Hij loog en bedroog er in begin 2003 schaamteloos op los, Colin Powell, de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken. Als een geroutineerd goochelaar toverde deze aanjager van de dood een klein flesje uit de binnenzak van zijn colbert. De inhoud van zo’n klein flesje zou voldoende zijn om een heel land uit te roeien. Voormalig bondgenoot Saddam Hoessein, Irakees staatshoofd, betichtte hij van het aanmaken en in bezit hebben van massavernietigingswapens.
“My colleagues, every statement I make today is backed up by sources, solid sources. These are not assertions. What we’re giving you are facts and conclusions based on solid intelligence.”
De geallieerde bondgenoten ondersteunden de leugenaar en zijn trawanten in de oorlogskoers, zoals (AN)Tony Blair, de Britse minister-president deed zijn bijnaam Liar (leugenaar) eer aan en wist zeker dat Irak massavernietigingswapens bezat. Oorlogstrommels roerden zich, wapens werden in stelling gebracht, dood, vernietiging en ellende voor honderdduizenden mensen was wat resulteerde.
En de pers, de media, (mogelijk het meest dodelijke / menselijke geest manipulerende wapen) zij ondersteunden zonder scrupules deze vernietigende leugenpropaganda.
Echter: ‘Waarheid’ en ‘Leugen’ zijn gecreëerde begrippen, Alles is emotie! Het is aan de kritische onderzoeker om te blijven zoeken naar kernen van waarheid en de opdracht aan de media, aldus hoogleraar internationale communicatie Prof. Dr. Cees J. Hamelink, om niet klakkeloos alles gedachteloos over te nemen maar onderzoek te verrichten en zich niet schuldig te maken aan het verspreiden van onwaarheden. In zijn boek Regeert de Leugen? verwijt hij de media een kritiekloze rol in de berichtgeving, of zo hij het noemde ‘mediaplichtigheid’.