Home » Columns » Weerbaar & Immuun

Weerbaar & Immuun

Daar lag die… een grote witte vensterenvelop met achterop het RIVM als afzender met daaronder het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport vermeld. Als ‘Risicogroeper’ – zoals ik in specifiek jargon betiteld wordt – krijg ik een voorkeurs behandeling, ikke dus eerst! Over zes dagen kan ik als volleerd Diabeet en ervaren Hartpatiënt m’n AZ-prik halen, met de bedoeling mijn lichaam antistoffen aan te laten maken. Gezondheid is iets kostbaars, niet iets om lichtvaardig mee om te springen, daarover weet ik als belegen ervaringsdeskundige mee te praten.

Ik ben er nog steeds and Alive & Kicking ook al was het zo nu en dan best wel kantje boord. In de afgelopen jaren heb ik geregeld op de IC gelegen, parkeerde bijna maandelijks de Ambulance op onzalige tijden voor m’n deur om me naar de Spoedeisende Hulp te brengen en belandde ik daarna meer dan eens op de Hartafdeling. Mensen die, zoals ik, zijn opgescheept de stofwisselingsziekte Diabetes Mellitus, vallen meer dan eens in de prijzen wat betreft hart- en vaatziekten (hartinfarct, herseninfarct), aantasting van de zenuwen, ogen en/of nieren. Bij ons in de familie is dat wel een dingetje, net als kanker overigens, dat heeft er aardig bij ons ingehakt.

Mijn familieverhaal heeft wel wat overeenkomst met het door de bekende Engelse auteur Agatha Christi geschreven verhaal ‘Ten Little Niggers’. Een thriller waarin het beschreven meerkoppig gezelschap de een na de ander de pijp aan maarten geeft… “And Then There Were None”. Long-, maag-, lever-, blaaskanker, smerig dodelijk en ook nog eens vroegtijdig van deze mooie planeet gejorist. Een enkeling bij het 50e levensjaar, andere clanleden zwaaiden af met hun 57e en was het game over. Hier bovenop, wat zeg ik, hieraan onlosmakelijk verbonden met dezelfde stofwisselingsziekte waaraan in Nederland onderhand al een miljoen mensen te lijden hebben.

Een ziekte die alles te maken heeft met Leefstijl en met de plastic-prak die ons door de Grootgrutters via de Supers op tafel wordt geserveerd. Kant-en-klare hap, zo in de pot of in de ping en hap weg, letterlijk en figuurlijk geraffineerde hap waartegen steeds meer mensen opstaan. Wim Tilburgs bijvoorbeeld, een kaarsrechte voorvechter voor gezonde voeding om die ziekte met wortel en tak uit te roeien. Mensen ook als Rineke Dijkinga die zich met hart en ziel inzetten voor eerlijke en onbewerkte voeding, voeding die de eigen weerstand ondersteunen en het afweersysteem in staat stellen om ons als soort sinds begin der tijden de eeuwig tierende dodelijke virale en bacteriële bedreigingen te overleven.

Er is een denkomslag nodig om beter te kunnen beseffen wat ons – mensen – goed doet en te (h)erkennen welke hap of prak het woord voeding niet eens verdient. Het stimuleert aardig kan ik met een wrange ondertoon zeggen als je de een na de ander van je eigen familieclan finaal ziet wegteren en naar de laatste rustplaats mag uitzwaaien. Het is ook knap frustrerend dat je jezelf op enig moment ook terug vindt in gesprek met een specialist op de Thoraxafdeling van het UMCG die je vraagt of ze je ook moeten reanimeren als ’t allemaal niet zo loopt als door haar gehoopt. Dat je aangeeft toch lichtelijk teleurgesteld te zijn want ondanks al je serieuze inspanningen toch daar beland bent waar je nooit wilde zijn.

“Weet u meneer” antwoordde de specialiste “u bent er nog, DANK zij uw eigen inzet en toewijding, anders had u deze wereld allang verlaten.” Ja, eigen inzet, zelf denken, niets voor absolute waarheid aannemen en tja, dat bracht me uiteraard ook wel eens in conflict met medici zoals die van het locale hospitaal in Schubbekutteveen, patroonvolgende en na-denkende cardiogooglelogen. Als Vrije- en andersdenker loop je een andere route, is het zoeken en werken aan een eigen koers die bij jou als mens past. Vroeger waren de Witte Jassen absoluut en onfeilbaar en gebeurde het meer dan eens dat de operatie dan wel geslaagd was maar de patiënt dood.

Ik ben kritisch en denk zelf, en daarin ontmoette ik de gelijkgestemde professor uit het UMCG, de in hartfalen gespecialiseerde cardioloog. Samen hebben we ervoor gezorgd dat ik er nog steeds rondloop, en hoe! Dank zij deze kundige man, dank zij het kundige UMCG team deed ik na een urenlange operatie midden in de nacht mijn ogen weer open met de allerliefste dochter van de wereld naast me. Het was toen Kerst en Sinterklaastijd tegelijkertijd om haar lach te zien en liggend aan slangen, infuus en drains m’n eerste beker koffie leeg te kiepen. Hurrah wir leben noch! En hoe! Ik zit in de derde helft van m’n leven, ‘kan’ alles nog, voel me af en toe 40 jaar jonger maar .. geef nergens garantie op, ‘k kan alleen met het hand op m’n hart beloven dat ik uiteindelijk wel dood ga.

Dood, maar niet door het veelgeprezen virus of erger nog, door de maatregelen die politici vandaag de dag nemen, en elk weldenkend mens is allang het spoor bijster van de absurdistische kronkelige doolhofroute die door dit politieke geheugenloze leugenkabinet genomen is en wordt, die de angst verspreidt en de dreiging propageert. Ik vertrouw op mezelf, ik vertrouw op de solide, onafhankelijke, oprechte en waarheidminnende medemens, ongeacht zijn of haar politieke of religieuze overtuiging. Ik vertrouw op elke hogere macht die het goede met ons als mens voorheeft, ik vertrouw op mijn eigen afweersysteem en het vertrouwen daarin is niet beschaamd.

Toen ik die middag binnenstapte en de RIVM-uitnodiging voor een beschermende prik zag liggen keek ik even naar de gele pas in m’n linkerhand met rechts boven in de vermelding Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport met daar binnenin het stempel dat de mij gemeten Immunoglobuline waarde aangeeft: IgG+. Mijn afweersysteem is uitstekend, ik ben niet ziek maar mijn lichaam heeft in meer dan voldoende mate antistoffen geproduceerd om het zo in de belangstelling staande lichaamsvreemde virus te lijf te gaan. Lang Leve mijn Immuunsysteem!

Ik geef mijn prikkie wel aan fikkie, stel aan mijn huisarts voor dat hij ook deze bloedtest gaat aanbieden, misschien dat mijn tandarts daartoe over te halen is en misschien is het een idee aan alle middenstanders om deze simpele eenmalige bloeddruptest aan te laten rukken. Er wordt niets in je lichaam gefrot, geen wattenstaaf tot bovenin je neus, bijna onderin de hersenpan of in de catacomben van je keel. Alleen een vingerprik en binnen 15 minuten is helderheid te verschaffen, is het gehalte immunoglobuline duidelijk en weet je of je afweersysteem zijn werk doet. Simpel, doeltreffend en goedkoop de ondergang stoppen!

Ik ben en blijf weerbaar, emotioneel, geestelijk en fysiek en probeer als Vrije Denker vrij te blijven, ook in ALLES VRIJ te blijven en zeker voor dwang Immuun!