Categorie archieven: Columns

Als ik m’n Zwoele Franse Troela midden in Beerta rechtsaf de brug over draai zie ik ’t Speulparadies in de zon schitteren. Het is bijna een vooroorlogse aanblik zo als deze speeloase verscholen aan het water ligt.

Links een kleine menagerie met geitjes en meer klein dierenspul, met daarachter en daar bovenuit stekend de vele speelattributen en rechts een knus kleine jachthaven. Ik trek m’n Troela op de parkeerplaats onder de bomen stevig op de handrem en loop dan voorbij de Beerster camperplaats naar de ingang. Ik hoor het geluid van enthousiast spelende kinderen die rennend en dartelend van het ene speeltoestel naar de andere rennen. Je ziet het plezier op hun gezichten hoe ze vol in hun spel in de apparaten klimmen, er op springen en er aan hangen.

Onder de veranda voor het houten speeltuingebouw staan en zitten een paar volwassenen en met een van heb ik een afspraak, de 56-jarige Erik Helweg. Erik, voor zijn beroep actief als bakker in de Stad, bakt er als leidinggevende in dit speelfestijn figuurlijk ook behoorlijk wat van. Samen met zo’n vijfentwintig andere betrokken vrijwilligers staat de Beerster vader van twee kinderen al zo’n 25 jaar belangeloos klaar. Voor hem is het van belang dat de kinderen zonder beperking kunnen genieten en dat het voor elk betaalbaar blijft. Best wel een dingetje zo vertelt hij met een bakje koffie erbij want het is geen subsidietoko en ze moeten zelf hun eigen broek ophouden.

Met het beheer van de jachthaven en de camperplaatsen erbij hebben ze er een beste kluif aan maar het zorgt er ook voor dat het voor iedereen betaalbaar blijft. Kindjes betalen maar 1,50 en mogen hun ouders gratis meenemen en een jaarabonnement kost slechts 15 euro. Niet alleen vanuit Beerta zelf maar ook vanuit de directe omgeving tot zelfs uit Duitsland toe komen ze in ’t Speelparadies genieten. Het vrijwilligersteam steekt graag de armen uit de mouwen en laat de handjes geregeld wapperen, ook als een paar minder slimme buurtkabouters meent er in de toiletgroep een shitzooi van te moeten maken. Zelfs dan is de klus zo geklaard en staan de jeugdige ondeugden prachtig en vol in beeld van de beveiligingscamera’s.

Dit soort onvolwassen ongein hebben ze gelukkig nauwelijks en daar is Erik ook blij mee, die besteedt zijn overige vrije tijd liever aan zijn hobby. Hij verzamelt namelijk alles wat met de plaats Beerta te maken heeft, vooral oude foto’s en heeft daarvoor een eigen FB-pagina voor aangemaakt. Verder heeft vooral de toekomst van ’t Speulparadies zijn aandacht, “stilstand is achteruitgang” is zijn motto en er zijn leuke en positieve ontwikkelingen in het vooruitzicht. Welke dat zijn en hoe dat er allemaal uit gaat zien laat hij nog even in het midden, daar wordt op dit moment nog hard aan gewerkt, maar ik word van harte uitgenodigd om ‘straks & later’ langs te komen en met eigen ogen te kijken hoe het uitgepakt heeft, de nieuwe versie van ’t Speulparadies in Beerta.

Ja, het leutje wicht lustte wel een plakje vlees en stapte wat bedeesd naar voren om de vers gesneden vleeswaar aan te nemen van slager Edwin.

Terwijl ik rustig met papier en pen op schoot op het wachtbankje achter de etalageruit zat had Edwin de bestelling van haar moeder opgenomen. Kort daarvoor had een al wat oudere dame haar rijwiel voor de slagerij geparkeerd en toen zij de zaak weer verliet had ik een vrij aardig idee wat zij deze week voor lekkers op tafel ging zetten. Rondtoerend met m’n Zwoele Franse Troela stuiterde ik aan het begin van Bellingwolde aan de ambachtelijke slagerij van Edwin Wiebrands voorbij.

Wiebrands, die zit er al eeuwen bedacht ik me en ik kon me herinneren dat ik daar vroeger als knuppel op de fiets voorbij schoot richting onze Oosterburen. De zon scheen, het was heerlijk voorjaarsweer en ik nam de tijd om Troela voor de slagerijdeur te stoppen. De 59-jarige Edwin was – tussen de bedrijven door – wel in voor een praatje. Af en toe een klant helpend hoorde ik hoe hij bij het hakblok zijn messen sleep om op wens wat hacheevlees te snijden, natuurlijk niet te grof en ja.. hij had wel een bijpassende zelfgemaakte kruidenmix, antwoordde hij op de vraag van zijn klant.

Hij maakt alles zelf liet hij aan zijn klant weten, de Brunswijker, de leverworst, de metworst en ja, ook de bloedworst zo hoorde ik. Daar moest ik straks ook maar eens een stukje van meenemen dacht ik bij mezelf. Vers gesneden stukken vlees, gehakt, met, diverse worst en bak met kaantjes verdwenen in een paar draagtassen en nadat die klant de deur uit was had ik even de tijd om wat meer te weten te komen over deze ambachtelijke slagerij. De ouders van Edwin hadden het zo’n 60 jaar terug overgenomen en was het voorheen een joodse slagerij. Krap aan dertig jaar terug had Edwin het slagersmes overgenomen en gaf er zijn eigen draai aan.

Het slachten en uitbenen heeft hij uitbesteed aan een kleinschalige slachterij in de Stad om zijn aandacht volledig te kunnen richten op de producten die hij zelf en in eigen beheer maakt. Hij is nog zo’n zeldzaam ambachtelijke slager van de oude stempel, geen supermarktslager. Bij hem dus geen geur, kleur of smeurstoffen en al helemaal geen E-nummers maar eerlijk vlees. Dat wil ik dus wel even zelf testen en bij het weggaan heb ik een plak bloedworst in een papieren zak mee de Twingo in. Hij heeft de Hoofdweg niet overleefd, voor de Tweekarspelenweg moest hij zich al gewonnen geven – en nee, ik ben geen vegetariër.

Als ik in het begin van deze mei-middag met m’n Zwoele Franse Troela over de keien hobbel van de Voorstraat in Oude Schans zie ik Cobus zitten.

Rechts van het oude huisje naast de nog veel oudere smederij zit hij glimlachend op zijn stoel achter een tafeltje onder de schaduw van een dikke boom. Als ik hem vraag wanneer het tegenover hem gelegen Javaanse restaurant open is komt hij direct uit zijn stoel omhoog voor een gezellige babbel. Ik was even te vroeg volgens Jacobus Naaijer zoals de 72-jarige Cobus voluit heet en ik schuif op uitnodiging even bij hem aan tafel onder de dikke boom.

Gezellige prater is het en een aardige kerel, deze ambachtelijke dorpssmid die zich sinds 1994 in het pittoreske dorpje heeft neergelaten. Ooit begon de in het Westerleese veen geboren Cobus bij de landbouwsmederij Smit in Wedde en leerde daar o.a. het beslaan van paardenhoeven, schoof daarna op naar Vlagtwedde waar hij bij landbouwsmederij Twiest op uitgebreid terrein vakkundig de smeedhamers zwaaide. In later jaren schoof hij door via de zeefbandenfabriek van Fokko Wessels naar Oude Schans waar hij de smederij van Jan Buurma overnam. Voordat Cobus het bedrijf overnam was Buurma al drie generaties actief en o.a. gespecialiseerd in molenbouw.

Cobus maakte zich dat werk ook eigen en is nu min of meer smid-in-ruste. Wel is hij nog geregeld achter het smidsvuur te vinden waar hij hobbymatig ambachtelijk smeedwerk verricht en opent hij voor belangstellenden op verzoek zijn werkplaatsdeuren. Geregeld stappen de terrasgasten van de Javaan na koffie met gebak de Voorstraat over om na hun maag gevuld te hebben hun ogen de kost te geven en geeft Cobus met veel passie en enthousiasme tekst en uitleg over zijn werk als smid en alles wat te maken heeft met de smederij. Voordat ik met m’n Zwoele Franse Troela het dorp weer uithobbel vereeuwig ik Cobus, in het zonnetje poserend voor zijn smederij.

We moeten ons “tot de tanden toe bewapenen”, meende Willem-de-zoveelste krijgshaftig naar buiten te moeten brengen tijdens zijn bezoek op donderdag 24 april 2025 aan de Luitenant-generaal Bestkazerne in Vreepeel te Limburg.

Iets met verdediging van het Nederlands grondgebied en bescherming van de Nederlandse burgers, dat vond ie. Juist daar waar Nederlandse militairen Oekraïense soldaten trainen om sneuvelbereid aan te treden aan het Ostfront. Beste Willem, als je ECHT om Nederland en zijn burgers zou geven, als je ECHT de vrede wilt bevorderen, heb je een tegenovergestelde instelling nodig. Wapens brengen geen vrede, de Dood brengt geen Leven! Je roept dan wel wat, maar is dat niet een Beetje Dom? Ga jij Putin halen, zoals ruim 80-jaar terug treinen vol kanonnenvlees Stalin zouden gaan halen?

Misschien herken ik een familietrekje (tenminste als er geen kink in de DNA-streng zit) bij Opoe Willemien, die vluchtte met haar hele hebben en houden over de Noordzee en jutte daar in totaal 33 minuten zendtijd achter de BBC-microfoon de Nederlanders op om te vechten voor volk & vaderland. Beetje Dom eigenlijk. Die asiel-kwien had zelf haar hakken gelicht en de Polderlanders in de steek gelaten en had stiekum wel bewondering voor de Buur-Fuhrer. Misschien is jouw uitspraak ook een ‘heel klein beetje dom’ beste Willem, en domheid.. daar komt gedonder van. Domheid is geen gebrek aan intelligentie, maar een moreel tekort, aldus de Duitse theoloog Dietrich Bonhoeffer, een gevaarlijke ontwikkeling en daarvan had hij in die donkere veertiger jaren van heel dichtbij studie gemaakt. Iets met Blut & Boden waardoor de Sneuvelbereidheid bij de Burgers toentertijd duizendvoudig steeg.

Maar wat hebben dit soort schrijfsels voor zin? “De dommen zijn met argumenten niet te overtuigen; dit heeft geen zin en is gevaarlijk”, zo is de conclusie van Bonhoeffer. “Noch met protesten noch met geweld is hier iets te bereiken. Argumenten baten niet. Feiten die niet stroken met het eigen vooroordeel kan men heel eenvoudig ongeloofwaardig noemen – in zulke gevallen wordt de domme mens zelfs kritisch – en feiten die niet te ontkennen zijn, kunnen opzij geschoven worden als nietszeggende uitzonderingen.” Het is als met onwillige pubers, die willen niet luisteren, wat je ook zegt, je kunt praten als Brugman maar je bereikt nix & nada. Robert Scholl, toentertijd fervent Nazi-criticus en voormalig burgemeester moest bijvoorbeeld met lede ogen toezien hoe zijn Sophietje, evenals zijn andere kinderen zich actief inzetten in de nazi-jongeren organisaties.

Een beetje een Dom Ding, met een puberaal en tegendraads brein, Sophie wist het toch zoveel beter, jep, de Nieuwe Orde lonkte. Vandaag de dag is dat niets anders, van jong tot oud, geletterd of niet, van arme steuntrekker tot superrijke uitkeringsgenieter, alle mensen kunnen onder bepaalde omstandigheden dom gemaakt worden of zich dom laten maken. “Domheid is eerder een sociologisch dan een psychologisch probleem. Vast staat, dat domheid geen gebrek is aan intelligentie, maar een moreel tekort. Er zijn mensen met een buitengewoon snel verstand, die dom zijn en mensen met een traag verstand die allesbehalve dom zijn.”

Dietrich Bonhoeffer werd op 9 april 1945 door de Gestapo in het kamp Flossenbürg aan de galg gehangen, Sophie Scholl werd al eerder, op 22 februari 1943 rond vijf uur s’middags met de guillotine onthoofd. Sophietje had zich op haar zestiende tegen de Orde keerde waarin ze eerst zo heilig geloofde, ze probeerde zich te verzetten tegen de macht die ze daarvoor had verdedigd. Ze verspreidde vluchtschriften en werd daarbij betrapt, opgepakt en veroordeeld. Sorry zeggen hielp niet meer, ze was .. Een Beetje Dom

Nadat haar grootvader in mei 1925 zijn zaak in Winschoten opende poseert Trees Hekman als derde generatie voor het pand aan de Torenstraat 34 waar het bedrijf sinds 1930 gevestigd is.

Het pand aan de Vissersdijk 7a waar het ooit allemaal begon is er niet meer en heeft plaats moeten maken voor het Israelplein en stond ter hoogte en tegenover het hoekpand waar nu optiek Firet gevestigd is. Opa E.W. Hekman was een veelzijdig en creatief man en begaafd mens. Als kunstzinnig en muzikaal talent gaf hij gitaar- en accordeonles, bouwde violen en verkocht gitaren en alle mogelijke soorten snaar-, en blaasinstrumenten.

Naast vakkundig schoorsteenbouwer en metselaar verkocht hij ook feestartikelen en was uitgever en drukker van toneelstukken die hij onder de naam Festa (niet alleen) in het Noorden en door heel Nederland aan de man bracht. De catalogus van toentertijd telt een indrukwekkend aantal stukken waarvan een – De Sukkel – jarenlang als bestseller in drie bedrijven de hoogste aandacht scoorde. Opa Hekman hield zich ook druk doende met het samenstellen van streekgebonden liedbundels. Zo publiceerde hij in eigen beheer en onder het pseudoniem van Jan van der Veer o.a. de ‘Grunneger Klanken’, waarin hij een serie oude en nieuwe liedjes opgenomen had, geschikt voor zang, gitaar, fluit en accordeon.

Alleen de al aardig belegen Oldambtsters zal het nummer ‘Siemonmantje oet Vrijen’ nog wat zeggen, net als ‘Moeke der staait n vrijer veur de deur’ en natuurlijk ontbreekt het ‘Grunneger Laid’ niet in deze specifieke bundel. Honderd jaar Hekman, daar is veel over te schrijven en na een – door de wereldcrisis veroorzaakte – korte uitschieter in 1936 naar Langestraat 54, startte Hekman in 1940 door op het vertrouwde adres in de Torenstraat. In 1956 nam zijn zoon J.W. Hekman het bedrijf over die zakelijker ingesteld was en het bedrijf tot grotere bloei bracht. De ontwikkelingen in de muziekbranche volgenden elkaar in hoog tempo op, lp’s, muziek cassettes en disc’s om maar een paar voorbeelden te noemen en Hekman groeide met de stroom mee.

In 1981 nam Trees – samen met haar partner Bert Dost – de zaak over en maakten ze er samen een succesvolle onderneming van. Een tijd waar veel aandacht geschonken werd aan muziek van opkomende en gevestigde muzikanten met een brede keuze die elders niet zo vanzelfsprekend was. LP’s van de befaamde Comedian Harmonists stonden net als die van de legendarische George Formby ruim voorradig in de rekken, evenals van Richard Tauber, Joseph Schmidt en vele bekende opera-zangers. Dat alles naast Fats Domino, JJ Cale, Neil Young en Dire Straits, vooral Bert had daar een goed oog en oor voor, die net als Trees een goed zakelijk en muzikaal talent bezit. Vandaag de dag komen de mensen voor Taylor Swift en is het vinyl en zijn de LP’s meer dan terug van weggeweest en verwisselen deze naast de Musicassettes steeds meer van eigenaar over de muzikale toonbank.

Een bescheiden gitaarcollectie maakt nog steeds deel uit van het totaal aanbod en ook voor kleine, specialistische reparaties aan platenspelers en voor het opnieuw bespannen van snaarinstrumenten kan elk nog steeds terecht bij deze muzikale vakzaak, nu al een eeuw een begrip in het Oldambt: Honderd jaar Hekman.

De goedlachse Gerrie is zo’n Winschoter rasondernemer die z’n hobby niet van z’n werk hoeft te scheiden, z’n werk IS zijn hobby. In al die veertig jaar dat hij als slijter zijn klanten van sterke drank, bieren, likeuren en andere lekkere sappen voorziet is hij nog nooit met tegenzin aan het werk geweest.

Ooit startte de nu 62-jarige Gerrie Smit op 19-jarige leeftijd als eerste werknemer bij Slijterij Middendorp aan de Venne 170 in Winschoten. Dat beviel prima en nadat hij zijn vakdiploma’s gehaald had nam hij de slijterij over en ging als zelfstandige verder. Op dat adres bleef hij 21 jaar gevestigd om daarna naar het hoekpand naast de ingang van ’t Rond te verkassen, een plek waar hij nu ook alweer 19 jaar gevestigd is.

Het had niet veel gescheeld of Gerrie, nu getrouwd en vader van een volwassen zoon, was toen als politieagent verder door het leven gegaan. Douanier leek hem ook wel wat maar hij is blij dat hij zogezegd aan de handel in drank is blijven hangen, als slijter moet hij nu voor de overheid per fles de belasting innen.

Naast de gevestigde en bekende merken biedt hij sinds kort onder zijn eigen achternaam diverse huismerken likeuren en kruidenbitters aan op de Oldambtster markt. Een Superslijter is hij gebleven, maar nu met zijn eigen achternaam op de gevel biedt hij ook veel cadeau-artikelen aan, zoals bierpakketten met diverse unieke en eenmalige biersoorten, afkomstig uit landen als Spanje, Noorwegen en Oostenrijk.

Meer dan 1.000 soorten drank heeft Gerrie op voorraad met daarnaast het tienvoudige om uit te kiezen en daaruit een compleet eigen cadeaupakket samen te stellen. Natuurlijk ontbreken de producten van Hooghoudt niet in zijn assortiment, naast de stevige sterke drank van deze Groninger fabrikant kunnen de Oost-Groningers ruimschoots bij Superslijter Smit terecht voor de traditioneel lekkere Valencia Appelsienesap.

Hij was op slag vegetariër geworden, geen kosjer gehaktbrood, zelfs geen halalbal kwam er nog in, hij kon geen vlees meer zien. Samen met Eliran (be)stuurde Guy een Caterpillar D9 (Doobi), een 62-ton zwaar gepantserde militaire bulldozer in Gaza.

“We schoffelden die terroristen allemaal onder, dood of levend het maakte ons niet uit, we reden er dwars overheen. Honderden in totaal, ze spatten gewoon uit elkaar.” aldus de verklaring van Guy voor de Knesset. Guy zit thuis met PTSS, Eliran heeft zichzelf maar van kant gemaakt, want tsja, echt fris zag die Blut und Bodenmix er vast niet uit en misschien is het daarom dat het staatsbedrijf Israel Aerospace Industries (IAI) de Rob(ot)dozer ontwikkelde, een high tech, op afstand bestuurd metalen monster. “Het idee is om de persoon uit de cockpit van de bulldozer te halen”, aldus Rani, een woordvoerder van IAI.

Toch en desondanks wringt het een beetje in het oude Oost-Groninger Koopmansstadje, de grandeur die de Parel van het Oldambt vroeger bezat is behoorlijk aan het vergaan. De Rozenstad lijkt steeds meer gebukt te gaan onder het ‘doornige gedou’ waaronder ze de laatste tijden steeds meer mee te maken gekregen heeft.

Natuurlijk, het zijn allemaal losstaande zaken of incidenten zogezegd, waar de oorzaken nooit en nergens naartoe te herleiden zijn. De middelbare schooljeugd uit de Oost-Groninger Borinage krijgt een vriendelijk doch dringend geadviseerd gebiedsverbod opgelegd om het Stads-wandelpark voor hun eigen veiligheid te mijden omdat wat was, niet meer zo vanzelfsprekend is. Wat te zeggen van de jeugdige sporters die door hun ouders zekerheidshalve naar de voetbaltraining worden gehaald en gebracht of van de oudjes die geen onbekommerd ommetje door het park meer durven maken of (jonge) vrouwen die het voor zichzelf een beter plan vinden om een rondje OM het park te maken.

De Stadsbestuurders haasten zich te bezweren dat – op een enkel niet gerelateerd incidentje na – toch echt alles onder controle is en het moet gezegd, de Oldambtster Omerta weet alles stil, zoet en onder de pet te houden. Waren het in vroeger tijd de Pekelder Roegbainders die in Sodom anderen veur de bek sluigen (om loater zulf laaiter weerom te kriegen), Veendammer Wind dij de bek te groot tegen de Tellerlikkers opentrok of nog veel vroeger de Muntendammer Messentrekkers die dachten steekhoudende argumenten te hebben .. vandaag de dag is dat allang vervlogen tijd.

Niet dat nu het gedoe voorbij is, het Winschoter Bargoens of Grunnegs staat niet (meer) in de top drie van meest intimiderende voertaal op straat. Stevige concurrentie in het Slavisch en Arabisch rukt agressief op en gecombineerd scheuren nu half-ontwikkelde pubers op hun vette lilliputter-bikes breedgebekt op en door het centrum. In ’t Rond hangend overlast veroorzakend, met hun elektrische kaboutertrappers barricades opwerpend voor het winkelend publiek, ouderen met rollators hinderlijk in de wielen rijdend en bijkans moeders met kleine kinderen van de sokken scheurend.

Met monden mijlen groter dan het verstand en woorden die elk beetje goed fatsoen aan de fat-bike-trappers lapt, lijkt aan de overlast van deze lastpakken geen einde te komen. Ze klimmen op winkels en daken en hinderen niet alleen de ondernemers behoorlijk in hun broodwinning maar veranderen in een relatief korte tijdspanne een leuke kleine stad tot iets onplezierigs waar het minder goed toeven is, iets wat het in honderden jaren daarvoor en tot voor kort nooit geweest is en ondanks de vele politie-inzet lijkt het eerder te escaleren dan te stabiliseren.

Zo schreeuwde begin april 2025 een rossige jonge knul in het midden-nachtelijk centrum angstig hardop dat ‘ie niks gedaan had, maar daar waren de andere, donker-gekapselde, kornuiten minder van overtuigd. Een zevental “kwetsbare” jongeren sloegen en schopten hem daarom talentvol en finaal naar de straatstenen, het hoofd van de rossige krullebol daarna als voetbal gebruikend. Hij schreeuwde het uit maar ze lieten zich niet afleiden en trapten vakkundig verder totdat hun slachtoffer zichzelf gelukkig uit de voeten kon maken.

Hoe het uiteindelijk met hem afgelopen is, is ongewis en langzaam maar gelukkig is het lot van Joes Kloppenburg hem bespaard gebleven, die werd toentertijd in Amsterdam zinloos door Joelan R. doodgetrapt. Vingers aan de pols en ook al staan er massa’s camera’s opgesteld en worden er redevoeringen vol geruststellende woorden afgestoken, het welzijn en veiligheid voor alle burgers moet vooropgesteld worden, het motto moet zijn: Alles is onder Controle.

Met een Frizze & Fröhliche Krieg voor de deur worden de wereldburgers als vanouds bijkant bedolven onder nuttige informatie. Het is natuurlijk wel van belang dat ‘we’ tevoren goed geïnformeerd worden over het WIE, WAT, HOE en WAAROM.

De Publieke Opinie, de beeldvorming en dus hoe wij als mensenkudde in het gewenste patroon (na)denken is wel een dingetje. Leugen, list, misleiding en bedrog, het maakt allemaal deel uit van het totaalpakket, bedoeld om u en ons allen klip-und-klar helder te maken hoe de vork in de steel hoort te zitten.

We schrijven maart 2025, de Publieke Opinie is in de afgelopen jaren zo gevormd dat Rusland als de Grote Gevaarlijke Grizzlybeer is neergezet met de president van de Russische Federatie als de vleesgeworden duivel met wereld-overheersende voornemens. De Russische schurk heeft het op zijn buurlandje voorzien dat zich manmoedig verzet onder leiding van een Joodse Pseudo Führer wiens opa zich tachtig jaar terug in de tijd gewapenderhand verzette tegen de Duitse invaller.

Maart 1945 maakte de Pseudo Führer zijn opa deel uit van een miljoenenmassa die vanuit het Oosten naar het Westen trok en een einde maakte aan het bestaan van de Derde Rijk. Dat heeft miljoenen van hen het leven gekost en zonder hun strijd had de wereldgeschiedenis anders geschreven moeten worden. Dat geschiedschrijving absoluut niet gelijk is aan beschrijving van wat in werkelijkheid plaatsgevonden heeft is niet voor iedereen een acceptabele gedachte. Je wordt van voor tot achter belazerd en met name en vooral door hen die machtig via de media manipuleren.

Als mens menen we dat we van nature de waarheid van leugen kunnen scheiden, dat we goed in staat zijn de misleiding te weerstaan en daar zit onze achilleshiel. We menen iets, we denken iets te weten, maar het ontbreekt ons gewoonweg aan kennis en inzicht en dat is geen wonder want wat je niet weet, weet je simpelweg gewoon niet. Ook al zitten we er midden in, we laten ons finaal bij de neus nemen, we informeren ons niet zelf maar we laten ons van overheidswege en langs talloze gecontroleerde kanalen informeren en instrueren waarbij we onszelf overtuigen van ons eigen geprogrammeerde brein.

Sta open voor andere informatie en als je tenen krommen bij het horen van een afwijkende gedachtegang dan roer je in iets nieuws, sta je zelf toe anders te denken, iets anders te lezen dan wat de hedendaagse Ilja Ehrenberg, Joseph Goebbels of Max Blokzijl je 24/7 overspoeld. Stap uit de wereld die door mantramedia gecreëerd wordt, probeer ook de berichtgeving van mensen als Graham Phillips, Vanessa Beely, Eva Karene Bartlett of Sonja v.d. Ende tot je te nemen.

Misschien de moeite te nemen om meerdere kanten van het complexe verhaal te doorgronden, bijvoorbeeld te verdiepen in de woorden van de woordvoerster van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken: Maria Kazarova, controleer haar en betrap haar op leugens of volg de gangen van de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov. Google is een willig vertaler.

Je kunt natuurlijk ook blijven na-praten, na-apen en na-denken, de wereld hervormen met het delen blanke en blond gekluifde baviaan plaatjes of een prettig gestoord statement maken door met hakenkruizen bekladderde Teslamobielen mobielen in de hens te steken. Het is wel een oude traditie, dat dan weer wel, zoals toen met bekladde winkels, ingegooide ramen, uitgebrande panden, boeken-op-een-bultje, uitsluiting, en vernietiging. Oude tijden herleven waar je bij staat, maar je weet zeker dat het NU niet zo is, want je was er zelf bij!

Zelfs met twee brillen op m’n gokkerd was helderzien toch wel een dingetje, zelfs als tele-toetsenist kwamen de letter- en leestekens niet vlotjes en willig op m’n Apple-vizier. Twee operaties moesten bij mij het gestoorde licht weer in de ogen terugbrengen en tot die tijd poogde ik meervoudig gebrild mee te krijgen wat anderen op de digitale snelweg aan woordenbrij naar buiten braakten.

Na meer dan 50 jaar kritisch- en vrijdenkend, onderzoekend en na duizenden schrijfsels en lezingen blijf ik me verbazen over de effectiviteit van het misleidende en bedrieglijke oorlogswapen dat onder de noemer propaganda te boek staat. Niets is dodelijker, effectiever en vernietigender dan dit vileine middel dat als een dodelijk virus nagenoeg echt alle goedwillende na-denkende mensen infecteert en levensgevaarlijk besmet.

Degelijk onderbouwd, onderzocht en bewezen mag gesteld worden dat alle oorlogen het resultaat zijn van misleiding en bedrog maar …, moet maar weer terug onder het mes om de lenzen scherper af te stellen, want volgens een aanzienlijk volksdeel is het deze keer anders, want… (zogezegd) Putindittut