Breed lachend stak Iggy enthousiast zijn duim op toen hij het plateau met Negerzoenen naast de toonbank ontdekte. “Zo heten ze ook” zei hij, “de mensen moeten gewoon niet zo gek doen! Net als dat hele Zwarte Piet gedoe, ik heb dat als kind ook zo gekend en vandaag de dag vieren ze dit mooie kinderfeest op de Antillen nog steeds zo.
Dat gezeur over racisme, laat je niet gek maken.” Met graagte zet hij zijn parelwitte tanden in de met chocolade overgoten, zacht smeuïge schuimlekkernij .. “lekker!” en al snel raak ik bij Mecca in een geanimeerd gesprek met deze aimabele en goedlachse kerel.
De 47-jarige Ignacio Bernards (Iggy voor vrienden) is een bonk van een kerel, prettige vent en een fijn karakter daar kom ik snel achter. Enthousiast ook en je zou niet vermoeden dat achter die gouden glimlach een man schuilt die het nodige meegemaakt heeft. De naar grond, wegen en waterbouw omgeschoolde voormalig beroepsmilitair heeft in zijn carrière het nodige aan wreedheden en ellende gezien en beleefd. Toentertijd als BBT-er deel uitmakend van het 13e Infanterie Bataljon van de Luchtmobiele Brigade in Assen heeft hij deelgnomen aan uitzendingen naar oorlogsgebieden, zoals naar Irak en Afghanistan.
Het waren pittige tijden die hem niet in de koude kleren gingen zitten, waardoor hij nu uit dienst zijn draai opnieuw moet vinden. Maar het is geen kerel om bij de pakken neer te zitten en als huisvader en papa van drie prachtige kinderen is hij nu twee dagen per week actief in het Winschoter Veteranenhuis North-Base. Saxofoon en Djembé spelen doet hij met passie, evenals sporten en hij vindt het belangrijk om een goede papa voor zijn kinderen te zijn. Hij doet zijn aandeel om de wereld voor hen en anderen zo heel als mogelijk te houden, “doe normaal” is zijn motto. De Negerzoen is naar binnen gewerkt en wrijft met de buitenkant van zijn hand over de lippen “iemand zin om een échte neger te zoenen?”