Home » Columns » Naamloos

Naamloos

Wie het was, dat weet ik niet, evenmin zijn leeftijd, zijn lengte, zijn kleur ogen of kleur haar. Evenmin is mij bekend waar hij ooit woonde, waar hij leefde, of hij boers of zussen had, getrouwd was, kinderen had. Geen idee wie zijn ouders waren, zijn ooms, of tante’s, neven of nichten, opa of oma .. ze zijn mij onbekend, zijn naamloos.

Waar hij van genoot, of hij van sport of lezen hield, maatschappelijk of religieus wel of niet actief, ik heb er geen idee van. Wat hij het lekkerst vond om te eten of te drinken, of hij van tuinieren hield of misschien knutselhandig was, het is me niet bekend. Was hij muzikaal, bespeelde hij een instrument, had hij een speciale voorliefde ergens voor, wat had hij voor talent, was hij in eigen streek of dorp bepalend of maatschappelijk actief.. het is me onbekend

Waar stond zijn wieg, waar woonde zijn huis, waar sliep zijn bed, waar werkte zijn werk, wat sprak zijn taal, wat kleurde zijn vlag, wat vormde zijn denken, wat was voor hem recht en eerlijk en wat juist niet. Wat was zijn waarheid, wat was zijn kennis, wat deed hij beroepsmatig voor werk, waar leefde hij van en waarvoor? Waar en voor wie gaf hij zijn leven, eindigde hij als vernietigd mens, verwrongen in geblakerd staal in een nieuw Slachtveld der Naties..

Voor eeuwig – vereeuwigd, op de gevoelige plaat vast gelegd door iemand mij onbekend, een snapshot genomen, onbekend waar, wanneer, welke dag of tijdstip, in wezen ook van ondergeschikt belang, wat telt is dat hij nooit meer thuiskomt, zijn moeder haar zoon verloren heeft, misschien een vrouw haar man, een kind zijn vader, nutteloos – naamloos