In het jaar 1918 kwam door een wapenstilstand een einde aan het wapengeweld van de periode die we vandaag de dag in de geschiedenisboeken terugvinden als de Eerste Wereldoorlog. Aan de economische en politieke oorlogvoering kwam echter geen einde, ook niet in 1919 door middel van de ondertekening van een verdrag.
Het zou de opmaat worden naar de Tweede wereldmensenslachting, oorlog is van alle tijden en is altijd het resultaat van misleiding en bedrog! Het Verdrag van Versailles was en is allerminst als een vredesakkoord te bestempelen, het is eerder een door de overwinnaars opgesteld smerig dictaat waarin de verliezers de absolute schuld werd toegewezen. Duitsland werd een soort van erfschuld opgelegd en belast met herstelbetalingen aan de banken die deze gruwelijkheid gefinancierd en mede mogelijk gemaakt hebben.
Het Duitse Keizerrijk werd door haar economische opponenten onder andere verweten de wereld te willen overheersen, een van elke realiteitszin ontbrekende beschuldiging. Het is vooral en met name aan de kooplieden achter het Britse Rijk te verwijten dat zij in hun streven de wereld in alle opzichten te overheersen daarbij miljoenen mensen hebben vernietigd, beschavingen hebben uitgeroeid en dood en ellende hebben gebracht. De wereld als wingewest is een Koopmansgedachte, de dood is Engelssprekend!
Het Duitse Keizerrijk was na afloop van de door Frankrijk gestichte oorlog in 1871 amper droog achter de oren en had in de 1.000 voorafgaande jaren enkel (van buitenaf georkestreerde en gewenste) verdeeldheid gekend.
Honderden jaren nadat de wereldkooplieden die zich in Spanje, Frankrijk, Engeland en Nederland hadden gevestigd zich de van rijkdommen uitpuilende gebieden in de wereld hadden toegeëigend werd aan de wens van het Duitse Rijk voor ‘ein platz an der Sonne’ met tegenzin tegemoet gekomen. Pas in 1884, 17 jaar(!) na de stichting van het Tweede Duitse Keizerrijk, werden met Zuid-West Afrika, Kamerun, Nieuw Guinea en Togoland als Deutsche Schutzgebiete aangeworven.
Het opvolgende jaar werden de Deutsche Schutzgebiete met Oost-Afrika en Wituland uitgebreid, in 1897 werd de Chinese havenplaats Kiautschou gepacht, in 1900 Samoa en als laatste werd in 1911 Nieuw Kamerun hieraan toegevoegd. Pas tegen de tijd dat de eerste Wereldoorlog uitbrak begonnen de gebieden enigszins rendabel te worden. Na afloop van de oorlog werd Duitsland de Schutzgebiete definitief kwijt en werden ze als oorlogsbuit verdeeld onder de overwinnaars en heeft het de burgers van deze gebieden GEEN vrede, voorspoed en veiligheid gebracht!
Vandaag de dag wordt de wereld nog steeds als een plunderkolonie beschouwd door de heersers achter de macht en de wereldburgers tegen elkaar opgezet, politiek, religieus en militair. Het is nu het massaal en wereldwijd verplaatsen van mensenmassa’s die met vodjes papier in de hand als middel en wapen worden gebruikt en ingezet. Met het verdrag van Versailles werden de Deutsche Schutzgebiete door de overwinnaars tot plunderkoloniën aan hun rijken toegevoegd, het verdrag van Marrakesh is eenzelfde smerig dictaat dat geen vrede, voorspoed en veiligheid zal brengen.