Het was zeker een wonderlijke wenteling, onverwacht ook, nooit had hij gedacht zichzelf ergens boven de A7 als Pastorale Heere-Boer terug te vinden. Tot voor kort was de 41-jarige Bert verbonden als dirigent aan het prestigieuze en succesvolle jongerenkoor Jigdaljahu, een roeping die hij na een Goddelijke ingeving verruilde om spiritueel en zingevend actief te zijn als missionair voorganger op Oost-Groninger akkers.
Als oudste kind uit een reformatorisch Rotterdams gezin ontwikkelde Bert Noteboom zich vanaf zijn zestiende als begenadigd en muzikaal talent, gaf gepassioneerd leiding aan totaal twaalf zangkoren en dirigeerde hij als laatste parel op de kroon het christelijk jongerenkoor Jigdaljahu.
Jigdaljahu, een goed (af)gestemd Barendrechts koor dat van zichzelf het hoogste na mocht-en-moest streven en met regelmaat en vol overtuiging repetitief haar geluid in de Triomfatorkerk laat horen. Dat Bert april vorig jaar daar definitief van zijn bok stapte had deels te maken met afstand en langere reistijd, een Bijbelse ingeving en een voorspellende openbaring die een jongerenwerker bij de kerkgemeente in Almere in haar droom had gekregen. Ze had voorzien dat Bert de kerkgemeente in Almere verliet. Twee jaar eerder was Bert – veelgevraagd pastor, spreker en fulltime voorganger – in Almere met zijn pastorale werk gestopt. De jongerenwerker had de boerderij, de bijbehorende schuur, de roldeur en zelfs een verzameling oude auto’s gezien daar waar Bert samen met zijn vrouw Christa en hun drie kinderen onderdak zouden vinden.
Groningen was geen totaal onbekend gebied voor Bert en zijn vrouw, al jaren voorheen kampeerden zij in Onstwedde en was Bert op verzoek actief als voorganger in omliggende gemeentes. Bert Geloofde zogezegd in Groningen en ontwikkelde vanuit en in Almere – waar hij toen woonde – plannen om de tanende Noordelijke geloofsbeleving nieuw leven in te blazen. Dat liep anders dan gedacht en door Hogerhand ingegeven trok hij de stoute schoenen aan, informeerde bij een Oost-Groninger makelaar en bezichtigde niet veel later in Finsterwolde een boerderij aan Hoofdweg 19.
Volgens Bert kan het niet anders dan zo bedoeld en voorbestemd zijn, de boerderij en de details kwamen letterlijk overeen met wat de jongerenwerker in haar droom gezien had. Zelf voelde hij samen met zijn vrouw dat dit was zoals het van Hogerhand bedoeld was en hebben zij de stap naar het Groninger Beloofde Land gewaagd om vanuit Finsterwolde en over heel Oost-Groningen met de Bijbel als leidraad de pastorale handen uit de mouwen te steken. Wat de toekomst brengen zal wordt vol verwachting omarmd, Bert is er helemaal klaar voor, houdt zijn handen in elk geval Nait in de Buutse en staat als dominee voor hen die (nog niet) geloven met open armen klaar.