Sint Maarten & Aller Zielen
Jaarlijks worden aan het eind van de maand oktober, begin november sfeervolle herdenkingen gehouden. Alleen, met vrienden of al dan niet in religieus groepsverband gaat men in gedachten terug naar de mensen die het tijdelijke voor het eeuwige hebben verruild. Het nu nog in Nederland en België bekende en gevierde Sint-Maartenfeest / Halo-Ween is in wezen hieraan identiek en aanverwant.
Met het branden van kaarsen en het ontsteken van vuren staat men een keer per jaar stil bij de personen die men lief had. Familieleden, partners, kinderen, vrienden en ieder waarvan het ont-zielde lichaam op aarde achtergebleven en de ziel achtergelaten is wordt in liefdevolle herinnering voor even teruggehaald en omarmd.
De oorsprong van dit eeuwenoude spirituele Gutt & Ufil ritueel & gebruik is in de loop der tijd in vergetelheid geraakt. Het is talloze malen aangepast, over-gedragen maar heeft desondanks niets aan zeggingskracht, duiding of kernwaarde verloren. In de kern is het een oud pre-religieus spiritueel maan-wende-feest dat sinds mensenheugenis plaats vind ten tijde van het laatste maankwartier van de 10e maan van het volle maanjaar. Bij een luna-yar/jol = maan-wiel met 13 manen verschuift dit ritueel door naar het eerste volgende laatste-maankwartier. Het laatste-maankwartier is een van de schijngestalten van de maan die optreedt na elke Lunatie (is de afstand in tijd tussen twee nieuwe manen) en vindt gemiddeld plaats rond de 21e dag NA nieuwe maan. De maan komt dan rond middernacht – 24.00 uur – op en gaat rond het middag – 12.00 uur – onder.
Tijdens de maan-wende (halo-wende) is de dag en de nacht naar verhouding in evenwicht en breekt daarna de tijd van verdere verdonkering (ver-duister-ing) aan. Een Halo is een optisch verschijnsel in de atmosfeer (o.a. een lichtende kring om zon of maan, ontstaan door breking of buiging van zon- of maanlicht in ijskristallen. Ween is woordverwant aan Wend-(e), halo-ween is een duale woordverbinding en heeft in deze betekenis direct verbinding met het pre-religieus Keltische wielfeest Samhain, een van de acht luna-yar/jol = maan-wiel-feesten. Aan de periode van het binnenhalen van de oogst is een einde gekomen, de herfst/haarfst/harvest is ten einde.
Moeder Aarde gaat in ruststand ter voorbereiding van een nieuwe cyclus en neemt haar rol in de eeuwige draaiing in het luna-yar. Haar lichaam lijkt uitgeput en afgestorven, de lucht is grijs en grauw, de wind waait koud, de grond is zwart, de groei voorbij, de vruchten afgestorven en de zaden zijn verspreid. Als in een vorm van noodzakelijk wereld-coma herstelt de aarde zich de opvolgende manen en maakt zich gereed voor de eeuwige hergeboorte. Het is ook de periode waaraan men sinds mensenheugenis toegedicht heeft dat de scheidslijn tussen leven en dood, tussen de bezielden en ontzielden het meest fragiel is en dat juist in deze nacht enkel door een dunne doorzichtige sluier gescheiden zijn waardoor een contact-verbinding mogelijk is.
Het is daarom ook juist specifiek dat tijdens deze periode ‘allen-die-ons-ontzield’ zijn in staat van aan-dacht staan. De daarbij al eeuwen in ere gehouden festiviteiten en bijbehorende rituelen zijn niet alleen het als lichtend baken ontsteken van vuren om de dolende zielen te leiden maar ook om het leven zelf te vieren. Dieren waarvoor in de wintermaanden onvoldoende en vers voer beschikbaar is worden in de door de Halo-Wende (ook wel als Bloudmoand – Bloed-Maan(d)) aangemerkte periode geslacht om de mens tot voeding te dienen, zo worden ze gevild, gedroogd, gerookt en boven de verwarmende feest-, en herdenkingsvuren geroosterd. Er wordt volop gegeten en gedronken en ook voor de ont-zielden worden plaatsen vrij gehouden en staan schalen voedsel en karaffen dranken klaar. Er wordt om de vuren gedanst en gezongen, door hen die nog zijn ter nagedachtenis van de voor-hen-uit-levenden. Hoewel de gebruiken en rituelen door eeuwen zijn ver-vormd, zijn ze desalniettemin door-geleefd en door-gegeven aan later en na-hen-levenden. Allerzielen dan wel Allerheiligen wordt – o.a. in het Noorden- en Oosten van Nederland – traditioneel op de eerste MAAN-dag in november gehouden, vaak gepaard gaand met beesten- & goederenmarkt, eten, drinken, muziek en vermaak.
Het (bijna gedoofde levens) licht wordt symbolisch verpakt als vruchtbaarheidskern in de voederbiet, suikerbiet, knol, pompoen of papieren lampion. Tot aan de Tweede Wereldoorlog werden in Noord- en Oost Nederland en de Zuidelijke Nederlanden mangels, rapen en voederbieten uitgehold en van een gezicht / masker voorzien. Bungelend aan een draad of touw, al dan niet hangend aan een stok, droeg de jeugd van toentertijd de lantaarn zingend van deur tot deur om daarvoor met wat zoetigheid beloond te worden.
Het spirituele Gutt & Ufil werd ritueel gekerstend tot het religieuze jaarfeest ter ere van de heilige Saint Hubertus, later Sint Martinus (ook wel Sint Maartensfeest genoemd) de halo werd figuratief behouden en afgebeeld rond om deze en andere heiligen – S(a)int’s. Als ritueel verdween het van de eeuwigdurende maankalender om uiteindelijk op de numerieke Katholieke Juliaanse kalender te worden opgeschoven naar de 11e dag van de 11e maand. Door volksverhuizers naar de Nieuwe Wereld meegenomen werd het ritueel dat van oer-sprong onverbrekelijk aan de eeuwige kringloop van leven-en-dood verbonden is geannexeerd en tot commercieel succesproduct subtiel vervormd en doorontwikkeld. Voorzien van tegengestelde en diabolische elementen uit Gutt & Ufil oerweten (Licht & Donker <=> Leven & Dood <=> Voorspoed & Tegenspoed) terug op de in economisch te vermarkten ingerichte wereldsamenleving terug gebracht en na WOII naar de Oude Wereld geïntroduceerd.
Alle-r-zielen, Alle-r-heiligen worden nu meer en meer gedemoniseerd en ontmanteld, de oorsprong bezoedeld en kennis gewist, gevoed door onkunde, on-weten en intolerantie door een verdringende en radicaliserende heilsleer die zich – hoe wrang ook – gegrondvest weet op een eigen en afwijkende vertaling van kennis over zon, maan en sterren. De-moan(ische) – Niet-Maan(ische) elementen werden subtiel manifest ver-Gutt / ver-goeilijkt, het wiel-gewenteld, de duiding gedraaid. Machten die zich bedienen van kennis en krachten achter het Ufil trachten de mensheid te misleiden door ze van het Gutt-pad te brengen, daarmee het licht te doven, het leven te vernietigen en de dood te aanbidden. Dit met hulp van grote aantallen verdwaalde geesten die als misleide, onkundige gidsen eeuwenoude en gekende voor-tekenen onbewust versterken en daarmee alle tegenspoed vergroten. Als sissend kronkelende spirituele serpenten vergiftigen zij – vaak tegen geldelijk gewin en eigen economisch voordeel – de wereld door onder de noemer van diabolische zelfliefde wereldwijd haat en verdeeldheid te zaaien. Niet de echte en verbindende onbaatzuchtige liefde, compassie of moederlijke zorg voor alle (mede)mensen maar met magie omgeven leugenachtige On-Gutt, de De-Moan, wordt het als zuivere en hart-verwarmende Licht gepresenteerd.
Het ev/wen-zo-oude lentefeest, het traditionele mei-feest waarin o.a. de geboorte en het nieuwe leven geëerd wordt, is notabene om- en vervormd tot een doods-cultus-rite waarin volledig in tegen-strijd vernietiging centraal gesteld is. Dezelfde her-vorming is gebeurd met alle andere pre-religieuze spirituele maan rituelen.
Maan-/Halo-wende, Aller Zielen en Sint Maarten viel het jaar 2018 op woensdag 31 oktober van zonsondergang tot de opvolgende zonsondergang op donderdag 1 november. Op zondag 5 november In 2023 vindt dit plaats van zonsondergang tot de opvolgende zonsondergang op zondag 6 november.
Volgens de Juliaanse kalender vond in 2018 het lichtjesfeest plaats op zondag 11 november, liep de jeugd op zaterdag 10 november langs de deuren en vonden er in heel het land in het weekend van 10 op 11 november en het weekend daaraan voorafgaand o.a. op begraafplaatsen herdenkingen plaats in het kader van Allerzielen.