Achter de koffie en zittend aan de eetkamertafel vertelt hij geanimeerd over zijn arbeidzame leven als advocaat, over het strafrecht dat toch wel zijn passie genoemd kan worden, over zijn vrouw, zijn beide kinderen, vier kleinkinderen, zijn sociale- en maatschappelijke betrokkenheid, de imkerij en andere hobby’s waaraan deze aimabele man zijn tijd besteedt.
Een heel actieve, ontwikkelde en betrokken man met een uitgebreide staat van dienst en bij voorbaat ben ik me ervan bewust dat het vrijwel onmogelijk is om hiervan in kort bestek verslag te doen. Hij weet veel en is een welsprekend, eloquent mens, iemand die zijn weten en kennis kan verwoorden en overbrengen op een manier die voor anderen begrijpbaar is, effectief en overtuigend.
De nu 78-jarige Frits Gosselaar heeft van zijn vaardigheden in de achterliggende lange loopbaan als advocaat voor zichzelf en anderen de vruchten geplukt. In 1976 startte hij als 29-jarige jongeling zijn carrière in Winschoten onder Buitenpatronaat van Mr. H.J. Brouwer, advocaat in Stadskanaal. Tot aan het jaar 2000 gevestigd aan de Stationsweg om daarna het kantoor te verplaatsen naar de Blijhamsterstraat om in 2024 bef & toga aan de wilgen te hangen en de juridische zaken finaal over te dragen aan zijn opvolger. Op 30 december van dat jaar heeft hij zichzelf het register laten uitschrijven om zich bezig te gaan houden met andere zaken dan ‘rechtszaken’.
Inhoudelijk ingaan op de vele zaken waarin hij gepleit heeft doet hij niet, wel komt in minuut het spraakmakende Kortgeding aan de orde waarin hijzelf en de advocaat van de tegenpartij in het Gronings hun pleidooi hielden. Op speciaal verzoek van de rechter werd dit in de streektaal gevoerd om zo de Duitse collega’s van het Landesgericht Oldenburg een indruk te geven hoe een ‘Kurzferfahren’ in Nederland gevoerd werd. De meeste Duitse rechters waren de eigen streektaal machtig en de taalverwantschap met het Gronings zorgde ervoor dat er nagenoeg geen taalbarrière was. Het was toen dat Mr. Gosselaar – enig en uniek – in het Gronings de rechter voorstelde dat hij “hom de zoak eem oetstokken zol”.
De zaak was spraakmakend genoeg dat er in de krant aandacht aan besteed werd en er zelfs een bijpassende tekening geplaatst werd. Maar dat was toen, vandaag de dag vult hij zijn tijd op een genoeglijke wijze samen met zijn vrouw Jetske en geniet van licht tuinierswerk, vind het fijn zelf veel te lezen en als een echte voorleesopa de kinderen op school en in de bibliotheek verhalen prachtig en fantasievol te verwoorden. Voor zijn eigen vier kleinkinderen speelt hij met liefde de rol van Oppasopa en verzorgt hij liefdevol en met passie zijn (acht) bijenvolkeren die nu in de achtertuin overwinteren en hij vervult met verve het hele jaar door zijn taak als voorzitter van de Winschoter Bijenvereniging.
Zoon Bert, de oudste van de twee, bewoont en bestiert nu de familieboerderij aan de Finsterwolder Kerkeweg en bemant tegelijkertijd als Landbouwtechnisch Ingenieur daar zijn adviesbureau. Dochter Fieke was na haar rechtenstudie griffier op de Rechtbank Noord-Nederland op de strafgriffie en zij is sinds 2023 streektaalfunctionaris bij de provincie Groningen, dicht in het Nederlands en Gronings en is met zes gepubliceerde romans tegelijkertijd een succesvol auteur. Twee nazaten waarover alleen al prachtige schrijfsels te produceren zijn, nazaten van na-oorlogse Frits, die ooit in het Stad Groninger Huize Tavenier het levenslicht zag, als kind de al lang verdwenen ‘Klokschool’ in Finsterwolde en in Winschoten de HBS bezocht, uiteindelijk in Groningen Rechten studeerde, uitgroeide tot Oldambtster advocaat en …. uiteindelijk tot full-time Finnewolmer Imker promoveerde: Spraakmakend & Goedlachs