Na afloop van WOII werden op het Neurenberg Tribunaal Nazi-kopstukken verantwoordelijk gesteld en veroordeeld voor een onvoorstelbare misdaad – Mensenzeep, gemaakt van Joden! Als toppunt van barbarisme en sadisme verstrekten de Nazi’s nota bene deze zeep aan Joodse- en andere Konzentrationslagergefangenen voor de persoonlijke hygiëne.
Het ‘zeepverhaal’ is echter een smerig leugensprookje uit de Eerste Wereldoorlog en afkomstig uit de geallieerde propagandakeuken. Louis Bernays, een volle neef van de vermaarde psychotherapeut Sigismund Freud, stond aan de wieg van deze haatopwekkende leugen. Bernays, een van de kopstukken van het Amerikaanse propagandaministerie CPI, bracht deze gruwelpropaganda ter sprake tijdens overleg met Engelse bewindslieden, waaronder minister-president Herbert Henry Asquith.
Deze maakte het onderdeel van een tafelgesprek in april 1915. Schoondochter (en schrijfster) Cynthia Asquith vond de inspiratie van haar sadistische horrorverhalen in de tafelgesprekken over frontgevechten. 10 maanden na aanvang van de mensenslachting die WOI genoemd werd, op woensdag 16 juni 1915, was dit idiote propagandaverhaal onderdeel van het tafelgesprek. Ze vond het de moeite waard dit in haar dagboekaantekeningen op te nemen. In 1969 – 50 jaar na afloop van WOI en 24 jaar ná afloop van WOII – werd haar dagboek uitgebracht door uitgeverij A.A. Knopf in New York. Op pagina 44 is het voor elk te lezen.
Dat Joden of enig ander religieuze mensensoort ooit als grondstof/glycerine voor zeep gediend hebben mist elke grond van waarheid. De RIF zeep, aan de gevangenen beschikbaar gesteld voor de eigen persoonlijke hygiëne, was gemaakt uit dierlijk vet en botten. Het verhaal van ‘Jodenzeep’ is niets anders dan een smerig sprookje.
Voor meer info (Long Read!) – https://bertvanvondel.nl/de-duitse-kadaverfabrieken/