Categoriearchief: Geschied-en-is

Op donderdagmiddag 4 april 1918 pleegden boze burgers uit de Amerikaanse plaats Collinsville in Amerika een gruwelijke moord. Een groep van 12 opgewonden en door alcohol opgehitste mensen hingen de mijnwerker Robert Prager op aan een boom op de St. John’s begraafplaats.

Een paar honderd mensen keken tevreden hoe Robert met een touw om zijn nek door de groep de boom omhoog getrokken werd. Het ging niet zo gemakkelijk als ze gedacht hadden. Robert spartelde en greep met zijn handen het touw om zijn nek beet, de boze burgers hadden vergeten zijn handen vast te binden. Ze lieten hem eerst weer zakken en voordat ze zijn handen op zijn rug vastbonden mocht hij nog een klein afscheidsbriefje aan zijn ouders in Dresden schrijven en kort bidden.

Daarna trokken ze hem opnieuw de boom in waar hij spartelend stikte. Wat had Robert dan voor verschrikkelijks gedaan dat de mensen zo boos waren dat ze hem dood maakten? Helemaal niks.. De mensen in Collinsville hadden zich helemaal gek laten maken door oorlogsleugens en propagandasprookjes over spionnen en verraders. Amerika vocht sinds vrijdag 6 april 1917 mee aan de kant van Engeland, Frankrijk en Rusland tegen Duitsland en Oostenrijk. Amerikaanse burgers die oorspronkelijk uit die landen vandaan kwamen werden door de praatjes en leugens vals beschuldigd van spionage, sabotage en verraad.

Robert Prager was geboren in de Duitse stad Dresden en hij emigreerde in 1905 als 17-jarige jongen naar Amerika. Net als de meeste immigranten had hij allerlei soorten baantjes, zoals bakker en op het laatst als mijnwerker. Hij was misschien een beetje eigenwijs maar dat zijn wel meer mensen. Robert keek een beetje scheel en was aan een oog bijna blind waardoor hij er uitzag als een gemene spion, tenminste dat vonden de mensen die zich helemaal gek hadden laten maken. Ze beschuldigden hem er ook van dat hij de kolenmijn wilde opblazen met alle mijnwerkers erin, maar dat was alleen maar een gerucht. Het maakte niet uit wat Robert vertelde, de opgewonden burgers geloofden dat het gerucht waarheid was en daarom moest hij dood.

Nadat hij vermoord was werd duidelijk dat hij niet gelogen had. Toen Amerika aan de oorlog mee ging doen had Robert zich zelfs als vrijwilliger aangemeld bij de Amerikaanse marine om tegen zijn oude vaderland te vechten, hij werd toen om zijn ogen afgekeurd. Hij kon niet voor zijn nieuwe vaderland vechten of sterven aan het front zoals hij wilde maar werd opgehangen aan een boom als spion. Robert stierf als slachtoffer van oorlogsgekte in 1918.

In het einde van 2017 lijkt het er erg op dat Amerika en Noord-Korea met elkaar in oorlog raken. De Amerikaanse president Trump beschuldigd de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un ervan dat hij de wereldvrede in gevaar brengt. Van Noord-Korea wordt gezegd dat ze raketten heeft ontwikkeld die Amerika kunnen bereiken. Het land heeft proeven met deze raketten gedaan waarop atoombommen passen en president Trump is boos.

Is dat nu de (enige) reden dat er een oorlog gaat uitbreken tussen die twee landen? Dat zou erg gevaarlijk kunnen zijn want niet alleen Amerika heeft vrienden (bondgenoten) maar ook Noord-Korea en als die zich er ook nog eens mee gaan bemoeien kan het zo maar zijn dat zo’n oorlog helemaal uit de hand loopt, dat is iets wat de geschiedenis wel geleerd heeft. Kleine burenruzies worden grote wereldoorlogen!

Wat de geschiedenis ons ook geleerd heeft is dat elke oorlog expres gemaakt wordt en niet vanzelf of per ongeluk komt. Er is altijd een keuze om wel of geen oorlog te maken! Eigenlijk is het helemaal niet eens zo moeilijk om een oorlog te starten, het is zo simpel dat je niet snapt dat mensen daar iedere keer weer intrappen. Mensen die andere oorlogen hebben overleefd en oorlogen juist willen voorkomen waarschuwen ervoor dat niet de wapens zoals tanks, vliegtuigen of bommen gevaarlijk zijn maar dat het vooral de leugens zijn die vertelt worden.

Mensen geloven veel te snel en te makkelijk alles wat vertelt wordt, ze controleren eigenlijk niets en als ze het wel doen blijkt het al te laat te zijn.

Elke oorlog begint met leugens en bedrog. De leugens die gebruikt worden zijn al lang bekend, je kunt ze nalezen op de website van Stichting Vredes Onderwijs Nederland onder de titel ‘Eerste Hulp bij Oorlog’. Het zijn 10 leugens die iedere keer weer opnieuw gebruikt worden en waaraan je kunt herkennen of een nieuwe oorlog gemaakt wordt. Als je even de tijd neemt kun je voor jezelf ontdekken of je ze herkent.

Elke oorlog is het resultaat van misleiding en bedrog en daarom is het heel belangrijk dat je zelf goed moet denken en niets zo maar moet geloven. Denk er eens over na, zou Noord-Korea echt een bedreiging zijn voor Amerika, een land dat misschien wel het machtigste land van de wereld is? Amerika heeft een veel groter leger, veel meer vliegtuigen, tanks, oorlogsschepen, veel meer atoomraketten, zelfs veel meer dan andere landen samen, misschien wel 1.000 keer meer dan Noord-Korea of.. speelt er misschien iets anders? Waar ligt Noord-Korea precies? wat zijn de buurlanden? is het een gebied dat economisch, politiek of militair belangrijk is? Zitten er misschien bodemschatten in de grond zoals olie, gas, goud of kostbare mineralen? Oorlog betekent niet alleen dood en ellende, maar ook winst voor grote bedrijven en machtige banken!

Elke oorlog kent een draaiboek dat al ver van tevoren wordt gemaakt, net als bij een film of een toneelstuk. In zo’n oorlogsdraaiboek staan alle mogelijke scenario’s, bijvoorbeeld over hoe zo’n oorlog gestart wordt, het is een soort gemeen toneelstuk waarop goed wordt geoefend. Mensen spelen daarbij een belangrijke rol, vooral wat de mensen denken en geloven wat de oorzaak is. Het is de media, het zijn de berichten die je ziet op televisie, internet, facebook, het nieuws dat je hoort op de radio, die je leest in kranten, weekbladen of in appjes en smsjes.

Hol niet zomaar overal achteraan en geloof niets, gebruik je verstand en denk zelf. En als iets al heel erg en gevaarlijk lijkt: neem dan drie dagen de tijd om alles eens rustig te bekijken, vaak zie je op de vierde dag dat het toch net even iets anders is als dat je dacht.

Pas op 6 april 1917 gingen de Verenigde Staten van Amerika actief meedoen aan de Eerste Wereldoorlog. Dat was niet waar de Amerikaanse burgers zelf voor gekozen had, 95% wilde helemaal niet meedoen. In de presidentsverkiezingen van november 1916 gebruikte het verkiezingsteam van president Woodrow Wilson de leus “He kept us out of war”.

Toen in Europa in 1914 de oorlog begon waren de Amerikaanse burgers niet actief betrokken. Dat wilden ze ook blijven en daarom ook kozen ze er voor om president Wilson nog een periode president te laten blijven, om Amerika buiten de oorlog te houden.

Toen Amerika wel mee ging doen waren de burgers daar fel tegen en gaven ze de schuld aan bankiers en grote bedrijven. Zestien jaar nadat die oorlog afgelopen was werd er een groot onderzoek gestart. Op 4 september 1934 begon een onderzoekscommissie onder voorzitterschap van Gerald Prentice Nye, de 42-jarige Republikeinse Senator uit North Dakota. De uitkomst van het onderzoek was precies zoals de burgers al gedacht hadden, het waren de fabrieken, maar veel meer nog de bankiers die ervoor gezorgd hadden dat Amerika bij de oorlog betrokken werd.

Dat was toen zo, dat was later zo en is nu zo, het is niet veranderd. Oorlogen worden niet en nooit gevochten zoals later vertelt wordt, je wordt voorgelogen! Oorlogen worden altijd expres gemaakt om een kleine groep machtige en rijke mensen nog machtiger en rijker te maken!

Op dinsdagmiddag, 31 januari 2017, om half 1 ’s middags stierf oma Lyudmila Tretyakova. Oma Tretyakova lag in haar huis aan de Nedelina straat 45 in Donetsk – in het Oosten van Oekraïne – op bed om even uit te rusten toen een granaat van het leger van Oekraïne insloeg. Ze werd getroffen door de regen van granaatsplinters die de granaat veroorzaakte.

Deze granaat werd afgeschoten door soldaten van het leger van Oekraïne, het land waar Petro Poroshenko president is die door de Nederlandse regering van premier Mark Rutte (!!) gesteund wordt. Oma Lyudmila Tretyakova was geen soldaat, ze lag op haar bed en werd vermoord door het geweld van wapens.

Oorlog is moord, de ene groep mensen maakt de andere groep mensen dood, oma Tretyakova was een oma van 70 jaar, misschien net zo oud als je eigen oma, zij is een van de vele slachtoffers.

Er zullen nog heel veel oma’s dood gemaakt worden als regeringen niet stoppen met liegen en bedriegen, want de mensen zelf, de inwoners van dorpen en steden, de oma’s en opa’s, de vaders of moeders, die beginnen geen oorlogen.

De Stichting Spoetnik uit Vlaardingen zamelt behalve hulpgoederen voor mensen in (West) Oekraïne ook geld in voor wapentuig, dat kan vast niet de bedoeling zijn. Mensen moeten mensen helpen als er ergens strijd is, maar niet om mee te helpen om elkaar dood te maken.

Op een hulpavond van de Stichting Spoetnik op 17 juni 2016 werd geld opgehaald om nachtkijkers te kopen voor de soldaten van Oekraïne, spullen die gebruikt worden in het gevecht om de mensen, zoals de oma’s en opa’s, aan de andere kant van de grens te vermoorden.

Van 1861 tot 1865 woedde er tussen de Noordelijke en Zuidelijke staten van Amerika een hevige burgeroorlog. Op 12 april 1861 begon de strijd met een aanval op Fort Sumter en eindigde met de laatste veldslag op 13 mei 1865. In juni 1865 gaf het Zuiden zich over, de Noordelijken hadden gewonnen. Deze mensenslachting heeft heel veel levens gekost, 500.000 mensen raakten gewond en meer dan 600.000 mensen stierven. Waar niet zo veel over verteld wordt is het grote aantal mensen dat stierf in de Amerikaanse Concentratiekampen.

Krijgsgevangen genomen Zuidelijke soldaten werden opgesloten in de concentratiekampen van het Noorden: Alton Prison, Camp Chase, Camp Douglas, Camp Randall, Elmira, Fort Delaware, Fort Jefferson, Fort McHenry, Old Capital Prison, Point Lookout en Rock Island. Camp Douglas was hiervan het meest beruchte concentratiekamp dat de bijnaam ‘Eighty Acres of Hell’ kreeg. Alleen al in dit kamp stierven meer dan 7.000 mensen door ondervoeding, ziekte en martelingen.

Krijgsgevangen genomen Noordelijke soldaten werden opgesloten in de concentratiekampen van het Zuiden: Andersonville, Belle Isle, Cahaba Prison, Camp Ford, Castle Pinckney, Castle Thunder, Danville Prison, Libby Prison en Salisbury Prison. Camp Andersonville was hiervan het meest beruchte concentratiekamp. Alleen al in dit kamp stierven meer dan 13.000 mensen door ondervoeding, ziekte en martelingen en moord.

“Camp Douglas lag aan Lake Michigan in Chicago, het stond bekend als het kamp met het hoogste sterftecijfer onder de gevangengenomen soldaten. De eerste gevangenen arriveerden in februari 1862. De leefomstandigheden waren verschrikkelijk, 1 op de 5 gevangenen stierf in dit kamp. De behandeling door kampleiding en bewakers was onnodig wreed. De gevangenen verhongerden als gevolg van het achterhouden van rantsoenen en velen overleefden – zonder voldoende bescherming – de koude niet in de tenten waar ze ondergebracht waren. Om ontsnapping te voorkomen werden de gevangenen ontdaan van voldoende beschermende kleding, velen droegen jutezakken met gaten waaruit hoofd en armen staken, slechts weinigen beschikten over ondergoed, de weinigen die wel over een deken beschikten werd deze ontnomen. De zwaksten vroren dood in de barre winter van 1864”

In totaal zijn in de Amerikaanse Concentratiekampen zo’n 60.000 mensen omgekomen, gedood in concentratiekampen waarvan je misschien nog nooit gehoord hebt, die (bijna) vergeten zijn. Mensen die bijna vergeten zijn die op een verschrikkelijke manier gestorven zijn in een oorlog.

Deze oorlog, net zoals elke andere oorlog, begint altijd met leugens en eindigt met de dood.