Ze lacht er hartelijk om als ze voor het loket achter haar koffie met smaakjespoffert staat .. om de term Roddeloket die ik in het gesprek breng. “Maar dan wel met een ‘L’ geen twee” en daar kan Gre (streepje op de ‘e’) het best mee eens zijn. Ze is goed van de tongriem gesneden, deze belegen jongedame van nipt 82 lentes, wijsheid en kennis hebben bij haar (t)huis gevonden.
Al even tevoren stuiterde ik op haar toen ze buiten op wacht stond bij de stadsfotograaf, pal naast Gastrovino Van Der Laan, waar ik twee kratjes dampende Poffert uitserveerde. Daar achtervolgde ze me de zaak in, gelokt en aangetrokken door de heerlijk zoete lucht van de warmgekookte Groninger lekkernij. Nee.. het was geen Baclava .. ook al deed de geur haar daar aan denken. Ze kocht Stante Pede 1 van de 20 geleverde dampende dames en groette ik haar bij mijn vertrek.
Niet veel later – na de levering aan Mecca Winschoten even verderop in de stad – trof ik haar daar ineens voor het koffieloket en we raakten in geanimeerd gesprek.
Gre (met een streepje boven de ‘e’) genoot van haar koffie en zette met smaak haar tanden in de pronte stukken door mij gekookte smaken en ontwikkelde zich een heerlijk veelzijdig gesprek.
Breed georiënteerd dat is deze ontwikkelde dame die in haar beroepsmatige leven als Röntgenlaborante de kost verdiende in een Arnhems hospitaal en zich nu in haar nadagen neergelaten heeft in Bad Nieuweschans.
Zoals zij genoot ook ik van de veelzijdigheid, het taalgebruik en woordenschat, de brede belangstelling en taalscharkeringen, haar gevatheid, heerlijk Ad-Rem, de tijd al koutend verpozend..
Nee, nix geen radicale, banale roddel aan dit middenstadsekoffieloket, hiervoor genomineerd met 1 ‘L’ minder en zodoende her-naamd als Roddeloket.