David Lloyd George, de Engelse minister-president in de Eerste Wereldoorlog zei over deze oorlog het volgende: “Als mensen wisten wat zich in werkelijkheid afspeelde, zou de oorlog morgen worden beëindigd.”
Zoals vroeger leeft ook vandaag de dag bij veel mensen de overtuiging dat de werkelijke macht niet in handen ligt bij de gekozen (volks-)vertegenwoordigers maar in handen is van elites die o.a. bestaan uit (deels onzichtbare) genootschappen en multinationals.
Tijdens een bijeenkomst van Nobelprijswinnaars in Lindau in 1978 liet de Joodse biochemicus, pacifist en emeritus hoogleraar George Wald weten dat naar zijn mening andere machten achter de schermen aan de touwtjes trokken:
“I do not believe that in the West the governments actually rule. According to me it’s the accomplices of the huge financial and industrial powers that rule. There are innumerable multinationals that, like global giants, have gathered power and immense wealth. These are not just companies, they are world powers. Do they have military power? Of course they have military power. Can they control and manage power? Of course, they manage our governments.”
De in 1993 afgetreden Engelse minister van Financiën Lord Norman Stewart Hughson Lamont liet zich ook uit over de ‘macht-achter-de-macht’: ”it is impossible to continue in a parliament which in fact is controlled by unseen hands”.
André Truyman, ex-priester, Vlaams auteur en TV-journalist bij o.a. de omroepen KRO en IKON schreef over deze economische machthebbers in zijn op 2002 uitgegeven boek ‘Zwijgen betekende goud’ op pagina 244 het volgende:
“Alles kan nu verkocht en gekocht worden in heel de wereld. De eerste viool hierbij wordt echter niet gespeeld door de politiek, maar door een paar honderd multinationals, transnationals of internationals van het type Shell of het type ITT. Zij bezitten al sinds het begin van de jaren zeventig het grote supra-nationale kapitaal. Daarmee hangt een net van internationale banken, euro-dollars en dergelijke meer samen, die in essentie statenloos en door geen politiek bestuur meer te controleren zijn. Deze multinationale corporaties hebben een hoofdkantoor in New York of Tokio, en een ander hoofdkantoor in het Zwitserse Zürich, terwijl zij produceren in Zuid-Oost Azië. Niemand kan ook maar enigszins achterhalen waar ze eigenlijk thuishoren. En zij bepalen de zogenaamde vrije markteconomie.”
Hans Daudt, emiritus-hoogleraar en politicoloog schreef op 18 mei 2002 in het blad de ‘Financieel Economische Tijd’ over deze niet gekozen maar (zelf) benoemde elite:
‘Onze democratie is flauwekul. Wie of wat kiest een burger als hij zijn stem uitbrengt? Géén commissaris van de koningin, géén minister-president en géén staatshoofd. Ook in het parlement zitten géén gekozen vertegenwoordigers van het volk meer, maar benoemde mensen.’ – ‘Het enige verschil met vroeger is dat de functies niet erfelijk onder de adel worden verdeeld.’
Als mensen de werkelijkheid wisten, zou elke oorlog, elke misleiding en elk bedrog morgen tot het verleden behoren.