Hai het ’t goud noar ’t zin – en ‘hai’ is Harm Brouwer, bij veel (Oost-)Groningers beter bekend als ‘Neuze’, tot vorig jaar actief als uitbater en eigenaar van café De Gieterij in Heiligerlee.
Kort geleden trof ik de goedlachse stadgenoot op het terras voor ’t Stadshuys en raakten we aan de praat over waar hij nu zijn arbeidzame tijd aan wijdt, want met ‘pensioen’ daar is de 63-jarige Neuze nog lang niet aan toe. We spraken af om daarover samen bij hem thuis onder het genot van een mok koffie verder te bomen. Een paar dagen later zit ik thuis en tegenover hem achter koffie en woonkamertafel en steekt de kakelverse Floormanager Horeca van De Klinker van wal.
“Bin allenig wat verkolden heur, mor heb gain korona” begint hij wat nasaal zijn verhaal en steekt van wal. Mij boeit het niet zo, mijn natuurlijke afweermechanisme heeft zijn werk zonder prikken goed gedaan, zo is gebleken. Iets met ‘gezonde geest-gezond lichaam’ gaat door mijn hoofd terwijl ik aandachtig naar zijn verhaal luister en daarvan aantekeningen op ’t papier neerpen.
Augustus ’59 was maand & jaar dat Harm naast (en niet op) het biljart van Café Brouwer in Heiligerlee op de wereld kwam. Dik honderd jaar terug, in 1921, van de grond af aan omhoog getrokken door Opa Brouwer, waarna zijn ouders de tap ter hand over-namen en dit tot 1966 bestierden.
Dat jaar werd het Café in pacht overgedragen aan Geert Lode die het samen met zijn vrouw tot 1981 hoog hield. Gepensioneerd stapte Lode eruit-en-op en de beide broers Brouwer (de vader en oom van Harm) zagen er geen brood voldoende in. Zij hadden hun handen al meer dan vol aan het gelijknamige transportbedrijf en polsten zoon Harm of het misschien wat voor hem was. Harm was, nadat hij de schoolbanken in ’77 verlaten had, al druk aan de slag, eerst een blauwe maandag bij Hotel Jager op het Marktplein. Later bij Accountant Geert Kwant op het Oldambtplein, Harm had er wel oren naar en na een korte verbouwing startte hij het etablissement opnieuw op onder de naam ‘De Gieterij’.
In 1984 bakte zwager Fred met een frituurzaak links aan bij het café waarmee de bekendheid van ‘Neuze’ wijd en zijd vergroot werd bij de Oldambtsters. Ikzelf heb er menig porties frites en frikandellen vandaan getrokken en geregeld ook een stevig glas geleegd. Terwijl ik mijn aantekening verder pen schuift Harm me nog een mok koffie – met melk en zonder suiker – onder de neus. “Tot augustus 2021 heb ik de zaak aangehouden, toen was ik er klaar mee. Zoonlief had nog even een welgemeende poging gedaan om het familiebedrijf door te zetten maar die zag er toch van af, daar was ik achteraf ook wel blij om, ik weet wat het is, je bent altijd aan het werk en nooit vrij”. Dochterlief zag het kroegleven ook niet vanachter de tap zo zitten waarna het in andere handen overgaan is.
Het leven van Harm nam behalve zakelijk ook privé een andere wending, een nieuwe partner, een ander huis midden in hartje Sodom en zes jaar terug twee schatten van kinderen erbij. Een schitterend schone tweeling uit de tweede leg, Saar en Moos. Met vrouw en kinderen wonend in het met tragische oorlogshistorie gevulde woning waar naartoe eind jaren ’30 van de vorige eeuw de Duits-Joodse familie Aussen verhuisd was. Tot in ’42 vonden ze er onderdak voordat ze hun laatste treinreis maakten. Harm staat er in gedachten even bij stil en schakelt daarna weer over naar het NU.
Na een jaar Sabbatical gehouden te hebben toog hij in september 2022 weer aan de slag in de horeca, doet hij zijn best dat alles in de Klinker gladjes verloopt. Daarnaast neemt en heeft hij ruim voldoende tijd voor het tuinieren en fietsen en zijn beide oogappeltjes Saar en Moos, daar geniet hij met volle teugen van. Hij wijst naar de door hun gemaakte knutselwerken en tekeningen de aan de wand hangen en naast de kinderportretten de kamer vrolijk vullen, samen met het speelgoed dat her en der in de kamer verspreidt weer op hun thuiskomst ligt te wachten. “Ik heb ’t zo goud noar de zin”, zegt Neuze…