Eind maart 1917 had Duitsland met het hevigste artilleriebombardement ter wereld haar offensief gestart dat in Londen en Parijs voor grote paniek zorgde. De van het oostfront aangevoerde legers leken de linies aan het westfront te overrompelen en ook in Amerika hield men er ernstig rekening mee dat de eigen troepen te laat zouden arriveren om de kansen te keren.
Vanaf mei 1918 arriveerden maandelijks 250.000 Amerikaanse soldaten die pas in de loop van dat jaar effectief ingezet zouden worden en op 2 november 1918 kon Amerika zijn eerste gesneuvelde helden van die oorlog in de geschiedenisboeken opnemen. Met de komst van de Amerikaanse soldaten leek ook het meest dodelijke en besmettelijke virus ooit dat de hele wereldbevolking zou teisteren te arriveren, de zogezegde Spaanse Griep.
Naar schatting éénderde van de hele wereldbevolking werd door deze bacteriologische killer getroffen waaraan ca. 100 miljoen mensen (!!) stierven. Een absurd hoog aantal slachtoffers dat in totaal drie maal hoger was dan het totaal aantal mensen dat in de Eerste Wereldoorlog aan zijn einde kwam!
Het eerst bekende ziektegeval was dat van soldaat Albert Mitchell die zich op 11 maart 1918 ziek meldde in zijn kazerne Fort Riley. Deze eerste melding werd gevolgd door een golf van militairen die zich meldden waarvan velen binnen korte tijd stierven aan de op dat moment nog onbekende ziekte die door hen three-day fever of ook wel het knock-me-down fever werd genoemd. Duizenden Amerikaanse militairen waren door deze ziekte geveld en velen ervan stierven een gruwelijke dood voordat ze opgeroepen konden worden om aan het Europese oorlogsfront te sterven.
Naar aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zijn het de – vooraf tijdens een groots opgezette Pneumokokken gevaccineerde – Amerikaanse soldaten geweest die de ziekte meenamen die razendsnel om zich heen zou grijpen in het door oorlogsuitputting geteisterde Europa en haar uitgehongerde en verzwakte samenlevingen. De ziekte hield opmerkelijk genoeg vooral huis onder jonge mensen met een relatief goed werkend auto-immuunsysteem. Het was juist het eigen afweersysteem dat zich tégen het eigen lichaam richtte.
De ongebruikelijke verdeling wat betreft leeftijd en weerbaarheid was volgens Gibbs et al. in het Spectrum of Science (januari 2006) te koppelen aan atypische sterke cytokine-activiteit. De overreactie van het immuunsysteem in de vorm van een cytokinestorm zorgt ervoor dat immuuncellen het longweefsel aanvallen. Omdat de groep van 20 tot 40-jarigen een bijzonder actief immuunsysteem heeft, was de ontwikkeling van de cytokinestorm dan ook bijzonder sterk. (Een Cytokinestorm is een oncontroleerbare ontstekingsreactie van het eigen immuunsysteem)
In verband met de oorlogscensuur verschenen de eerste berichten over de uitbraak van deze op griep lijkende dood in de neutrale Spaanse pers waaraan het zijn naam Spaanse Griep te danken heeft. De ziekte kwam in drie golven, de eerste en minst dodelijke in het begin van 1918, gevolgd door de meest dodelijke tweede golf in de herfst van 1918 met als hekkensluiter een laatste griepgolf in het voorjaar van 1919.
Na de wapenstilstand terugkerende soldaten namen de besmetting als oorlogssouvenir mee naar huis en droegen zo bij aan de wereldwijde verspreiding ervan. Hoe erg deze infectie om zich heen greep is te meten aan het sterftecijfer onder de Amerikaanse militairen. Van hen stierf 30% aan de oorlogshandelingen zelf en vond maar liefst 70% de dood door de killerbacterie.
De plotselinge uitbraak van deze dodelijke ziekte wierp direct veel vraagtekens op. Kritische geluiden gingen op dat de Spaanse Griep in feite niets anders was dan een bewust ingezet biologisch strijdwapen. Zonder de inbreng van deze killerbacterie had de uitkomst van de wereldstrijd wel eens heel anders kunnen uitvallen. Maar …. is dat ook zo?
Hoe absurd en immoreel ook, de inzet van alle mogelijke biologische, virologische en chemische wapens is al zo oud als de mensheid zelf. De bewering dat de Spaanse Griep een bewust ingezet biologisch wapen geweest is kan naar aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid worden ontkracht. Bekend is dat alle Amerikaanse soldaten tevoren gevaccineerd werden ter voorkoming van de, in Europa door oorlogsomstandigheden mee veroorzaakte, besmettelijke ziekten.
Miljoenen mensen, samengebracht en samengepakt in een dodelijke en ontbindende ellendige maatschappelijke staat, en dat onder de meest onhygiënische omstandigheden, vormen een ideale voedingsbodem voor door virussen en bacteriën veroorzaakte ziekten. Griepvirussen die zorgen voor ademhalingsaandoeningen die tot de dood kunnen leiden, maar ook bacteriën als Pneumokokken, Kinkhoest, Difterie, bacteriën die infecties veroorzaken aan de luchtwegen, ernstige longontsteking en hersenvliesontsteking veroorzaken tot aan hartfalen toe.
Een grootschalig opgezette Pneumokokken vaccinatie moest het overzee te sturen Amerikaans slachtvee bescherming bieden tegen o.a. luchtweginfecties. Het moest niet dood voordat het zelf gedood had.
Uit grootschalig Amerikaans onderzoek dat eind jaren ’80 van de 20e eeuw gehouden werd, met de titel: “De Overheersende rol van bacteriële longontsteking als doodsoorzaak bij pandemische influenza: implicaties voor paraatheid voor pandemische influenza” waaraan – naast twee andere medische wetenschappers – ook de Amerikaanse immunoloog Anthony S. Fauci zijn naam verbonden heeft, bleek dat “de meerderheid van doden in de grieppandemie van 1918-1919 waarschijnlijk een direct gevolg waren van secundaire bacteriële longontsteking veroorzaakt door veelvoorkomende bacteriën in de bovenste luchtwegen.”
Dat werd toentertijd NIET expliciet toegeschreven aan het dragen van een – als bescherming gedacht – stoffen kapje. Daarvan is geen sprake in het genoemde onderzoek, evenmin of het dragen van luchtweg bedekkende kapjes heeft bijgedragen aan het veroorzaken van secundaire bacteriële longontsteking, een bekende medische complicatie tijdens elk griepseizoen, wat niet expliciet uitsluit dat het dragen ervan wel van invloed geweest kan zijn.
Volgens Viroloog Bert Niesters, Hoogleraar medische microbiologie van het UMCG is het dragen van (niet-medische) mondkapjes “een vorm van schijnveiligheid en hebben geen enkele zin.” Zo liet Niesters in de zomer van 2020 optekenen dat “het gebruik ervan onhygiënisch is en als je zelf ziek bent en moet hoesten of niezen, besmet je het mondkapje van binnenuit met je eigen vieze vloeistof.” – “Het niet-medische mondkapje beschermt de drager niet tegen het coronavirus” is ook het oordeel van Prof. dr. Alex Friedrich, viroloog, hoofd van de afdeling microbiologie en infectieziekten van het UMCG (deel uitmakend van het Outbreak Managament Team)
Naar schatting 45% van het totaal aantal dodelijke slachtoffers van de Spaanse Griep is achteraf niet toe te schrijven aan het virus zelf maar te wijten aan de secundaire bacteriële longontsteking. Resumerend kan gesteld worden dat de ter bescherming gevaccineerde Amerikaanse en naar het front gezonden jongemannen in 1918 onbedoeld een tot zichzelf en anderen besmettend Lethal Weapon zijn gemaakt.
(In juni 2021 – met nieuw beschikbare kennis aangepaste bijdrage)
Aanvulling:
Op 8 juni 2021 verscheen in de digitale versie van het Algemeen Dagblad een korte bijdrage van Ellen van Gaalen. Daarin werd gemeld dat Nederlandse ziekenhuizen geconfronteerd werden met opname van patiënten met een verzwakt afweersysteem, dit terwijl deze juist ter bescherming gevaccineerd waren. Onderzoek moet plaatsvinden en inzicht geven of kwetsbare mensen meer vaccinaties nodig hebben om beschermd te raken. De interessante vraag die daarbij oprijst is of de vaccinaties hierbij mogelijk een rol van betekenis hebben en zoals bekend en eerder omschreven een verhoogde cytokine-activiteit oproepen.
Meer te lezen in: Oorlog is misleiding en bedrog, uitgeverij de Blauwe Tijger
Photo: Pixabay – license free images