Dat zijn niet precies de woorden die Marten in de mond nam maar daar kwam het in wezen wel op neer. Aan de koffie aangeschoven zitten we samen in zijn kantoor en gaat het gesprek over het meest onnozele verkeerskundige project in het Oldambt, de Blauwe Roos.
Jaren terug sprak Marten in een van onze eerdere gesprekken zijdelings al over het vanaf de start alles mankerende project aan het Winschoter Oostereinde. Volgens de 80-jarige Marten Grupstra, creatief scheppend en buiten elk kader denkende kunstenaar, zou zelfs Stevie Wonder kunnen zien dat die ‘Blauwe Roos’ niets anders dan een stuntelconcept was…, en die was blind.
“Ik heb nog nooit een fatsoenlijk ontwerp gezien van die architect “ zegt Marten waarmee hij op Jan Timmer doelt. Timmer, door Marten aangeduid als een ‘zeer matige architect’, toentertijd afkomstig uit Scheemda, wist het ontwerp naar zich toe te trekken om er een spraakmakend verkeerskundig project van te maken. Daar is die man met vlag en wimpel in geslaagd aldus Marten en veel Groningers weten uit eigen ervaring mee te praten over die Timmerkronkel, ondertussen onbetwist het meest irritante en ondoelmatige verkeersknooppunt van Nederland. Toen voor miljoenen naast de A7 geboetseerd om nu een kostbare make-over te ondergaan, maar of dat ooit gaat lukken?
Marten geeft toe misschien niet helemaal onbevooroordeeld te zijn maar hij heeft in de afgelopen decennia dusdanige ervaringen opgedaan die zijn oordeel gevormd hebben. Timmer – aldus Marten – wordt onterecht een bepalende rol in de ontwikkeling van de Blauwe Stad en het Bronnenbad toegedeeld en vond het toen en nu nog steeds onbegrijpelijk dat iemand met die kwaliteiten toegestaan werd bepalend te zijn bij het ontwerpen van iets dat ver buiten zijn competentie ligt. Marten kent hem beter als projectontwikkelaar die een profijtelijk slaatje dacht te kunnen slaan uit de voorgenomen aankoop van de Beersterplas, het meertje waaruit het zand gezogen was voor de aanleg van de A7.
“Dat was toen een dubieuze business waarbij diverse toenmalige hooggeplaatste Oost-Groninger ambtenaren betrokken waren en dat mede door inzet en toedoen van mijn vrouw Annie getorpedeerd werd. In haar functie als raadslid van Gemeentebelangen Beerta is de Beersterplas behouden gebleven en gleed het niet voor een scheet en drie knikkers in zijn schoot. Zo kon hij zich die 27 hectare niet ten koste van de burgerij toe-eigenen en verschenen er geen – op kosten van de gemeente – kapitale villa’s van zijn hand, dat was ook al zo’n Onneuzele Kronkel.