Stilzitten, dat staat waarschijnlijk ergens ver weg verstopt in de gebruiksaanwijzing van Kees, hij is een van de actiefste mensen die ik ken. Begin juni liep deze kwieke Kees de nieuwste editie van de Winschoter vier mijl. Best wel een fikse prestatie voor deze 80 jarige gedreven en gepassioneerde alleskunner, deze Kees Plugge.
Sinds kort woont de onvermoeibare sportieveling in het Oost-Groninger Koopmansstadje waar ik hem tegenover het Stadhuis bijna letterlijk tegen het lijf liep. Jaren terug kruisten onze paden elkaar ook al bij Aquilo waar mijn toenmalige partner wat sportieve prestaties dacht neer te kunnen zetten en ik en-passant m’n voeten in Lowa’s verpakt met de geassembleerde wandelkudde mee stapte.
Kees was binnen de door Theo de Winter opgerichte atletiek vereniging Aquilo een niet weg te denken spil, een man waar letterlijk veel omheen bewoog. In de beginjaren ’80 van de vorige eeuw richtte Kees, samen met Harm Noor, de recreatieve loopgroep op die fluks uitgroeide tot meer dan 500 enthousiaste sporters. Met de aanwas en uitgroei van recreatieve sporters werd de jaarlijkse traditionele 100-km RUN verdeeld in tussenafstanden. Eerst in 2 x 50 km, later (en tot aan nu toe) in de 10 x 10 km waaraan veel recreanten deelnemen omdat deze afstand beter binnen hun loopbereik ligt.
Kees was vanaf het begin van de ’80-er jaren actief betrokken, was hij niet alleen de initiator van de opstaptrainingen maar gaf hij ook leerrijke presentaties over gezondheid, voeding, sporten en de invloed daarvan op hart en overige spieren. Hij wist een schare trainers op te leiden die vandaag de dag het stokje over genomen hebben en het werk binnen de vereniging doorzetten. Kees zelf doet het een ‘beetje’ rustiger aan, loopt nu ‘nog’ maar drie in plaats van vijf dagen het vuur uit zijn oude sloffen, iets wat zijn cardioloog hem ook aangeraden heeft. Krap twintig jaar geleden hebben ze bij hem een hartspierziekte ontdekt waardoor de pompfunctie verminderde en zijn conditie afnam. Met een ingebouwde ICD kan Kees de komende jaren prima uit de voeten maar versloddert hij zijn andere vaardigheden niet.
Kees is een tuinfreak, houdt van bloemen, maar is ook een fervent skiër wat hij dan ook graag doet in Oostenrijk, Italië en Frankrijk in welke landen hij toen en nu nog steeds lange bergwandelingen maakt, aan bergfietsen en ook aan bergbeklimmen doet. De Mont Blanc is door hem beklommen en ook de Kilimanjaro is door hem bedwongen. Hoewel al lang en breed gepensioneerd weet Kees niet van ophouden, is altijd actief en schrijft aan het eind van elke dag zijn eigen journaal en hangt zijn huis goed voorzien vol van eigen gemaakt realistisch werk wat hij als hobby-schilder uit zijn kwast gestreken heeft.
Na meer dan 45 jaar met vrouw Joke en twee zoons in Muntendam gewoond te hebben is hij nu sinds een half jaar neergestreken in de Evertsenstraat en dat bevalt beiden prima. Over de in april 1945 in Rijswijk op de wereld gekomen Kees valt nog heel veel wetenswaardigs te schrijven, maar wat is nu leuker om daarover zelf met Kees in gesprek te gaan, hij heeft veel kennis, is breed geïnteresseerd en is als mens erg gezellig en inspirerend.