Kolonisatie door (e)migratie
De ongewenste uitkomst van de ‘Frans-Pruisische oorlog’ was één van de aanleidingen om een organisatie te vormen die zich zou gaan inzetten voor de verlichte idealen van een kliek machtshongerigen. Onder leiding van Cecil Rhodes werd rond 1877 een geheim en invloedrijk genootschap opgericht, het Anglo-American Establishment, het AAE. Absolute Engelse wereldheerschappij en de vorming van een Angelsaksisch Wereldrijk was het einddoel van dit genootschap. Een morbide schaakspel om absolute macht!
Om dat gedroomde imperium te realiseren was het volgens Rhodes noodzakelijk “het Engelse Rijk machtiger te maken, de hele beschaafde wereld onder haar invloed te brengen, de Verenigde Staten van Amerika én het hele Angelsaksische ras in één Rijk onder te brengen.” Het van delfstoffen en andere rijkdommen vergeven Afrikaanse continent zou hiervan als plundercontinent onlosmakelijk onderdeel moeten uitmaken.
“Door de massale volksverhuizingen en de daarmee sterk toenemende etnische diversiteit raken mensen ontheemd waardoor ze zich als een schildpad terugtrekken in hun schild. Het vertrouwen in de maatschappij in zijn geheel neemt af. De sociale (ver)binding neemt radicaal af en samenwerking en vertrouwen in de samenleving verdwijnt.”
Dit controlesysteem is al eeuwenoud en werd al even zolang toegepast door de elites in hun streven naar absolute macht. De Inca-elites bijvoorbeeld, die over het grootste wereldrijk ooit regeerden, pasten het tot de komst van Columbus in 1492 met succes toe. Om alle volken in het door hen gecreëerde rijk cultureel, religieus en economisch gelijk te schakelen verjoegen ze “hele bevolkingsgroepen van hun land om ze naar een ander gebied te sturen waar ze gedwongen werden samen te werken met andere groepen.” Wie zich hierin wat meer wil verdiepen zou er goed aan doen het informatieve boek ‘1491’ van Charles C. Mann te lezen. Deze massale volksverhuizingen van noord naar zuid en van oost naar west hebben vele mensenlevens gekost, een hoge rekening die voldaan moet worden als totaal van elkaar verschillende culturen gedwongen met elkaar versmolten worden. Het verplichten van het ‘Runa Simi’ – Qhichwa Shimi – (de taal van de Inca’s) tot absolute eenheidstaal zorgde voor een controleerbare en bestuurbare volksmassa.
Als er een nieuw gebied werd opgeslokt en aan het rijk werd toegevoegd “stuurden de Inca’s er vaak grote aantallen kolonisten uit verafgelegen streken naar toe om hen daar land toe te wijzen. De nieuwkomers werden aangemoedigd om hun eigen kleding en gebruiken te behouden en zich niet te vermengen met de oorspronkelijke bevolking. Oude en nieuwe bewoners van de streek werden verplicht om met elkaar te communiceren in het Runa Simi, de taal van de veroveraars. Op korte termijn ontstonden hierdoor sociale spanningen die de Inca’s gebruikten om beide groepen onder de duim te houden. Op lange termijn zou deze politiek (als zij slaagde) tot gevolg hebben dat de verschillen tussen culturen verdwenen en dat een nieuwe cultuur ontstond die volledig door Tawantinsuyu werd beheerst. Op veel plaatsen kwamen zelfs meer vreemdelingen te wonen dan oorspronkelijke bewoners.”
(Oorlog is misleiding en bedrog – Fre Morel, uitgeverij Blauwe Tijger)