Even na achten die avond gaat de telefoon.. of ik thuis ben en tijd heb. Het is wel wat vroeger als andere jaren maar als ik het zover heb dan is het met een uurtje weer zover. Al een paar jaar op rij, zo rond Kerst, dan kan er zo maar gebeld of ge-appt worden, dan ligt er iets op een ander te wachten.
Dit jaar is het jumbojan die het spits weer afbijt en ik de Twingo weer als arrenslee mag inladen. Met gezwinde spoed wordt dan deze & gene met het een & ander verrast. Ik ken nogal wat mensen met een knip van uienleer die aan het einde van hun geld nog wat maand over hebben gehouden. Deze keer zijn het vooral de (luxe) broodsoorten, zoals krentenbollen, appelflappen en witte bolletjes, maar gelukkig ook wat eitjes en iets vlees die op datum staan.
Het is altijd weer een verrassing wat meegaat om weggegeven te worden. De inhoud van zeven kratten zijn snel en vlug verdeeld op 10 adressen. No-name’s zoals hij ken ik er meer, kennen zij mij ook waardoor ik af en toe in staat ben om in de eigen- en buurgemeenten een home-made kerstmaal warm op diverse minimatafels te serveren.
Ook Superfeika laat geregeld haar warme hart spreken, geeft gul en wordt dank zij haar een uienlerenknip weer aardig aangevuld. Heel even de vleespotten van Egypte op de tafel dankzij de asociale-snackbarhouder en de vette warme kalkoen glijdt dank zij de super-rondeslager in de maag. Nee, we noemen geen namen, we doen het gewoon, omdat het moet – omdat het kan. Huu Donder & Blixem, gas d’erop, Twingo-Twingo, little star..