In september 2016 begint de 7-jarige peuter Bana Alabed uit de Syrische plaats Aleppo Twitterberichten de wereld in te versturen. Met hulp van haar moeder Fatima vertelt ze hoe gevaarlijk het is in Aleppo. De vele berichtjes, foto’s en filmpjes gaan de hele wereld over en binnen korte tijd heeft ze meer dan 360.000 volgers.
Bana woont in de Al-Sah’ar buurt, in het oostelijk deel van Aleppo, aan de mowasalat kadema. Precies in dat gebied zijn Islamitische terroristen de baas. Ze woont samen met haar twee jongere broertjes, vader Ghassan (die advocaat is) en moeder die Engelse les geeft. In haar berichten beschrijft ze dat haar vriendjes worden doodgemaakt, haar school gebombardeerd is en haar eigen familie ook in levensgevaar is. Op 7 december 2016 Tweet ze dat hun huis nu in de gevarenzone ligt, het leger er aan komt en dat ze onder de bommen bedolven worden. “
“Our house and area fall to the army. We are trapped under bombs that didn’t stop since last night. – Putin and Bashar al Asad bombed my school, killed my friends & robbed my childhood. It’s time to punish the killers of children in Syria.”
Het wordt een tijdje angstig stil maar dan geeft ze op 19 december 2016 bericht op haar Twitter @AlabedBana dat ze uit Aleppo ontsnapt zijn naar Turkije. Op 21 december 2016 Twittert de Turkse president Erdogan dat Bana en haar familie bij hem zijn in het Turkse presidentiële paleis. Op 12 mei 2017 kreeg ze – samen met haar familie – de Turkse nationaliteit en op 7 juni 2017 vierde ze haar 8e verjaardag in haar nieuwe thuisland. Bana was bijna als een Syrische Anne Frank zo beroemd en bekend geworden dat Time-Magazine haar uitriep tot een van de 25 meest invloedrijke mensen op Internet. De Amerikaanse uitgeverij Simon & Schuster vond haar verhaal zo interessant dat ze eind 2017 een boek met haar verhaal gaan publiceren met de titel ‘Dear World’.
Maar.. klopt het verhaal wel? Is het niet net zo als veel andere oorlogsverhalen eigenlijk een gemeen en vals sprookje, een nep verhaal waar een klein meisje van 7 jaar gebruikt wordt? Lees eens verder en kijk zelf.
De vader van Bana heet Ghassan Al-Abd (Alabed) is 35 jaar oud en is getrouwd met haar moeder Fatemah Shimon die 27 jaar is. Papa heeft geleerd voor advocaat en werkte voor de Aleppo Free Zone Council. De opa van Bana heet Ghassan Al-Abd Mohammed en heeft niet ver van haar huis een wapenhandel die munitie en allerlei wapens verkoopt en repareert aan leden van terroristische groepen die tegen de regering van de Syrische president vechten. Ghassan, de advocaat en vader van Bana, werkte samen met zijn vijf broers in de wapenhandel van zijn vader. Vanaf 2 februari 2013 was hij een van de belangrijkste mannen in de Islamitische Shariah Rechtbank in Oost-Aleppo waar de terroristen van Al-Queda, Al-Nusra en ISIS de baas waren. Tot 15 september 2015 bleef hij hierbij en werd hij vanaf 17 oktober 2015 wapeninstructeur en lid van de Islamitische Safwat Brigades. De vader van Bana was een van de terroristen!
Mama Fatemah was ook een activiste, ze streed ook mee met de terroristen. Op haar eigen Twitteraccount @AlabedFatema schreef ze het zelf en plaatste een foto van zichzelf. Ze wilde niet herkend worden en verstopte haar gezicht achter een hele grote zwarte sluier, een Niqab. Ze hield een groot automatisch geweer vast en schreef daarbij. “Hi I’m Fatemah, I’m a 27 years old female mujahid. I and my daughter are tweeting (and fighting) from East Aleppo about the war and jihad.”
De papa en mama van Bana waren zelf de terroristen en gebruikten hun kleine dochter in een propaganda oorlog op internet! “Bana’s parents are jihadists who are using their daughter to further propaganda in their favor.” Wat ze ook niet vertelden was dat hun huis omringd was door bases van verschillende terroristische Islamitische groepen die zich verstopten tussen de onschuldige burgers. In de kelder van hun huis was bijvoorbeeld een hoofdkwartier van Al-Nusra, compleet met opslagplaats, keuken en een eigen gevangenis om tegenstanders op te sluiten. Ook tegenover hun huis was een Al-Nusra hoofdkwartier.
Eigenlijk was de hele wijk vol met bases van verschillende terroristische groepen, alleen al in hun buurt waren het er meer dan 20! Iedereen werd in de gaten gehouden en het leven van de burgers was er echt verschrikkelijk. Zomaar een filmpje of foto op straat maken was onmogelijk en kon alleen maar als daar toestemming voor gegeven werd door de Islamitische terroristen. Dat de familie Alabed wel moest vluchten toen het Syrische leger Oost-Aleppo weer terug veroverde op de Islamitische terroristen was dat omdat de ouders van Bana bij die Islamitische terroristen hoorden!
Nu zitten ze veilig in Turkije, hoeven ze niet meer bang te zijn voor de familie van de slachtoffers die ze zelf gemaakt hebben en waar zij verantwoordelijk voor zijn.
Ze hebben nu een leven zonder bommen en oorlog, een goed en veilig leven. Binnenkort komt het sprookjesverhaal van Bana uit. Het is een leugenverhaal, net zoals het gemene sprookje van Nayirah al-Ṣabaḥ. Haar leugens zorgden ervoor dat in Irak alleen al meer dan 500.000 kinderen vermoord zijn. Het is net zo’n gemeen leugensprookje als het verhaal van het Syrische jongetje Omran Daqneesh en zoveel andere kinderen die misbruikt worden in oorlogspropaganda! Als straks misschien ook in Nederland het boek van Bana in de boekwinkels verschijnt of misschien wel een mooie zielige film van gemaakt wordt, denk er dan aan dat het een vals sprookjesverhaal is en niet Dear World moeten heten maar beter ‘Fake- & Fairy Tale of Bana Alabed’.