Emaille reclameborden, tegenwoordig zie je ze bijna nergens meer. Grote ijzeren borden met een glanzend laagje emaille eroverheen waarop reclame ‘geschilderd’ stond voor bijvoorbeeld een fietsmerk.
Reclame voor het Groningse fietsmerk ‘Fongers’
‘Vroeger’ zag je veel van die borden in Europa. Ze waren overal te zien, ze waren bijvoorbeeld vastgemaakt aan de muren van winkels en op andere plekken waar veel mensen langs kwamen, zoals langs de kant van de weg. Daar kon je op opvallende plekken soms een hele serie verschillende emaille reclameborden naast elkaar zien die dan op de houten hekken van een weiland waren vastgemaakt.
Maggi reclamebord
Ook over deze emaille reclameborden werden in de Eerste Wereldoorlog de meest gekke dingen verzonnen. Toen het Duitse leger in augustus 1914 het buurland België binnenmarcheerde wisten de mensen te vertellen dat ze zéker wisten dat er spionnen aan het werk waren die de Duitse soldaten hadden geholpen. Ze wisten héél zeker dat ‘spionnen’ achter op de borden waarop ‘Maggi-Soep’ reclame stond (jazeker, dat bestond toen ook al) geheime informatie geschreven hadden. Daarop stond dan in moeilijke slecht leesbare ouderwetse Duitse letters alle informatie van de omgeving die voor de soldaten belangrijk was.
‘Frakturschrift’
Als de Duitse soldatencolonnes in aantocht waren gingen een paar officieren vooruit, schroefden snel de ‘Maggi-borden’ los om dan op de achterkant alle geheime informatie te lezen die de spionnen erop geschreven hadden.
Deze onzinpraatjes gingen als een lopend vuurtje rond en – zoals altijd – geloven de mensen sneller ‘slecht nieuws’ dan ‘goed nieuws’. In de voorsteden van Londen bestonden zelfs speciale ‘schroevendraaiersclubs’ die alle emaille reclameborden losschroefden om de achterkant te controleren.