Ze scharrelt bedrijvig rond om en op haar eigen erf als ik m’n groene Zwoele Franse Troela voor haar hek op het grind parkeer. Niet veel later staan we achter Heur Haim – oftewel haar woonstee – die ze samen met man en beide kinderen bewoont.
Drie makke hennen en een wakkere haan doen dienst als wakende verklikkippen en hebben me al direct in het snotje, twee van (de) hen(nen) hebben hun weg via mij naar dit kippenparadijs gevonden dat als het ware strak en stroef direct tegen het Baby Bos aanligt. “Zeg maar dag” zegt Karin als ze een van de bruine dames van de veranda hoog tilt en tegen zich aanhoud, “zwaai maar even”.
Na deze pluimveeceremonie lopen Karin en ik rondom de veranda om dan samen de sfeervolle en ruime keuken in te duiken om aan de lange grenen tafel met elkaar aan de babbel te gaan. Een paar dagen terug had ik deze interessante dame in het voorbijgaan al even kort gesproken, een betrokken vrouw met maatschappelijke missie, dat is Karin Vogd. Veertig plus is deze Winschoter moederkloek die niet alleen de belangen behartigt van haar eigen gezin maar ook de belangen van de mensen waar ze als zelfstandig ambulant hulpverlener en coach zorg voor draagt. Een pittige en ongezouten dame, geboren in de Rozenstad en opgebloeid in Meeden heeft ze haar sporen verdiend in o.a het Van Boeijenoord in Assen en de Van Mesdagkliniek in Groningen. De psychiatrische problematiek en dan met name de complexere gevallen hebben al vijftien jaar de aandacht van haar warme hart.
Karin is een dienstbaar en maatschappelijk betrokken mens en daarom haast per definitie op de barricades te vinden als er sprake is van onrechtvaardig- en oneerlijk handelen. Samen met andere actievelingen staat ze op de bres om de door NOBIAN voorgenomen zoutwinning in het Oldambt kritisch onder de loep te nemen. De zoutwinning zorgt – net als de gaswinning – voor steeds grotere schade aan het hele gebied met scheuren in gebouwen door bodemdaling die door de betrokken verantwoordelijken geminimaliseerd en weggewuifd wordt. Het is een politiek/economisch spel waarbij de Groninger burgers het vooral moeten hebben van Burgerspecialisten om hun belangen goed te behartigen, de lokale politiek lijkt de interesse en vaardigheid te ontbreken. Gelukkig hebben wij als Burgerinitiatief veel aan de gemeenteraad en we hebben ze als Oldambtsters ook hard nodig. We ervaren dat zij aan onze kant staan en zij zullen uiteindelijk moeten beslissen over het al dan niet wijzigen van het bestemmingsplan.
Samen met de overige bestuursleden van ‘Mijn en Dijn Belang’ zet Karin zich in, niet alleen voor het Lanengebied, maar ook voor het Zuiderveen en hiermee indirect voor Heiligerlee, Westerlee en Winschoten (Bomenbuurt en Winschoten Zuid) waar de grond dagelijks voelbaar trilt en rommelt. Zout- en gaswinning is nauw met elkaar verbonden, er is sprake van multicausaliteit, beiden zorgen in combinatie voor schade, zout in hogere- en gas in de lagere aardlagen. Niet alleen de boringen zelf maar ook de boorputten en stikstofbuffers dragen negatief bij, zoals de lekkage van de dieseldepot in het hoofdstation, die men tevergeefs onder de pet heeft willen houden. Het Slochter gasveld mag dan officieel gesloten heten maar uit andere omringende velden zoals in Oude Pekela gaat de winning gewoon door. Dat de scheuren en schade sinds 2017 alleen maar toeneemt is het natuurlijke gevolg. Groningen is van oudsher al een wingewest, alles wat waarde heeft wordt hier schaamteloos en nagenoeg zonder landelijk weerwoord of uit de regio zelf uit de grond getrokken.
“Samen met mijn medebestuurders probeer ik mij in te zetten, mijn bijdrage te leveren, we moeten het samen doen, er voor elkaar zijn, er is geen mijn of zijn maar altijd sprake van een ONS. Het is geen kunst om mensen tegenover elkaar te plaatsen, dat is een oude verdeel en heers techniek, kijk maar eens wat de coronapandemie veroorzaakt heeft. Wees niet bang om buiten de lijntjes te kleuren, niets doen geeft gegarandeerd grotere problemen.”