Op woensdag 20 maart 2019 werden in Nederland Provinciale Statenverkiezingen gehouden. Een (tussentijds) politiek circus waaruit vooral en met name de landelijke heersende partijen een profijtelijk slaatje wilden slaan. Niet het provinciale belang maar partijbelang en zetelwinst stond bij hen vooral voorop, iets wat de provinciaal werkende partijen nadelig ondervonden hebben. De Partij voor het Noorden bijvoorbeeld die het noordelijk belang hoog in het vaandel draagt verdubbelde weliswaar maar moest het – net als andere provinciaal georiënteerde partijen – afleggen tegen de absolute winnaar, de nieuwkomer Forum voor Democratie. De al vele decennia dalende opkomst schoot omhoog en het waren vooral de gevestigde en regeringspartijen die zich nu totaal verschrikt moeten gaan inrichten om hun wonden te likken.
Al tientallen jaren blijft de meerderheid van de Nederlanders thuis, laat meer dan 53% van de stemmers niets van zich horen, is slechts 2 procent van de bevolking lid van een politieke partij en is slechts 10 procent daarvan politiek actief. Uitermate bedroevende cijfers, zeker als men daar tegenover bijvoorbeeld het aantal Nederlandse inwoners zet dat lid is van een zangkoor en zich daarvoor actief inzet: 11%! Wie de moeite neemt dit in cijfers om te zetten kan niets anders dan met verbijstering constateren dat Nederlanders blijkbaar niet door Den Haag politiek-ideologisch vertegenwoordigd wordt maar door groepen die ondanks welke verkiezingsuitslag dan ook elke kunstgreep toepassen om met de meest minimale meerderheid aan de macht willen blijven. Aan wie leggen deze kleine groep bestuurders dan verantwoording af?
Sahra Wagenknecht, de linkse politica uit Duitsland, benoemde denkelijk wat miljoenen Nederlandse kiezers er toe bracht om de 20e maart 2019 hun gang naar de stembus te maken en hun stem uit te brengen. Een “Regering der Rijken”, zo was de zeer toepasselijke benaming van Sahra Wagenknecht, een burger minachtende en oorlogskoersende en vrede bedreigende kliek, met andere landen samen ISIS-financierend, een gevaarlijke anti-Rusland koers varend, volksraadplegingen werend en vrijheid van meningsuiting beknottend. Mogelijk dat ook dat voor veel Nederlanders een reden geweest is om de Nederlandse regeringspartijen af te rekenen op het door hen gevoerde beleid. Woensdag 20 maart 2019 kan mogelijk gezien worden als Bijltjesdag, een in Nederland algemeen gebruikelijke term om aan te geven dat de tijd voor afrekening is aangekomen.
Hoe nu verder? Het is aan alle partijen om zich te beraden, aan zelfonderzoek te doen, zich af te vragen of het eigenbelang gelijk is aan het burgerbelang. De afgelopen decennia hebben de heersende partijen gegrossierd in schandalen. Liegen, bedriegen, roof en manipulatie is wat de burgers getoond is. Niet bepaald een wenselijk en navolgbaar voorbeeld en de wolven huilen al in het bos, men schreeuwt en wijst van links naar rechts maar vooral van zich af en men zal van goede huize moeten komen om dit soort creaturen die zich vast in de bestaande partijen en het politiek bedrijf genesteld hebben te weren. Tijd voor een nieuwe lente, waar het onkruid gewied en ALLE bloemen uitbotten en tot bloei komen?