Terwijl ik zittend aan de kamertafel teugjes koffie naar binnen lurk, tokkelt hij met zijn vingers zachte tonen uit gitaarsnaren. Met een glimlach brengt Harm Jan een van zijn zelfgeschreven Nederlandstalige ballades ten gehore, dit terwijl Throy zittend aan zijn voeten zachtjes meekreunt.
Het is een rustig nummer uit zijn brede muzikale repertoire, een nummer waar ik als ouwe kabouter wel warm voor loop, maar er zijn ook exemplaren bij waarbij ik me gauw uit de voeten maak. Zo heeft elk zijn smaak en voorkeur, hoe dan ook, ik vind het knap van hem. Ik ken Harm Jan al als jong ketelbinkie, creatief en perfectionistisch, een kranige vent die zich geen knollen voor citroenen laat verkopen, een man met een eigen mening, visie en voorkeur.
De 34-jarige Oost-Groninger Harm Jan Smit, echtgenoot en vader van twee leuke blonde knullen, is grafisch goed onderlegd, maakt met zijn handen wat zijn ogen zien. Dat is als begiftigd Tattoo artiest best handig en hij bestiert vandaag de dag een goed lopend Atelier aan de Nederlands/Duitse grens in Bad Nieuweschans. Als zoon van een bekend makelaar in onroerend goed heeft hij na eerst een tijdje rondgeneusd te hebben in de bouw-, karton- en drukkerswereld zijn draai nu goed gevonden. Klandizie van heinde en ver weet zijn werk op waarde te schatten en zijn studio te vinden, zelf ben ik er niet zo van, aan mijn lijf en huid geen polonaise. Nee, gain getjoedel aan mien pretteg lichoam, geen taal of tekens, ik loop ook bij voorkeur zonder opdruk of opsmuk in m’n klamotten rond.
Ik ken Harm Jan nog uit het staartje van mijn tijd dat ik me als onderzoekend Vrijdenker oriënteerde op het gebied van radicalisme en extremisme, daarbij stuiterend over puberbreinen voor wie de radicale denkwereld nog relatief onbekend terrein was. Een smerige en verraderlijke denkwereld vol leugen, misleiding en bedrog waar ik me al enkele decennia in ophield. Een wereld waar niets is wat het schijnt of lijkt te zijn en waar halfwassen idioten vooral nieuwsgierige jongeren met hun geschifte denkbeelden trachten te strikken. Webstekken waar naar voorkeur, wens en kennis zowel politiek Links als Rechts zich op verzamelden maar die – als het er op aan komt – in wezen uit een en dezelfde ruif gevoed worden. Een wereld vol voorgeprogrammeerd verwijt, aannames en haat en waar de Overheid nauwelijks verholen in de achtergrond een fiks partijtje meeblaast.
De AIVD (toentertijd en voorheen de BVD) regisseert, registreert en kletst gezellig mee, dat durf ik als jarenlang op het net meesurfend onderzoeker zonder meer te stellen. Hegeliaans listig wordt de argeloos slapende mensenmassa drievoudig politiek (in)correct Links en Rechts gecreëerd, geregistreerd en geregisseerd. Politiek gewenst en on-demand geactiveerd activisme waar de mensheid met open ogen en toch verblind instinkt, daarover zou ik best een boekje willen en kunnen open doen. Harm Jan kwam ik daar niet tegen, hem leerde ik via een andere weg kennen, hij is een van mijn goede vrienden die zich inhoudelijk bezig houdt binnen een ander deel van het politiek spectrum. Hij is belezen, onderzoekend, heeft kennis over zijn tak-van-sport en weet waar hij over spreekt. Zou hij politiek Links geschouderd zijn geweest dan zou hij geregeld positief voor het voetlicht zijn getrokken, vooral rond de mei-dagen zou hij vaak in het nieuws naar voren gehaald zijn. Nu wordt hij ongevraagd rond diezelfde periode geregeld negatief in de schijnwerpers gezet door politiek correcte nieuwsschrijvers. Schijnbaar onvoldoende gehinderd door werkelijke kennis maken zij met hun Hegeliaanse schrijfsels het politiek correct gewenste polariserende punt.
Ik heb daar – met tientallen jaren eigen onderzoekservaring – zo mijn eigen idee over. Ik heb, gelukkig mag ik wel zeggen, een breed scala aan vrienden die qua politiek en religie erg uitlopend van aard en verschillend zijn, van SP tot FvD, van Katholiek tot Apostolisch, radicaal soms maar niet extreem want daar ligt bij mij de grens. Giftige Pennevruchten laat ik altijd aan mij voorbij gaan, als Vrijdenker onderzoek ik zelf, denk ik zelf, iets dat ik elk ten strengste alle fervente NA-denkers zou willen aanraden, zeker in een tijd als NU. Voor mij is en blijft Harm Jan de mens die hij is, iemand die zelf onderzoekt, voor wie de wereld geen zwart-wit theater is. De man die met zijn vingers zachte tonen uit gitaarsnaren tokkelt, (ont)nuchter(ende) denksels ont-dekt, zelf (Anderstalige) ballades schrijft en componeert, Engelstalige nummers melodieus naar het Nederlands vertaalt waarnaar ik zittend aan de kamertafel luister terwijl ik zachtjes aan m’n koffie lurk.