Categoriearchief: Columns

In het jaar 1923 – nu honderd jaar geleden – werden door de Duitse Weimar Republiek (1918-1933) meer dan tweehonderdtachtig miljoen (282.610.256) aluminium munten geslagen met een aangegeven waardebepaling van 200 Mark. Deze munten hadden een diameter van 23 millimeter, waren 1,2 millimeter dik en wogen 1 gram per stuk. In totaal hadden deze munten samen een gewicht van ruim 282.610 kilo aluminium.

Er was in het na-oorlogse Duitsland een enorme geldontwaarding die extreme gevolgen had voor (niet alleen) de Duitse bevolking, het reikte ver over de Duitse grenzen heen. Deze aluminium munten vertegenwoordigden samen een kapitaal van zesenvijftig miljard vijfhonderdtweeëntwintig miljoen Mark (56.522.000.000). Aan materiaalwaarde kostte (anno NU) 1 aluminium munt van 200 Mark slechts 0,002 euro, omgerekend aan materiaalwaarde werd dit astronomische miljardenbedrag ‘gedragen’ door aluminium munten ter waarde van het schamele bedrag van 565.220,– euro.

In de jaren voorafgaand werden (van 1905 t/m 1919) meer dan 324 miljoen (324.847.859) zilveren munten geslagen met een aangegeven waarde van ½ mark. Deze zilveren munten hadden een diameter van 20 millimeter, waren 1,05 millimeter dik en wogen 2,777 gram per stuk. In totaal hadden deze munten samen een gewicht van ruim 902.100 kilo zilver.

Deze zilveren munten vertegenwoordigden samen een kapitaal van ruim 162 miljoen mark (162.423.930). Aan materiaalwaarde kostte (anno NU) 1 zilveren munt van ½ mark 1,59 euro, omgerekend aan materiaalwaarde werd het miljoenenbedrag ‘gedragen’ door zilveren munten ter waarde 516.508.095,– euro.

(verhouding van 1 : 3) !!

Begin 20’er jaren duikelde heel Europa in een economische depressie. De banken vielen, de hoeders van het kredietsysteem, in wezen niets anders dan eigenaren van gebakken lucht gingen failliet, het economische fictieve maaksel ging bankroet met menselijke ellende, schaarste en honger(dood) tot gevolg. Door geldontwaarding stegen de prijzen astronomisch, in Duitsland gierde het de pan uit, 23.000 keer in 1923, maar in Polen en Rusland was de inflatie nog hoger en stegen de prijzen in Polen tot 2,5 miljoen keer en in Rusland tot 4 miljard keer.

Het geld van NU – zo ook de euro – is een betaalmiddel dat niet gedekt is door zilveren of aluminium munten, niet door goud – is nagenoeg vervangen door een digitale munt met de mens als STAATS BORGERS (staatsburgers) gedekte kredieten die nooit van zijn leven ooit kunnen of zullen worden afgelost. Op dit moment (maart 2023) leggen wereldwijd grote banken het loodje, kunnen/zullen enkel met extra kredieten – op uw, mijn en onze schouders en die van onze kinderen en kindskinderen in leven gehouden worden. Een ‘oplossing’ hiervoor is al in de maak, een compleet door overheden gecontroleerde digitale munt, (CBDC – Central Bank Digital Currency) die bij de invoering ervan aan de relatieve vrijheid die u NU nog heeft een einde zal maken!

De CBDC is een geprogrammeerd en gelabeld economisch systeem waarmee vastgelegd en bepaald wordt WIE wat kan kopen, HOE VAAK en WAAR dat gekocht kan worden HOE VEEl, tegen WELKE prijs. Laat dit goed tot u doordringen – uw vrijheid en toekomst hangt aan een flinterdun digitaal-draadje!

Wees u ervan bewust: Zilver(en) munten behouden hun waarde, evenals goud! Hou uzelf in stand, niet een failliet systeem! Wees wijs.. de zilveren munten van toen zijn hun gewicht NU nog steeds ‘goud’ waard, in tegenstelling tot de gefiatteerde euro’s!

Met de kraag van m’n jas wat opgetrokken loop ik door de oude Leeuwarder binnenstad. Het is wat kil en nat, de winkels zijn dicht en hebben hun lichten gedoofd als het schemerlicht de onderhand verlaten straatjes vult.

M’n Zwoele Franse Troela heb ik achtergelaten op de parkeerkade langs een van de binnengrachten terwijl ik naar het oude kerkgebouw verderop in de binnenstad wandel. ‘k Ben ruim op tijd voor de uitvoering van de Matthäus Passion, een bijna driehonderd jaar geleden, door Johann Sebastian Bach geschreven, oorstrelend werk.

Het is een stukje traditioneel religieus erfgoed waar je van moet (leren) houden en als historisch gemankeerd Vrijdenker met religieuze wortels kan ik dit wel waarderen. Eerder vaak met een goede vriendin, nu maak ik er graag alleen tijd voor vrij. Vroeger, als opgeschoten bengel en later ook als opstandige tiener, nee – toen niet. Toen was het voor mij ouwe lullen gejeuzel dat iets met Pasen te maken had, dat wist ik dan weer wel. Maar ja, gekookte eieren hadden daar ook mee te maken, daarvan kookte mijn moeder de grootste pan die ze had vol mee. Met een potlood tekenden we er dan versieringen op en tikten onderling elkaars eitjes. Bij wie de schaal brak had pech, die had verloren en was zijn ei kwijt aan broer of zus die deze lekker oppeuzelde.

Dit overdenkend stap ik richting kerk en toegangsdeur en ik zie vanuit diverse richtingen meerdere mensen dezelfde richting oplopen. Bijna allemaal zijn het vette veertigplussers zoals ik en niet veel later staan we samen onder het royale gewelf, kussentje in de hand en zoeken een geschikte zitplek. Als de kerk nagenoeg gevuld is en het koor en de musici hun plaats ingenomen hebben geeft de dirigent de aanzet. Stemmen zwellen aan en vullen met eeuwenoude zang en melodie de ruimte en nemen elk van ons in gedachten mee. Ik dwaal al gauw terug in de tijd dat ik als amper 10-jarige van onze buurman, in dagelijks leven professor aan de universiteit in Groningen, een paar boekjes kreeg. Kleine geschiedeniswerkjes, vol zaken waar ik op de christelijk lagere school nauwelijks tot niets van mee kreeg. Over Uivers en Steentijdvolken, over oude gebruiken, gewoontes en rituelen.

Zo ook over Pasen en Paasrituelen. Ja, dat van eitjes beschilderen, tikken en opeten daar had ik al wel kaas van gegeten. Hoe of dat precies te rijmen viel met het verhaal dat ik de dominee vanaf de kansel hoorde spreken, van het opstaan uit de dood en eeuwig (door)leven daar kon ik toen nog geen brood van bakken. Die religieuze invalshoek strookte niet met wat ik wist of nog zou leren ontdekken en terwijl ik daarover mijmer wordt een van de bekendste en (persoonlijk ook de mooiste) aria ingezet “Erbarme dich, mein Gott”. Pasen, de grondgedachte, de basis ervan is denkelijk samen te vatten in aandacht en eerbied voor het nieuwe leven en dit wordt uit religieuze gronden altijd op een zondag gevierd.

Volgens de Bijbel staat Jezus op een zondag op uit de dood, de dag die voor Joden de eerste dag van de week is, die dag wordt altijd via een ingewikkelde berekening bepaald aan de hand van de maanstand. Voor mij is – en met mij voor vele anderen – Pasen een oeroud lentefeest, en wordt de terugkeer van de leven brengende zon herdacht en daarmee het voorjaar gevierd, een moment dat al eeuwen bepaald wordt door de stand van de maan. Het juiste moment daarvoor is op de derde volle maan volgend op de winterzonnewende – rond 21 december- en dit wordt gevierd met rijkelijk eten en drinken, eitjes, met ham en boter belegde gesuikerde al dan niet gevlochten paasbroden, het aanleggen van vuren en het verstrooien van de mineraalrijke as over de akkers ten gunste van al het gewas.

Dat Pasen in de huidige tijdrekening niet meer rond de 21e van de derde maand plaatsvindt heeft te maken met het Concilie van Nice, van 325 na Christus, dat bepaalde anders. Als Vrijdenker denk ik er het mijne van, voor mij begint de lente op / rond de 21e maart en ik nodig iedereen uit dit mee te vieren en te genieten, genieten met een Grote G, niet veroordelend of religieus belemmerd, genieten van het mooie dat er allemaal is, zoals van de Matthäus Passion, van de aria “Erbarme dich, mein Gott” .. over Pasen gesproken.

Voor-over de tafel en naar mij toe geleund praat Jan honderduit en enthousiast over zijn hobby. Postzegels verzamelen, dat is zijn ding, de belangrijkste vrijetijdsbesteding in elk geval van Jan Rendering. Verzamelen zit hem als het ware in het bloed, hij heeft dan ook een brede interesse en werd in het verleden wel eens gekscherend Eekhoorntje genoemd. Maar postzegels, dat is zijn passie.

Dat ik op een wat frisse zaterdagochtend tegenover Jan aan tafel zit heeft te maken met een groot sandwichbord dat op de hoek van de Tromplaan en Oudewerfslaan geparkeerd stond. Daarop een pronte pijl naar links wijzend en daaronder twee woorden Postzegel Ruilbeurs… het deed in deze digitale hightech tijd vooroorlogs aan. Postzegels verzamelen, sigarenbandjes, luciferdoosjes… bestaat dat nog? Daar moest ik meer van weten, mijn route omgooiend eerst fluks en vlug op stap voor papier en schrijfgerei parkeer ik niet veel later m’n Zwoele Franse Troela naast de oude Tromplaanschool.

Hup naar binnen, rechtsaf de gang in en direct weer rechts, daar komt zacht geroezemoes vandaan. Als ik de deur van de voormalige aula open word ik verrassend verwelkomd door een golf van kneuterige warmte, een sfeertje dat de tijd-van-toen uitademt. Rijen tafels met stoelen waarop mensen geconcentreerd voorovergebogen mappen vol zegels bestuderen, beschenen door het schuin binnenvallende licht van zacht stralende zonnebundels. Direct rechts, bij de ingang, zit Jan, glimlachend achter een tafeltje, gewapend met blocnote, boek en metalen sigarenkistje. Ik ben blij verrast hem daar te zien, “He, moi… doe hier?” en we raken direct in geanimeerd gesprek.

Het is tot mijn verrassing best druk en in de deuropening ben ik een sta in de weg, Jan maakt zich even los van zijn taak en ik volg hem naar een kamertje verderop in de gang om verder te praten. “Ga maar zitten” zegt hij “wolst ook kovvie?” waarop hij via de Aula en langs de filatelisten naar de keuken loopt en bij Feka, zijn vrouw, een kopje vult en niet veel later voor m’n neus op tafel zet. “Mien vraauw dut ook mit, dij staait in de keuken, soamen mit aandere vrijwilligers” zo steekt hij van wal, de kakelvers en gezond ogende 80-jarige Jan, de jaren zijn hem in elk geval niet aan te zien.

Als Lutje Bungel begon hij zijn arbeidzame carrière in zijn geboortedorp Westerlee, waar hij als 11-jarige bij Bakkerij Rosenboom zijn handjes liet wapperen. Iets dat hij tot zijn 22e op z’n vrije zaterdagen heeft volgehouden. Voor zijn dagelijks brood ging Jan als boekhouder aan de slag bij de WCI – Winschoter Cement Industrie, om daarna door te stromen naar het GAK. Eerst 3 jaar in de binnendienst, daarna tot aan zijn 57e en pensionering in de buitendienst, als Correspondent zoals dat toen genoemd werd. “Dat was prachtig waark, veul bie de weg, ‘k bin ook echt ’n boetenmens”.

Verzamelen zat al van jongsaan in z’n bloed en via de postzegels kwam hij als lid binnen bij de Filatelisten Vereniging Winschoten, stoomde later in de gelederen door tot penningmeester, daarna secretaris en behartigt de PR van de club. Een manusje van alles zou je bijna kunnen zeggen in een club waar gezelligheid en het sociale gebeuren in alles voorop staat. Een club die zich als warm bad om haar 75 leden vormt, waar de zelfgemaakte soep en gehaktballen evenzo belangrijk zijn als de koffie en voor clubprijzen over de tafel gaan. Een club die nog leden telt vanaf het prille begin, 52-jaar terug en waar telkens nieuwe leden zich aanmelden.

Jan is zich er zich goed van bewust dat ze als postzegelclub niet het eeuwige leven hebben, maar ze maken er samen het beste van, beleggen 9 clubavonden en organiseren 4 volledige zaterdag ruilbeurzen per jaar. In die zin is de club bijna net zo onverwoestbaar als Jan zelf, optimist en goedlachs van nature, die de 5-jaar geleden bij hem geconstateerde huidkanker manmoedig en met succes heeft getrotseerd. ”’t kin aaltied minder, je mouten der zulf wat schiers van moaken” zegt Jan.. “wilst nog ’n bakje kovvie?” waarna hij zich met kop en schotel de filatelistenfile doorwurmt naar de keuken en het door Feke opnieuw laat vullen.

Het NaZiVirus is een levenloos en tegelijkertijd dodelijk organisme dat zich enkel kan voortplanten in de geest van een levende gastheer.

Het emotionele circuit wordt ernstig geïnfecteerd en de controle gaandeweg overgenomen, terwijl de ratio, rede en het verstand wordt uitgeschakeld. Een giftig en uiterst bewustzijn vernauwend en geestverdwazend mechanisme dat volledig misplaatst een Duitse connotatie aangemeten gekregen heeft.

Gelijk de Spaanse Griep niets met Spanje van doen heeft, een verdieping nooit een etage bedoelt, een versnelling niet gelijk staat aan vertraging, hoogtevrees ongelijk is aan diepteangst, ontdooien niet het tegenovergestelde is van invriezen, zo heeft het menselijkheid vernietigende NaZivirus geen Duits DNA. Het NaZivirus is een Spirit & Mind vernietigend organisme dat zich Na het einde van de Tweede Mensenslachting van 1939-1945 met succes over de wereldzeeën heeft uitgezaaid, inclusief de bijbehorende misdadigers, wreedheden, wapen-technologieën en systemen.

Het vergt een DENK-omslag van ongekende orde om op de aangeleerde route van Leugica terug te keren naar de natuurlijke orde der Logica en te komen tot een staat van ik-zie-ik-zie-wat-ik-niet-zag. Links is niet per definitie sociaal zoals groen niet per definitie gezond is. De Natuurlijke Wereld Ordening waarvan wij allen – van kleinste tot grootse element – deel uitmaken is op onvoorstelbare schaal en grootte overgenomen door een alles overheersende, mens en maatschap verachtende, natuurlijke orde vernietigende, Economische Wereld Federatie in haar eeuwige jacht naar macht over levensnoodzakelijke delfstoffen waarmee de aarde overvuld is en voor elk meer dan voldoende beschikbaar kan stellen.

Het is niet aan de politiek of religieus correcte clusters, net zo min aan de economische grootmachten om de natuur de wet voor te schrijven, te beschikken over dood of leven, is zelfs totaal onmogelijk, nog geen graankorrel zal groeien op politiek links- of rechts commando, religieuze wens of opdracht van welke oligarch dan ook, wat de wereld NU beleeft (en hopelijk overleeft) is een aanval van een sinds 1945 gemuteerd NaZivirus dat de wereldvrede ernstig in gevaar brengt! ..nee, geen duim omhoog, geen Like a Virus

“Kun je het me kort in een zin uitleggen, mijn hoofd begrijpt het allemaal niet” was wat een vriendin uit toentertijd me vroeg. Geschiedenis, het was nou niet bepaald haar ding. Het bezoek van een goede vriend kortgeleden, die op historisch gebied best goed onderlegd is, deed me even aan de vraag van die vroegere vriendin denken. “Ik snap het gewoon niet dat mijn pacifistische vrienden van vroeger nu vol oorlogszucht krijsen om wapens. Ik ben verbijsterd, waar komt dat vandaan, wat komt er op ons af, wat staat er te gebeuren?”

Nou ben ik allerminst een alwetend orakel, wil ik ook niet zijn, alles te weten maakt ongelukkig maar door tientallen jaren graaf-, en spitwerk naar de diepere achtergrond en oorzaken van oorlog(en) ben ik hier en daar wel op een paar interessante historische scherven gestuit die het denken aangezet hebben. In politiek correcte waarheid ben ik niet zo bijster geïnteresseerd. Het zijn namelijk altijd de in moordkracht en vernietiging overtreffende bruten en NIET per definitie de zachtmoedigen en rechtvaardigen die fysiek als overwinnaar uit de strijd komen, ook al willen we het graag anders zien en wordt het ons anders aangeleerd: de leugen regeert!

Onder het genot van een paar ferme mokken koffie zitten we beiden in de voorkamer onderuit in een fauteuil en steek ik van wal, in een poging een inschatting te maken WAT er – op basis van de gevonden historische scherven – (mogelijk) uitgerold zou kunnen worden. Niet bepaald overeen komend met wat ‘men’ zegt of denkt – het is dan ook geen absolute wetenschap of waarheid – alle wereldellende is oorzakelijk aan voorafgaande en nakomende strijd verbonden, oorlogen zijn in wezen als schakels in een ketting aan elkaar verbonden. Je zou het kunnen zien als een gruwelijke vorm van competitie met eigen spelregels en gebruiken, de winnaar stijgt een plaatsje op de ladder en een thuiswedstrijd wordt gevolgd door een uitwedstrijd.

Waar – in Europa – te beginnen? Om het zo simpel mogelijk te houden neem ik de Frans-Pruisische oorlog van 1870/71 als uitgangspunt en ga ik noodgedwongen met grote stappen door de tijd om het nog enigszins overzichtelijk te kunnen houden. De in 1870 aangezette oorlog was in rechte lijn de voorgaande twee oorlogen opvolgend – de Duits-Deense en de Duits-Duitse oorlogen. Met de uit Engelse ballingschap tevoorschijn gehaalde Napoleon III werd in het belang van de BANKSTERS een strijd gestart die de resultaten voor de overwinnaars van de twee eerder genoemde oorlogen teniet moesten doen. DAT pakte finaal anders uit. Binnen zes weken werden de Franse invallers vernietigend verslagen en Napoleon III zelfs gevangen genomen.

De onvoorwaardelijke overgave was een onverteerbare pil voor rancuneus Frankrijk en de spindocters achter de schermen. Niet de vernietiging maar juist het ontstaan van het Tweede Duitse Rijk was hiervan het resultaat en anders dan kanselier Bismarck wenste werd geëist en bepaald dat de gebieden Elzas en Lotharingen als potentiële ontstekingshaard aan het nieuwe rijk werden bijgevoegd. In een brief aan zijn vrouw beklaagde Bismarck zich over deze van buitenaf ongewenste en opgelegde eisen. Deze puistepukkel van formaat was een van gebruikte argumenten in de opvolgende decennia gebruikte Franse propaganda en de nederlaag en bijbehorende onvoorwaardelijke overgave hield de haat smeulend.

Door middel van het sluiten van diverse verdragen na 1871 tussen Duitsland, Rusland en Oostenrijk werd getracht de vrede te bewaren, maar naast verdeel-en-heers is menselijke domheid een dodelijke menselijke eigenschap. Na het vertrek van Bismarck uit de politiek blunderde Keizer Wilhelm II door af te gaan op de adviezen van de nieuwe Rijkskanselier Von Caprivi, waardoor Rusland zich uit de verdragen terugtrok en met Frankrijk in 1892 een geheime – en tegen Duitsland gerichte – militaire alliantie afsloot, met als spindoctors op de achtergrond het Britse Rijk. Franse Revanche en Britse imperiale belangen zorgden voor een – niet alleen voor het Russische Rijk en het Duitse Rijk – enorme desastreuze ont-wikkeling-der-dingen. Rusland was in een positie terecht gekomen, had zich in die onzalige verhoudingen laten manoeuvreren, die bepalend is geweest in het ontbranden van de Eerste Grote Mensenslachting. Ze heeft daar een hoge prijs voor moeten betalen, niet alleen in aantallen geofferde mensenlevens maar is ook bepalend geweest voor de kostbare lessen die ze daarvandaan heeft gekregen.

De stichting van het ‘Tweede Duitse Rijk’ was niet het beoogde resultaat, ook niet bepaald gewenst op het (west) Europese, economische schaakbord en stond bij oprichting ervan haar ontmanteling al op de agenda. De door Britse belangen gevoerde Geopolitiek was er op gericht elke vorm van goede betrekkingen en bondgenootschap met de oosterburen – Rusland- te dwarsbomen.

De in 1892 tussen Frankrijk en Rusland geheime – en tegen Duitsland gerichte – militaire alliantie was een grote stap in de richting daar naar toe. Onderdeel van dat verdrag was het opzetten van een twee-fronten offensief tegen zowel Duitsland als Oosten-rijk Hongarije waarin Rusland 1.200.000 en Frankrijk 800.000 manschappen zou leveren. (voor de liefhebbers – zie het Franse militair-strategische plan nr. 17)

Wat van deze rijken restte zou in kleine satellietstaten worden omgevormd en alle economisch interessante gebieden zouden onder eigen controle gebracht worden.

Let wel.. dit was NIET de wens of het verlangen van de daar levende volkeren of hun monarchen – de Duitse Keizer en de Russische Tsaar, neven van elkaar – maar van de economische machthebbers die daar wel brood in zagen. Om het enorme areaal aan het benodigde mensenvlees tot ver uit de Russische steppes op tijd naar het westen, naar het slachtveld te krijgen werd een megaproject opgezet, de bouw van de Russische Spoorwegen.

Om dit te financieren werden miljoenen binnengehaald op aandelen die later geen knoop meer waard waren, alle beleggers waren hun inleg kwijt. De koninklijke neven waren niet gecharmeerd van de door bankiers ingezette oorlogskoers en probeerden te doen wat in hun macht was om dit alles te voorkomen.

In geopolitiek belang werd de in potentie machtige Russische beer gevreesd en niets na gelaten om haar in haar macht en middelen te temperen, de Japans-Russische oorlog is daar een typisch voorbeeld van. Vrijwel alle – in de aankomende Groote Oorlog gebruikte nieuwe wapensystemen en technieken – werden daar uitgetest en in de praktijk gebracht. Evenals de door het Britse Rijk in de tweede Boeren-Oorlog op land ingezette scheepsgeschut dat veel verwoestender was dan het tot dan toe rollende en door paardentractie voortbewogen vernietigingsmateriaal.

Politieke kopstukken – met name uit de socialistische hoek – deden er alles aan om hun waarschuwingen te laten horen, vooral ook de Belgische ambassadeurs lieten niet na het ministerie van buitenlandse zaken in hun thuisland te informeren dat België opnieuw tot ‘Slachtveld der Naties’ gebombardeerd zou gaan worden.

De Engelse politicus en eerste mensenrechtenactivist Edmund Dene Morel liet ver voor aanvang van de vijandelijkheden al weten dat er door het Britse Rijk een oorlogskoers ingezet was waarin Frankrijk en Rusland niet alleen de aftrap maar ook een grote rol zouden spelen. Het zette allemaal geen zoden aan de dijk, ook toen was de media het machtigste wapen, werden vredelievende activisten monddood gemaakt dan wel voor eeuwig het zwijgen opgelegd en de massa 24/7 gedrogeerd met oorlogstaal.

Na vijf minder daarvoor geschikte pogingen werd de aanslag op de Oostenrijkse kroonprins Franz-Ferdinand uiteindelijk als het beslissende moment gekozen en startte Rusland met de voormobilisatie van haar in de komende strijd benodigde miljoenen mannen. Het zou een flagrante en allesbepalende bloedige misrekening zijn die de komende decennia zijn sporen na zou laten.

De beperkte macht die zowel de Duitse Keizer en de Russische Tsaar bezaten was onvoldoende om het oorlogsmonster in de kiem te smoren en de ontwikkelingen volgenden elkaar op. Duitsland mobiliseerde haar troepen, zette haar koers uit volgens het Von Schlieffen plan en trok Oost- en West ten strijde. Anders dan wat de Nederlandse geschiedschrijving graag wil laten leren was Nederland half-hartig neutraal en liet het toe dat Duitse eenheden via Limburg naar Belgisch grondgebied marcheerden.. de brug was echter door de Belgen in de lucht geblazen.

Duitsland liet niet na om in overleg te blijven met de vijand en deed haar uiterste best om tot overeenkomst te komen met haar tegenstanders. Professor C.V. Lafeber heeft daarover bijvoorbeeld in 1961 zijn proefschrift geschreven, ‘Vredes- en bemiddelingspogingen uit het eerste jaar van de wereldoorlog’ maar dat terzijde.

De oorlog verliep – als alle oorlogen – anders dan gepland, duurde langer dan verwacht en kostte aan miljoenen het leven. België binnentrekkende Duitse troepen maakten half augustus 1914 duizenden documenten buit afkomstig uit het Ministerie van Buitenlandse Zaken waaronder de waarschuwende berichtgeving van de ambassadeurs. Publicatie van deze berichten, vertaald in o.a. Het Duits en Engels werden als propaganda afgedaan.

De strijd werd tot 1917 bloedig voortgezet met Duitsland militair in een betere positie. De geallieerde bondgenoten bloedden fysiek en economisch dood en gaven de USA de kans om van boerenstaat naar wereldmacht op te stijgen door zich totaal in de strijd te mengen. Het Britse Rijk was op sterven na dood, fysiek en economisch uitgehongerd. 1917 was ook het jaar dat overal de revoluties hun kop opstaken, niet alleen in Frankrijk maar ook in het Ottomaanse Rijk, China en Rusland.

De (ook weer aangestuurde en altijd gemanipuleerde) revoluties brachten verborgen waarheden en werkelijkheden aan het licht, ook het archief van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken kwam letterlijk open en bloot op straat te liggen. Daarin duidelijk en niet mis te verstaan de geplande oorlogskoers die ook toen door de media onder de pet geschoven werd.

Wat niet weet wat niet deert. De onwillige Russische Tsaar werd beloond voor zijn tegenstand en compleet met familie geëlimineerd, de Duitse Keizer was hetzelfde lot toebedacht maar kon het vege lijf nog redden door op tijd onder te duiken in de Lage Landen. Het heeft – met name voor de Russen – grote consequenties gehad, door de desastreus uitpakkende ontwikkelingen zagen zij zich genoodzaakt na 1917 grote consessies te doen, eerst tegenover de Duitsers, later tegenover de geallieerden. Grote delen van het Rijk werden in kleinere – buiten de directe Russische invloedssfeer vallende – nieuw gevormde staten gebracht.

Een van die staten was het nieuw gevormde Polen dat grofweg voor de helft op tot voordien Duits en Russisch grondgebied afgepaald werd, niet bepaald met warmhartige instemming van de Amerikaanse president toentertijd of in het belang van zakenkundige Engelse en Italiaanse politici. De vorming van deze staat schudde voor Rusland een nieuwe oorlog uit de mouw, het door voormalig bondgenoot Frankrijk politiek, economisch en militair gesteunde Pools-Russische oorlog.

Het moorden in het Oosten ter meerdere eer en glorie van een Groot Pools Rijk ging onder Pilsudski onverminderd door om in 1921 dood te bloeden. Het resterende en vanaf dan onder communistisch bewind vallende Rusland van toen bleef haar invloed verstevigen in de rijksgebieden die ze verloren had en ook in landen daarbuiten als Italië, Frankrijk en Spanje. Met name de invloed in Spanje, haar invloed betreffende de Middellandse Zee en de strategische positie van Gibraltar speelde daarin zeker een rol.

De periode die te boek gesteld is als de Spaanse Burgeroorlog is voor een groot deel verweven met de communistisch/Russische invloed daaraan voorafgaand en tijdens deze jaren van broedermoord. Britse- en Amerikaanse geopolitiek wensten daar geen Russische inmenging. Het was vooral de massieve Russische invloed en militaire steun die de geallieerden er toe aanzetten om Italië en Duitsland in de strijd te betrekken toen de geplande coup dreigde te mislukken.

Met politieke toezeggingen werd de Duitse kanselier overgehaald transportvliegtuigen, personeel, jachtvliegtuigen ter bescherming en munitie te leveren aan de door hen gesteunde coupplegers, in ruil voor verdere instemming om de na WOI afgestane gebieden weer Heims ins Reich te brengen. Dat had als bijkomend voordeel dat het her-opgezette (en door hen medegefinancierde) Duitse Rijk zich als bufferstaat zou opstellen tegen het hun belangen bedreigende communistische Russische monster.

De politieke ontwikkelingen in de 30-er jaren nauw afwegend zette de toenmalige Russische leiders aan tot een aangepaste koers en heroverweging. Het terugtrekken uit Spanje van alle middelen, wapens en troepen zorgde daarop snel voor de overwinning van de ‘geallieerde’ troepen. Rusland trok zich op de binnengrenzen terug en bereidde zich voor op de opnieuw aanzwellende oorlog.

Verrassend genoeg voor de door de media voorgelichte buitenwereld en buitenstaanders sloeg Rusland een militaire overeenkomst met Frankrijk en Engeland af en ging een tactisch verdrag aan met haar aankomende tegenstander het Nazistische Duitsland. Op die manier trachtte ze zich voor te bereiden op de komende ontwikkelingen met in het achterhoofd de onbetrouwbaarheid van haar geallieerde partners, haar ervaringen voorafgaand aan en na WOI.

In het met Duitsland overeengekomen verdrag was ook de terug-name van de gebieden die VOOR de vorming van de Poolse staat na WOI tot het toenmalige grondgebied behoorden. Duitsland gaf in september 1939 de openingszet door het westen van Polen binnen te marcheren, veertien dagen later gevolgd door Rusland die het Oostelijke deel van Polen weer in bezit nam. Oost-Europa, dat moet gezegd, is vaak een verschrikkelijk bloedig toneel, al eeuwen lang laten de mensen zich daar verleiden tot moorddadige acties, roeien elkaar bijkans uit.

Dat is al eeuwen zo en dat zal zo blijven, vooral ook door haar – door Banksters zo fel begeerde – economische en strategische waarde. Het lot van veel Poolse officieren was met de Russische herinbezitneming bezegeld. Hen werd hun betrokkenheid en rol in de Pools-Russische oorlog aangerekend en met hen werd finaal afgerekend in wat later bekend kwam te staan als de massaslachting van Katyn.

De overeenkomst met Duitsland bezorgde Rusland kostbare tijd en politiek voordeel en gaf haar de gelegenheid om een enorme troepenmacht op te bouwen aan de Duitse oostgrens. Aan de ene kant hield ze zich voorbeeldig aan haar verplichtingen tegenover Duitsland om aan de andere kant voorbereid te zijn en rekening te houden met mogelijke militaire dreiging haar richting op, mogelijk zelfs om zich niet opnieuw te laten verrassen en misschien wel op het door haar gekozen moment en tijdstip openen van een offensief dat – mogelijk – zijn halt zou vinden bij de Noordzee?

Een sterk Russisch Rijk was zeer zeker niet in belang van het Britse Rijk en het snel in wereldmacht opstijgende Amerikaanse Rijk, Duitsland zou op korte termijn moeten optrekken naar het oosten om deze dreiging een halt toe te roepen en zichzelf daarmee ook ten gronde richten. Inlichtingendiensten speelden ook toen al hun bepalende rol.

Stalin hield zich tactisch doof en blind voor alle waarschuwingen en voor Duitsland was het een complete verrassing om de enorme troepenmacht en het verzamelde wapentuig tijdens haar opmars te vinden. In een bezoek aan de Finse opperbevelhebber Mannerheim in 1942 liet de Duitse kanselier Hitler zich onomwonden uit over de onverwachte grootte en massaliteit, ‘als ze me dat tevoren vertelt zouden hebben, zou ik gezegd hebben dat het een onrealistische fantasie zou zijn’.

Met haar door politiek- en militaire noodzaak gedwongen nieuwe bondgenoten zette Rusland haar opvolgende koers in, een koers die haar opnieuw fysiek en economisch deed doodbloeden. Door Duitsland gesteunde separatistische nationale eenheden bonden op hun beurt de strijd aan waaronder de 14e Waffen-Grenadier-Division Galicia. Een divisie van de Waffen-SS, in april 1943 gevormd uit vrijwilligers van de westelijke Oekraïne onder aanvoering van fascistenleider Stefan Bandera, in opvolgende jaren neergezet als nationale held.

In de in Oost- en West Europa uitgevochten wereldstrijd werden vooral Russische mensenlevens met miljoenen vernietigd. De geallieerde invasie in 1944 was ‘slechts’ een afrondend sluitstuk en was vanuit militair standpunt bekeken van mindere betekenis. De strijd om de macht was in hoofdzaak gevochten door Russische militairen en de her-vorming van een nieuwe Poolse staat vond niet zonder slag of stoot plaats.

In de opmars naar de Duitse nederlaag liet Rusland de opstand in Warschau tactisch voor wat ze was, bleef op gepaste afstand werkeloos toezien hoe de daartoe aangezette Poolse opstandelingen door Duitse eenheden vermorzeld werden, pas nadien stoomde de Russische oorlogswals verder naar het westen. Ook de her-vorming van en de nieuwe Poolse Staat vond plaats zonder de in Londen geparkeerde Poolse regering in ballingschap, deze vond bij thuis- en terugkomst de hond in de pot – en erger.

De ontwikkelingen na 1945 tot nu – denkelijk een van de meest gevaarlijke tijden – is het resultaat van een dodelijk giftig gewas dat al meer dan een eeuw geleden gezaaid is – de uitkomst is voor miljoenen van levensbelang. Wapens brengen geen vrede, nooit gedaan, het vernietigd en zorgt ervoor dat de sterkste wint..

“Zoembroem, zoembroem, zoembroem” .. door de nog halfdichte buis van Eustachius dreunt het motorgeluid van m’n Zwoele Franse Troela in m’n hartritme dof door de kop. Uitgestrekt Groninger grondgebied links en rechts van de Twee Karspelen weg met wat weke wolkjes in de blauwe lucht erboven. Nu nog leeg land dat binnen een paar weken door nuchter nijvere boeren tot vruchtbare akkers is omgewerkt, geen slachtveld maar een oogstveld, dat is wat boeren normaliter hier doen. Soms letterlijk door de klei klauteren, soms ook met de eigen klauwen wroeten in de Klaai-Kloetn.

En.. ze doen het ook nog eens voor die ander, zij zorgen ervoor dat het voer voor mens en dier in eigen trog terecht komt, hun eigen knip gevuld wordt maar zeker en vooral dat de banken hun winsten binnen kunnen halen. Het kost dan ook wel wat, zo’n boerenbedrijf runnen en met een paard voor de ploeg kom je er niet meer. Die banken die de boeren afromen, worden op hun beurt weer afgeroomd om de beleggers tevreden te stellen met vette winsten, iets met opgelegde rente en verleend krediet. Maar ook de banken zijn niet het eind van die graaiketting, daarboven zit een kliek die zich op onvoorstelbare wijze verrijkt, die graait giga in de kassa ten koste van de massa, het is het Goud dat Regeert.

Maar.. dat is voor de simpele ziel op twee benen niet goed te bevatten, past niet in software waarmee deze NA-denker het moet doen. Alles wat NIET past in het afgekaderde denken is gewoon NIET passend, klopt niet, punt! Het gros van de massa denkt dat ze zelf denkt, dat ze weet wat ze weet, dat ze autonoom en beslissingsbevoegd is, dat ze bepaald en invloed heeft in alle besluitvorming, economisch, sociaal, maatschappelijk, oorlog en vrede en meer. Elk vind via zijn eigen kerk, religieuze of atheïstische richting, zijn eigen politieke, sociale en maatschappelijke overtuiging, zijn visie of op basis van persoonlijke verlichting en spiritueel inzicht DE weg naar het licht en het AL-weten.

Maar.. alles is Ydelheid, de ergste van de zeven zonden en eveneens de eerste: alle andere zonden komen uit ijdelheid voort. “Dit is het verlangen om belangrijker of aantrekkelijker te zijn, of een liefde voor zichzelf ontwikkelen, zichzelf op de eerste plaats zetten. Ydelheid, het is het verhaal van Lucifer, de gevallen Engel, dat zijn vertrek uit de hemel veroorzaakte en zijn transformatie in Satan”. Je moet er maar in geloven, en met ergens in geloven, daar heb ik toch wat minder mee, ik onder-zoek zelf, daarmee komen andere waarheden en een bredere werkelijkheid aan het licht. Ik durf haast te beweren dat niets absoluut is, waarheid in geen geval en wij – u en ik – worden belazerd waar we bijstaan, en dat ook niet zo’n klein beetje, maar wat wil je ook met de leugenaars – al eeuwen – aan de macht.

Binnenkort verkiezingen, burgers mogen een vakje vullen of knopje indrukken, bepalen daarmee wie het land, hun leven en de toekomst – namens hen – gaat besturen. Dat doen de burgers al jaren, hoe kan het dan dat het zo’n maatschappelijke, sociale en economische on-orde is? Wie hebben er bijvoorbeeld de afgelopen 100 jaar op het pluche liggen prutsen? Dat het prutsers zijn blijkt wel uit de chaos die er niet alleen over ‘ons’ Lageland is neergedaald, ook in de omringende buurlanden is het van hetzelfde laken een pak. Wat wil je ook met een stel nitwits en venijnige kijfwijven, al of niet met of zonder leuter uitgerust, dat mag ik natuurlijk niet zeggen en dat doe ik dus ook niet, maar neem nou bijvoorbeeld die Truus van een Truss, die tut-hola die het United Kingdom een tijdje verder in de vernieling mocht helpen.

Nee, dan die Duitse droeftoeter van een Bearbok, die krijst en kijft dat ‘we’ in oorlog zijn met Rusland? Wie zijn ‘wij’? Of de Finse Sanna Martin die staat te popelen om de oorlogsgesel over het land en heel Europa los te laten. Nee, dan de giftige Italiaanse Georgia Meloni of Ursula van der Leyen. Dichter bij huis hebben we zelf twee van die pracht exemplaren Kaag & Ollongren, gesecondeerd door vlees-noch-vis Rutte. Wij – Europa en met ons de hele wereld – worden in een sneltreinvaart op een alles vernietigende oorlogskoers gebracht waarin vernietiging, dood en ellende de dodelijke oogst zal zijn. Uit de resterende en rokende puinhopen zal de lucht van ontbinding omhoog stijgen, wat rest van mens, dier en milieu zal de zware taak hebben zich te (proberen) herstellen. Wat rest zal zich verbaasd en verdwaasd het waarom en wat afvragen, niet weten wat door de dood weggewist, uitgewist, vernietigd is.

Elke oorlog is het gevolg van misleiding en bedrog en een misdaad tegen de menselijkheid, wie VOOR wapens is, wie VOOR geweld stemt, is TEGEN het leven, is TEGEN vrede. De leugenaars leven onder ons, de leugens leven IN ons, herkennen we nauwelijks meer. Leugica is onze logica geworden, het WEF, de NAZI’s, Poetin .. en niemand kent de namen nog van de smeerlappen achter de schermen, tuig waarvan de bloedlijn al eeuwen aan de bron van alle ellende staat, Het schorem dat de Natuurlijke Wereld Ordening, moeder aarde, wil onderwerpen door haar als plunderplaneet economisch leeg te zuigen ten koste van alles en iedereen.. nee.. geen gruwelijk sprookje. Niets is wat het lijkt! Het zijn de lieden die de systemen gevormd hebben-en-zijn achter de Mammon, zoek en gij zult vinden. De zich in alle oorlogen en wereldomvattende ellende wentelende (na-zaten en na-volgers) van de Goudgoden. Fuck de Montefiore’s, de Fuggers…

Over NEP-Nieuws, manipulatie en propaganda gesproken!
Op 8 maart 2018 ging de film Bankier van het Verzet draaien in de Nederlandse bioscopen. Mag ik voor de geïnteresseerde lezer(es) drie korte stukjes voorleggen (a, b en c)

a) het is 13 september 1944 (!!) als de laatste trein vanuit Westerbork naar Auschwitz vertrekt. Aan boord zijn 1019 mensen, onder wie Anne Frank en haar familie. Het voert ook 77 ontdekte ondergedoken kinderen weg naar Bergen Belsen. Er worden 107.000 mensen met 93 treinen vanuit kamp Westerbork gedeporteerd.

b) De Nederlandse bankier Wally van Hall kreeg de opdracht om een financieringsplan op te zetten om de treinstakende NS-ers in staat te stellen hun werk neer te leggen. Op 2 augustus 1944 (!!) maakte het ministerie voor Algemeene Oorlogvoering van het Koninkrijk in Arling House te Londen de eerste 10 miljoen guldens over, even later gevolgd door nog eens een sponsorbedrag van 20 miljoen guldens. Totaal slaagde Van Hall erin een aardig fonds op te zetten met zo’n 106 miljoen gulden in kas (ca. 48 miljoen €uro). Het aantal Nederlandse Hongerwinterdoden moet op minimaal 125.000 slachtoffers gesteld moest worden. (Mr. Pierre Mounier, één van de goedgeïnformeerde Franse aanklagers in het Neurenberg proces, februari 1946)

c) Na een oproep van Radio Oranje op 17 september 1944, met codebericht:”De kinderen van Versteeg moeten onder de wol”, legden 30.000 personeelsleden van de NS het werk neer. – Nadat de laatste trein uit Westerbork vertrokken was begon de verhongering van Nederlanders. Mijn familie heeft daar haar aandeel in gehad, mijn op 27 november 1944 geboren zusje Sophia heeft alle oorlogsellende niet overleefd en kwam om.

ALLE oorlogen zijn het resultaat van misleiding en bedrog en een misdaad tegen de menselijkheid! De leugen regeert…, laat u niet mis-leiden, stel ratio altijd boven emo.

Op dinsdagavond rond 8 uur viel bij ons de kennisgeving van de gemeente in de bus, ondertekend door burgemeester Groeneveld. We ontkwamen er niet aan, we moesten ons de volgende dag, op woensdag de 30e december 1942, om 09.58 uur melden op het station van Zandvoort.

Veel dorpsgenoten waren ons in de maanden ervoor al voorgegaan, vertrokken naar de Veluwe, Achterhoek en Overijssel, anderen weer naar Heemstede en Haarlem. Nu was het als een van de laatsten onze beurt en werden we gedwongen geëvacueerd, naar een gebied veel verder weg, naar Oude Pekela in de provincie Groningen.

Tachtig jaar terug stonden we die woensdagochtend als gezin (dat bestond uit zes personen) en overige evacuees op het perron te wachten op de trein naar de stad Groningen om op klokslag 11 uur die ochtend aan de lange reis te beginnen. Diezelfde dag arriveerden we om 9 uur ’s avonds in de Stad waarna we overstapten in de trein naar Winschoten waar we rond 11 uur aankwamen. Daarvandaan ging het met bussen naar Pekela waar we opgevangen werden in Hotel Dijkinga om daarvandaan bij verschillende adressen ondergebracht te worden. Wij kregen onderdak bij de fam. Dethmers in Villa Elsa aan het Pekelderdiep, waar we rond half 2 ’s nachts binnen stapten.

We zijn daar als gezin 2,5 jaar gehuisvest geweest en hebben het heel erg getroffen met de familie Dethmers, met de Pekelders in het algemeen en in het bijzonder met de huisknecht van de familie, Geert Holtman en zijn gezin. Als tiener heb ik daar de school met de Bijbel bezocht bij meester Boers en een deel van mijn jeugd doorgebracht in Oude Pekela en heb dat als heel fijn ervaren. Mijn vader werkte af en toe bij bakker Reininga, Drenth of Greven, wist geregeld rogge bij de boeren in de omgeving te kopen die hij dan bij de molen liet malen en tot roggebroden liet bakken en dan naar familie in het westen stuurde.

De bevrijding leek voor ons nog even een kritiek moment te worden, voor villa Elsa hadden de bevrijders een kanon opgesteld en het zou niet ondenkbaar zijn dat we in gevechten betrokken zouden kunnen worden. ’s Avonds laat zijn we daarom naar een kennis in de verder weg gelegen Lubbermanswijk vertrokken. Drie maanden na de bevrijding zijn we met zijn allen weer naar Zandvoort teruggegaan. Rond 9 uur ’s ochtends stond dhr. W. van Achteren voor villa Elsa met een grote truck met oplegger en na een reis van vier uur waren we rond 1 uur die middag weer thuis en terug in Zandvoort.

Het is het einde van een tijdperk, nu 84 jaar geleden wat veel indruk heeft gemaakt. Ik ben nu 90 jaar maar heb dit nooit vergeten en wilde dit graag nog even kenbaar maken. Daarom ook dat ik met uw blad contact gezocht heb. Hoogachtend, M. Keur en C. Haarten-Keur uit Zandvoort.

(Geschreven voor en opgenomen in het Oldambtnieuws, nr. 152, februari 2023, pagina 7)

31-jarige Wereldoorlog

Tientallen jaren enthousiast speur- en spitwerk in bibliotheken, archieven, naslagwerken en de meest uiteenlopende publicaties maakte duidelijk dat de Tweede Wereldoorlog onmogelijk plaats had kunnen vinden zónder de voorafgaande Eerste.

Sterker nog, in de loop van de jaren ben ik tot de conclusie gekomen dat er niet gesproken kan worden van twéé, los van elkaar staande, oorlogen maar dat ze één ondeelbare eenheid vormen. Beter, en historisch correcter zou het zijn als de beide oorlogen beschouwd zouden worden als één oorlog, als de Eenendertigjarige Wereldoorlog van de twintigste eeuw. Een oorlog die begon in 1914 en eindigde in 1945 met daartussenin een gewapende vrede, te vergelijken met de twee speelhelften van een voetbalwedstrijd onderbroken door een pauze.

We kennen in onze geschiedenis verschillende voorbeelden hiervan, zoals de Tachtigjarige Oorlog. Een oorlog die overigens geen 80 maar 82 jaar duurde en het gevolg was van een opstand in de Zuidelijke Nederlanden tegen de Spaanse overheersing. In 1566 braken dáár de eerste gevechten uit en pas in 1568 zouden ook de Noordelijke Nederlanden zich in de opstand mengen. Tot aan 1648 woedde de strijd, onderbroken door het 12-jarig bestand van 1609 tot 1621. Een periode van ‘vrede’ waarin (letterlijk volgens het woordenboek van Van Dale) er niet gevochten wordt.

Voor een beter historisch begrip zou de marge zelfs ruimer genomen kunnen worden en de Frans-Pruisische oorlog van 1870-1871 aan het rijtje kunnen worden toegevoegd, omdat die volgens velen de stamvader genoemd kan worden van de Eerste. Daarmee zou het in zijn totaliteit de Vijfenzeventigjarige Oorlog van 1870 tot 1945 genoemd kunnen worden. Door deze koppeling te maken zou de geschiedenis toch tekort worden gedaan, want ook dié oorlog stond niet op zichzelf, geen enkele oorlog staat op zichzelf! Als stalen schakels zijn alle oorlogen onderling met elkaar verbonden en vormen ze een onlosmakelijk geheel van een haast onmogelijk te verbreken morbide ketting van mensenslachtingen.

Uit: Wat Geschiedt & is – Geopolitiek schaakspel om de Europese macht – Fré Morel

“Kom der in” zegt hij terwijl hij de voordeur met een ruim gebaar voor me openzwaait, “loop maar met me mee” vervolgt hij terwijl hij stevig doorstapt naar de iets verderop in het huis verscholen open keuken. Terwijl zijn beide kinderen lekker spelend door de kamer kroelen staat Kaz als een volleerd kok bij het kookeiland achter een met een flukse rollade gevulde braadpan. Terwijl hij zorgvuldig de goudbruin garende ingesnoerde vleeshomp omkeert praat hij verder en vult heerlijk geurend tegelijkertijd de ruimte.

“Jij bent ook van alle markten thuis”, reageer ik. Het is een bijzondere kerel die 35-jarige Kaz Dekker, een van de drie kinderen van het gezin van de welbekende Winschoter horecaman Jan Dekker. Kaz.. ik ken ‘m net als zijn broer en zus via zijn ouders. Een ondernemende Oldambtster, een super kiene vent, een alleskunner die met zijn handen maken kan wat zijn ogen zien. Tot voor kort een Winschoter in hart en nieren die we jammer genoeg als inwoner verloren zijn toen hij met zijn gezin naar Appingedam emigreerde.

Kaz, in hem herken ik veel van de eigenschappen van mijn jaren geleden en veel te vroeg overleden broer Coen. Ook hij was uit datzelfde hout gesneden, als je een vraag of probleem had, ongelijk wat het was, HIJ wist met raad en daad overal een oplossing voor. Kaz is net zo’n handige Harrie. In het dagelijks leven is deze praktische probleemoplosser met twee kundige rechterhanden sinds 2020 teamleider bij Solidus.

De in HBO Bouwkunde afgestudeerde papiermaker is een voor zichzelf veeleisende alleskunner, eentje die geen probleem uit de weg gaat, die de handschoen oppakt en nergens voor wegloopt. Een karaktervolle vent, iets waar hij in zijn leven tot nu toe veel aan te danken heeft. Met succes wist hij de toch wel heftige gezondheidshobbels in zijn jeugd te tackelen, zoals bloedarmoede, chronische ontstekingen en hartritme storingen. Opgeven was en is nooit een optie voor hem. Hij was het ook die 5 jaar terug ’s avonds laat voor m’n deur stond en me in zijn auto hielp en naar het ziekenhuis bracht toen ik na een ongelukkige val m’n ribben gekneusd en gebroken had.

‘Kazkanalles’ klinkt misschien wel wat pocherig als ik dat zeg, zelf zou hij dat nooit over zichzelf zeggen. Ik denk dat ik daar niet alleen in ben, deze aimabele kerel kan het en doet het ook gewoon en dat met een perfectie – bouwen, breken, renoveren, auto’s restaureren, koken, bakken, in mijn ogen een zeldzaam mens uit een stuk. Daarnaast een geweldige papa volgens vrouw en kindertjes, geen drugs of andere zotte zaken gebruiker, maar echt een man waar we er meer van kunnen gebruiken, eentje die alles kan.. een Kazkanalles