar verbaal een wijzende vinger naar politiek Rechts aan vast die hij daarmee als oorzaak van alle kwaad bestempeld.

Mijn Vriendje van Vroeger, mijn vriendje van vijtig-jaar-terug-in-tijd en ik staan samen even stil in het gangpad. Het Vriendje van Vroeger was ooit eens als ik een nagenoeg on-ingevuld mensje, blanco wat betreft kennis en weten, geen oordeel over correcte politiek, gewenst gedrag of religieuze voorkeur. We waren te jong om daar een oordeel over te kunnen hebben, onze harde schijf was amper opgestart, we functioneerden op ons eigen natuurlijk kompas. Klasgenootjes waren we op een christelijke basisschool en samen met het zoontje van de directeur van de melkfabriek vormden we een bengel-trio.

We speelden samen op straat, in en rond de melkfabriek en achter zijn huis dat uitkeek en aansloot op een geweldig mooie, grote speeltuin, een met bomen omgeven laaggelegen zandvlakte, geflankeerd door oude sociale woningbouw. Oorlogje spelen – dat was een van onze favoriete bezigheden, ook al waren onze ouders (de mijne in het bijzonder) daar niet zo gecharmeerd van om het maar zacht uit te drukken. Pief-paf-poef in real-time met een echt geweer van hout en plastikbuis en scherp gedraaide en uit papier ge(f)likte puntige pijlen. We vormden clubjes met de achter-buurt jongens, kozen uit met wie we deze keer een team vormden.

Gewapend met een paar oude helmen van voor mij (nog) onbekende snit en herkomst en zelfs met een oud luchtdruk-pistool en een luchtbuks schoten we vanaf onze kant fanatiek loden kogeltjes en dartbord pijltjes op elkaar af. Dat was meer dan eens raak en zorgde voor blauwe plekken met af en toe wat stromend bloed uit kleine wonden. Af en toe kreunen en kermen, doodvallen als de tegenstanders beweerden dat je toch echt door hen geraakt was om daarna weer fris-en-fruitig op te springen om je makkers in hun strijd te helpen, dood aan de tegenstanders. Fanatiek dat we waren we en natuurlijk waren wij altijd de goeden en DIE wonnen altijd.

Als de lol er na verloop af was trokken we met zijn allen op naar de speeltuin, samen schommelen of lekker in de grote wiebelboot. Om vijf uur was het klaar en over, dan was het hup naar huis, aan de avondhap de strijd werd later wel weer – in telkens andere setting – voortgezet, het hing er maar net vanaf wie op dat moment in de buurt rondhing. We hadden geen flauw benul van wat ‘oorlog’ in wezen was of inhield, het was voor ons niets anders dan een stoer spel. We hakten en sloegen, schoten en schopten elkaar blauwe plekken, bloedneuzen en sloegen natijd lachend de armen om elkaar. We vroegen ons niets af, wisten van niets, we deden wat we deden, waren fysiek actieve vrienden, we oordeelden en reageerden op oog en gevoel en keken uit naar later..

Nu, jaren later sta ik stil bij mijn Vriendje van Vroeger, nog steeds een goede gekende van nu. Het gaat hem politiek gezien niet naar de zin, ziet het onrecht, benoemd de uitbuiting, de vernietiging, de ellende die hij van Rechts ziet komen, voor mij is het niet anders dan een repeterend Federalistisch georiënteerde agenda en kan evenzogoed het parcours zijn van een kabbalistisch globalistische elite, maar ja.. wat als? We staan samen decennia later in de Lidl, ik vraag hem of hij zin heeft om samen ergens een kop koffie te gaan drinken, misschien iets erbij of zo? Even loslaten wat hem bedrukt, even naar een ander niveau, even terug naar toen, toen de wereld nog was zoals hij toen was.. samen met m’n Vriendje van Vroeger..

(foto: Oud Winschoten)