“Lul” hoorde ik hem luid en achter mijn rug om roepen toen hij me ter hoogte van het Kruidvat ruim en breed gepasseerd was. Beleefd als ik ben beantwoordde ik zijn – toch ietwat ongewoon klinkende – groet in gelijke bewoording & geluidsterkte en zonder om te kijken vervolgde ik m’n weg richting het verderop gelegen Stadhuis. Ik had hem even daarvoor aan de andere zijde van de winkelstraat al gespot toen hij me tegemoet marcheerde.
Klein van stuk, grijs behaard & bebaard, ouwe mannenpet op de tot en aan zijn oren toe, zijn ogen half verborgen achter een gezichtomvattende, flets-gele zonnebril. Een hoody-vest met daaronder een camouflage broek van militaire snit en donkere soldatenstappers. Als een bejaarde Bokito de schouders naar achter opgetrokken, borst vooruit en kin uitdagend de hoogte in und einz-zwei-drei im gleichschritt marschierend. Een bijzonder mannetje met een aparte – mogelijk ietwat bedenkelijke – Weltanschauung waarmee ik niet bepaald het onverdeeld genoegen had eerder kennis mee te maken, een contact dat gelukkig kort, vervolgens vrij abrupt en verbaal gewelddadig eindigde.
Terwijl ik mijn gedachten kort daarover liet dwalen hoorde ik plotsklaps ietwat SS loffende en SS lepende voetstappen versneld mijn richting opkomen terwijl ik door de verschrikte gezichten van op mij toekomende passanten licht gealarmeerd werd. Linksom mijn as draaiend zag ik hoe de slechtgemutste Bejaarde Bokito bijna aan het einde van zijn SS lepende SS print was en ik door m’n alerte actie een door hem geplande lafhartige aanval in de rug had voorkomen. SS chuimbekkend stak hij zijn rechterarm omhoog – en greep me bij de keel, daarbij luidkeels bazelend en schreeuwend ‘dat z’n dochter 17 jaar was en dat ik m’n poten thuis moest houden’.
De paar passanten – waarvan enkelen mij welbekend en waarover ik kort daarvoor het een en ander aan lovend leeswerk uit mijn pen had laten rollen – weken verschrikt opzij, om daarna fluks-und-fertig als gehoorgestoorden stoïcijns hun weg te vervolgen. Zou ik hem vol op zijn neus meppen? Een knal tegen zijn slaap? Een slag op zijn hart?.. maar ik wist me voorlopig in te houden, ’t zou me toch wat zijn, zou toch een mooi verhaal op kunnen leveren, “Vrijdenker, Pacifist en Vredesactivist mept nietsvermoedende onschuldige voorbijganger in winkelstraat tot bloedens toe tegen de vlakte”..
Ik liet zijn handen waar ze waren, ondertussen gereed en bereid om hem totaal toe te takelen als mijn maat vol was. Hij bazelde luidkeels nog wat onduidelijke en niet vriendelijk bedoelde verwensingen mijn kant uit, liet weten dat de wereld een klein planeetje was, daarbij met z’n duimpje-en-vingertje een bijbehorend handgebaar makend. Verbaal gewelddadig nam hij SSjok-SSlepend afstand & afscheid en meende daarbij luid roepend met ‘radicale antisemiet’ af te moeten zwaaien.
Apart zo’n ontmoeting, verrassend ook, zeker wetende wat ik weet. Zonder inhoudelijk en in detail hierop verder te willen ingaan zou ik zelf mijn dochter niet bij deze persoon in de buurt willen hebben, sterker nog, geen enkele jonge vrouw en niemand zijn dochter! Dat alles zou ik om-niet-nader-te-noemen-redenen ten strengste willen afraden, maar .. genoeg daarover.
Mijns inziens is zijn afzwaaigroet alsook zijn aanvangsgroet naadloos passend op zijn persoon. Wie zich de moeite neemt weet deze Bejaarde Bokito zonder mankeren te plaatsen in een toch wel erg bedenkelijke en schimmige scene met een verwrongen wereldbeeld. Fervent aanhanger van de NVU, de Nederlandse Volks Unie en het Belgische Vlaams Blok – iets met extremistische inslag en eigen volk eerst. Ongelukkig genoeg wist deze verdwaasde geest niet zo heel veel jaren geleden een handvol puberale dorps- en streekgenoten rond-om zich te verzamelen volgens het Führerprinzip, oftewel zijn wil was wet.
Da SS war damal SS. Het gros van de jongvolwassenen en incomplete puberbreinen dat zich door onvolwassenheid en onwetendheid ooit vergist hadden en zich tot deze creatuur gewend hadden hebben hem jaren geleden in de goot terug uitgekotst, als was het smerig ongedierte.
“Zeg me waar die vent woont…” was de reactie die ik van diverse, zowel Links politieke – als Rechts geaarde, potige kameraden te horen kreeg “zeg het maar, wij weten er wel raad mee, als jij dat niet kunt of doet, op ons kun je rekenen”. Hier is het laatste woord nog niet over gesproken of geschreven, de laatste actie is bij lange na nog niet ondernomen, de opvolgende ontwikkelingen zullen zich gaan tonen.
Bokito is ook bij Links-en Rechts al tijden om bovenstaande en meerdere feiten bekend – bij de lokale autoriteiten evenzo – die hebben een ‘hinderlijk en (on)opvallend volgen’ strategie voor extreemrechtse idioten. Het is echter te veel eer voor hem en tegelijk een belediging voor de politiek rechts van het midden georiënteerden. Extreem is deze creatuur, extremistisch, maar boven alles een om zich heen schreeuwend en schoppend warhoofd. Iets met politiek geklungel-klepel-en-klok, geen moreel besef, emotioneel- en zeker niet ter zake kundig onderlegd, niet ontwikkeld of gemotiveerd. Eerder iets met smeer en smurrie, met het kroelen in krochten, slijmslubberend ongedierte, iets met Cockroaches & Cafards.