Met de arm buitenboord bengelend stuur ik Troela zacht zoevend door de Noord-Drentse bossen, op weg naar het Zonnig Zoete Zuiden. Op de smalle teerwegen omzoomd door wiegend groen met hier een daar een verdwaald Hunebed broemt Troela haar deuntje tot ik de ankers uitgooi.
Want.. over ‘verdwaald’ gesproken, de digitale atlas weet de weg niet meer en staan Troela en ik stil naast zo’n uit de kluiten gewassen prehistorisch keienbouwsel. Ze had tevoren al gezegd dat ze wat onvindbaar was, maar Troela en ik lieten ons niet uit het heideveld slaan en probeerden elk passerend hobbelpad. Uiteindelijk stonden we pardoes op een bospad naast elkaar geparkeerd, Berber was behulpzaam uitgereden om me uit de negorij te redden.
Met Berber voorop kruip- en sluip-door in een achteraf gelegen buitengebied om Troela tenslotte vlak voor een goed verscholen domein op stal te zetten. Ze komt lachend op me toe, Berber Pieksma en hoewel huisarts in ruste is ze gedreven en actief. Op haar lauweren rusten is niet iets voor deze 69-jarige in wie het heilige vuur der rechtvaardigheid flikkert, een strijdbare vrouw, dat is ze. In de Coronatijd kwam ik haar al eens tegen op een bijeenkomst van zelfdenkende luitjes in Midden-Groningen om nu in haar keuken samen aan de houten koffietafel te zitten. Terwijl ik m’n koffie lurk teken ik op wat Berber me in woorden gedreven gepassioneerd uitdicht, het klopt niet, de wereld staat op zijn kop!
Vijf jaar terug, bij het begin van de Coronatijd, was zij bezorgd dat ‘haar’ patiënten besmet zouden raken of misschien aan de ziekte zouden bezwijken en verdiepte zij zich als betrokken arts stevig in de materie. Al vrij snel realiseerde Berber zich dat wat de burgers verteld en voorgehouden werd haaks stond op wat er in werkelijkheid gebeurde. Artsen onder elkaar delen zeker in tijden als deze hun ervaringen en vernam Berber van Orthomoleculair huisarts Rob Elens uit het Limburgse Meijel die net als zij actief is in de door Elens opgezette artsengroep voor zelfzorg, dat er een genezend middel bestond. Elens meldde dat hij met succes al negen patiënten had behandeld met het middel Hydroxychloroquine (HCQ) in combinatie met zink en dat deze binnen een paar dagen beter waren.
Berber was blij maar .. binnen een week werd deze behandeling van hogerhand verboden. Ze klom verontwaardigd in de pen, schreef de gezondheidsinstanties aan en stond in 2020 op als Drentse Roeptoeter, naar buiten brengend dat er een geschikt en bewezen medicijn was, later aangevuld met het middel Ivermectine. Een wondermiddel dat elke (door MRNA verontreinigde) vaccinatie onnodig en zelfs moorddadig onwenselijk maakt. De massale oversterfte, sterfte bij geboorte en vele miskramen het komt ergens vandaan en gedreven door haar jarenlange ervaring als arts bond zij de strijd aan tegen leugen en onwaarheden. Het is werkelijk ongekend hoe de burgers oneindig misleid en voor de gek gehouden worden.
Bij het tweede bakje koffie dat ze me aanbied raad ze me aan het boek van Door Frankema te lezen en attendeert ze me op het door Johan Praamsma, een RUG student, geschreven onderzoek waarin hij aantoont dat willens en wetens elke positieve berichtgeving over het gebruik van Ivermectine massaal door de media in de doofpot gedrukt is. Hoewel het voor een groot deel van de mensheid niet te bevatten is, leven we in een wereld & tijd waarin de censuur hoogtij viert. Niet buiten de lijntjes kleuren en Befehl is Befehl is de boodschap. Berber weet erover mee te praten, kortgeleden moest ze voor de Tuchtraad verschijnen omdat men daar van mening was dat haar gedrag gecorrigeerd moest worden. Berber is standvastig en staat pal achter haar woorden en daden, want “je moet jezelf in de spiegel aan kunnen blijven kijken” zegt ze resoluut!
Ik ben het met haar eens dat er geen absolute waarheid is of kan zijn, schuif mijn lege kopje aan de kant, pak m’n pen en schrijfblok en begeleid door Berber stap ik weer naar buiten en in m’n Troela, de zon in, op weg nieuwe avonturen in het Zoete Zuiden.