.. staat leeggeschept naast me. Gisteren halfvol gelaten, vandaag de rest gemixt met een shot melk en wat kaneel en fluks eruit gehapt. Was weer een verdiend hapje na een ochtend in de achtertuin aan het werk en met de klewang hakkend het gangpad weer bloot gelegd.
De Knienen kunnen weer gevoerd zonder onderweg regimenten slakken onder de klompen te verpletteren of besprongen te worden door kuddes spinnen. Lekker ontspannend werkje en dat in een heerlijk augustuszonnetje met als resultaat een groene bak vol met knip- en snijafval.
Werktuigelijk aan de slag maar niet gedachteloos, het brein spoelt, schift en verwerkt in de achtergrond onverstoord duizend-en-een zaken, flexibel en snel. De tijd van NU en hoe en op welke wijze zich de menselijke (denk-)patronen ont-wikkelen die tevoren ingebracht en nu geheel volgens ingevoerde data (on)bewust uitgevouwen worden.
Ik sta er echt versteld van hoe zich in nauwelijks 1,5 jaar samenlevingen zich helemaal laten (her)vormen en (her)inrichten. Helemaal verbluffend is het om de methode’s die hiervoor ingezet worden te herkennen, zo simpel maar o zo doeltreffend, ik benoem ze al meer dan 16 jaar en maakt het deel uit van wat ik vertel in de gastlessen.
Spannend en interessant ook om te zien en te ervaren hoe datgene waarin ik me al meer dan 45 jaar in verdiept heb nu uitgerold wordt, het gebeurt hier-en-nu. Ik observeer, ervaar en noteer en leg vast voor later, zodat anderen, mogelijk vele jaren later hiervan kennis kunnen nemen, zich mogelijk afvragend van “hoe is dat in gods/allah’s/brama’s/vishnu’s naam mogelijk geweest”.
De laatste hap Aldikwark is weggewerkt, ik ga weer aan de slag, de zon in, de Knienen een tomaatje brengen, ‘k veeg m’n lippen af en wat ik op de tafel achterlaat is ’t Kwarkbakje.