Het was wereld-nieuws waar de kranten vol van stonden en door zwart-wit televisieschermen miljoenen huiskamers ingestraald werd. Als tiener zat ik aan de buis gekluisterd toen wat jaren later het spektakel ter lering en vermaak dunnetjes in de herhaling uitgestraald werd en volgde samen met mijn ouders de ontwikkelingen rondom de ontvoering van oud-NAZI Adolf Eichmann.
Agenten van de Israëlische geheime diensten Mossad en Shin Bet overvielen op 11 mei 1960 Der Alter NAZI in Argentinië. Ze plukten hem bij thuiskomst van zijn werk van de bushalte, sleurden hem de auto in en stuurden hem toen per luchtpost naar het Beloofde Land om daar voor zijn daden berecht en veroordeeld te worden. Het stikte in die na-oorlogse tijd van Alter Kameraden die flux-und-fertig buiten Die Heimat een veilig toevluchtsoord zochten in elk daarvoor passend Neues Vaterland.
Otto Adolf Eichmann was door een paar stoere Joodse Jantjes ge-sjanghaaid en zat nu braafjes strak in pak met strik verpakt in een kleine glazen kooi met koptelefoon en microfoon voor de neus. Best een krappe boel vond ik toentertijd al, vooral ook omdat Adolf zijn bullet-proof glazen semi-aquarium moest delen met twee geüniformeerde bewakers en er met zijn drietjes bijkant een bedompte sauna van gemaakt moeten hebben, dat kan niet anders. Waarom ze hem daar in de rechtbank in een glazen kooi geïsoleerd opgesloten hadden vond ik toentertijd al een beetje vreemd, had hij een of andere besmettelijke ziekte bij zich of zo? Vast niet, anders hadden ze die bewakers er niet bij hem in gepropt. Ontsnappen was ook geen optie voor deze Adolf, als het hem Überhaupt al zou lukken.. geen U-boot kon hem redden. Waar kon hij zich in Jaweh’s naam verstoppen?
Adolf kreeg zijn proces, werd op 15 december 1961 door de Joodse Rechters als oorlogsmisdadiger ter dood veroordeeld en in de nacht van 31 mei en 1 juni 1962 aan de strop gehangen. Tot aan zijn executie werd Adolf nauwlettend door 22 Joodse gevangenisbewaarders van Arabische afkomst in de schmiezen gehouden, dat was wel een dingetje – Europese Joden werden daarvan uitgesloten. Naar eigen zeggen was dat omdat daar mogelijk wat potentiële doe-het-zelvers bij konden zitten die Adolf eigenhandig om zeep wilden brengen. Die eer viel te beurt aan Shalom Nagar, een Jemenitische Jood, die Adolf ’s nachts trappelend liet bungelen. Nagar kreeg natijd last van gewetenswroeging, weigerde vanaf toen elke klus als beul en bouwde zichzelf na zijn pensionering om tot rabbijn.
Afijn, de klus was geklaard, bij gebrek aan beter werd deze Adolf, als een van de hoofdverantwoordelijken voor de massamoord op de Joden vermoord. Het waren er zesmiljoen, maar als ze opdracht gegeven hadden er tien van te maken zou hij gewoon dat bevel gevolgd zijn, hij deed enkel zijn plicht. Oog-om-oog, tand-om-tand, leven-om-leven, plaatsvervangend en in naam van de Grote Goeroe brachten de uitverkorenen bij leven in praktijk wat HIJ verkondigde te gaan doen, “Mij is de Wrake”. Maar je weet maar nooit of HIJ daar in alle wereldellende voldoende tijd voor had dus zelf doen! Hop en klaar, einde oefening en weer een smeerlap opgeruimd. En zo draaide de tijd gestaag verder, de wereld draait door en de – meeste – mensen van nu weten niets tot nauwelijks nog iets van toentertijd, laat staan iets over Adolf Eichmann of het verhaal dat achter de schermen speelde.
Wil je dat ook niet weten, lezen of horen.. skip dan en klik door, lees niet verder.
Doe dat NU – NIET blijven plakken en doorlezen, dan voorkom je in elk geval elke twijfel aan het gevestigde verhaal en kun je (be)rusten in de mythologische waarheid die hier omheen gespannen is.
Ben je er NU nog steeds?
Niet Luisteren en eigenwijs? Doe nou wel.. er volgt een hele lap tekst hoor!
Niet…? DAN is het je eigen verantwoordelijkheid!
Zoals je denkelijk NIET weet is de geschiedenis niet bepaald zo te boek gesteld als deze werkelijk plaatsgevonden heeft maar is eerder een ingewikkelde bundel van elkaar overlappende overeengekomen leugens. Gelukkig zijn en blijven er altijd eigen-wijze en anders-kritische mensen die verder kijken dan hun neus lang is en zo enorme lappen informatie boven tafel tillen die anders ondergeschoven blijven.
Vele jaren later nadat het mannetje-in-glas op de zwart-wit buis verschenen is struikelde ik in een serie kritische bijdragen van andere zelf-denkenden op informatie die voor mij verduidelijkte waarom juist die Adolf E. in een glazen kooi opgesloten moest worden, waarom de communicatie verliep via microfoon en koptelefoon en waarom die twee Potige Joodjes in zijn rug geparkeerd waren. Waarom juist DIE Adolf in 1960 uit Argentinië geplukt werd was niet omdat ze hem toen pas op het spoor gekomen waren, dat was onzin. Het was niet de Argentijnse Jood Lothar Hermann die hem onder de naam Ricardo Klement in 1956 op het spoor gekomen was en dit doorspeelde aan Procureur-Generaal in Duitsland – Fritz Bauer, die dit op zijn beurt doorsluisde naar het land van de Beloofde Lieden. Dikke onzin, de Amerikaanse geheime dienst had hem begin vijftiger jaren al op de korrel, maar de Lieden in het Beloofde land lieten het Lou Loene.
Pas nadat er een journalist en Alter Kamerad uit het Nederlandse Vaterland in het spel kwam begonnen de kansen te keren voor Adolf E. Die man droeg de naam Wim Stassen, hij was het die de tongen los maakte en met oorlogslast bezwaarde schouders van schrik liet schudden en de met schuld beladen harten in beweging bracht. Oud-SSer Sassen was er in 1948 in geslaagd om zich naar Argentinië te verschepen en kon zich zodoende binnen Die Alte Kameradschaft wieder anschliessen. Een warm en welkom netwerk dat er voor zorgde dat hij in 1952 als tolk gevraagd werd bij gesprekken tussen de Nederlandse Prinz von Duitse herkomst, Bernhard von Lippe, later aangetrouwd Oranje en Juan Perón. Sassen kluste heel wat af bij en voor daarheen gevlogen en verscheepte nazi’s en maakte een aardige carrière. Ook Adolf Eichmann hoorde tot zijn kennissenkring en het was ook daardoor dat Adolf E. instemde met een groot interview, bedoeld dit uiteindelijk te boek te stellen.
In de periode van 1956 tot 1960 zette Sassen een serie gesproken interviews op band die hij met Adolf E. had en dat was iets wat de alarmbellen – vooral en met name in het Beloofde Land – behoorlijk deed rinkelen. Tot dan leefde Eichmann relatief ongestoord en anoniem en dat had hij voor zijn eigen gezondheid (en die van anderen in het Beloofde Land) zo kunnen houden, maar ja.. Zijn naam kwam weer meer aan de oppervlakte en dat paste een van de toentertijd leidende en gerespecteerde Israëlische overheidsfunctionaris niet zo. Deze persoon werd nota-bene aangeklaagd een Nazi-collaborateur te zijn geweest, een man ook die in de vooroorlogse tijd een van de leidende zionistische partners was van Eichmann! Oepsie! Voor deze functionaris liep het in eerste instantie genadig af, hij werd na een proces onschuldig verklaard maar later uit voorzorg en in opdracht van Yitzhak Shamir toch maar voor eeuwig het zwijgen opgelegd.
De latere Beloofde Land premier Shamir had als lid van de Joodse terreurorganisatie Irgun en later als een van de drie leiders van de radicalere Lechi (ook wel Stern Bende genoemd) een moorddadige reputatie opgebouwd. Twee moorddadige hoogtepunten uit zijn carrière zijn de moord in 1944 op de Britse minister van Staat Lord Moyne en de in 1948 afgemaakte VN-gezant voor het Midden-Oosten graaf Folke Bernadotte. De geplande vernietiging van de Amerikaanse president Harry Truman en de Britse premier Winston Churchill kwam niet goed van de grond, dus daarvoor geen punten. In later jaren werd Shamir hoofd van de moordafdeling van de Mossad. Shamir was een Pittig Kereltje met bijzondere politieke voorkeuren. Zoals zoveel waren hij en andere Joodse Lieden in de 30-jaren niet bepaald vies van de in West-Europa opkomende ideologie en omarmden het Nazisme en Fascisme daar waar gedacht werd het eigen voordeel mee te vergroten en de vorming van een eigen Zionistische Staat in Palestina te realiseren.
Nadat in 1933 een tot Duitser genaturaliseerde Oostenrijkse korporaal tot kanselier benoemd was en te maken kreeg met een door bankiers opgelegd handelsembargo braken er vruchtbare Zionistische tijden aan. Het door de voorgaande oorlog tot op het bot afgekloven Duitsland ging met de Zionisten een uiterst voordelige overeenkomst aan om onder het handelsembargo uit te komen. De door Nazi-Duitsland en de Zionistische beweging in 1933 overeengekomen Ha’avara overeenkomst vonden tegen ver-goud-ing geborgde hoogwaardige Duitse gefabriceerde goederen, samen met een door de Zionisten Auserwählte Juden hun weg naar Palestina. Niet alles kon mee, de Left-overs mochten blijven om zodoende de Zionistische wensdroom mogelijk te maken en in praktijk te brengen. Duitsland had hierdoor minder te lijden van het opgelegde embargo. Het was ook voor Joods-Palestina een goede deal, tussen 1933 en 1939 was ruim 60% van alle investeringen uit Nazi-Duitsland afkomstig.
Zonder de financiële steun van Nazi-Duitsland zou de ontluikende Joodse kolonie gemakkelijk zijn verschrompeld en gestorven zo was achteraf de conclusie. Schertsend werd opgemerkt dat – als Adolf H. de oorlog gewonnen had – “er zeker standbeelden voor hem zouden zijn gebouwd in heel Israël en hij vandaag door Joden overal zou worden erkend als de heldhaftige heidense leider die de centrale rol had gespeeld bij het herstellen van een nationaal thuisland voor het Joodse volk in Palestina na bijna 2000 jaar bittere ballingschap”. Een gedachte die NU bij wat huidig geweten wordt toch wel heel scheef, absurd en ondenkbaar zou zijn, maar ja, wat weten we nu eigenlijk werkelijk?
IK .. heb hierover vroeger op school nooit een letter in mijn geschiedenisboeken gelezen, geen woord hierover op de radio gehoord, geen beeld gezien op het televisiescherm of in de bioscoop!
Ook niet dat – zodra snorremans de macht volledig naar zich toegetrokken had – alle andere politieke organisaties en bewegingen de nek omgedraaid had maar WEL de Zionistische Partij van Duitsland in alles toestond. Die kreeg een volledig wettelijke status, die mochten vrijuit marcheren, volledig en compleet met Zionistische uniformen, vlaggen en vaandels en terwijl alle Duitse bladen en publicaties onder strikte overheidscensuur stonden, golden deze restricties niet voor de Zionistische krant, die in alle kiosken en op alle straathoeken vrij verkocht werd. Het Zionistisch- Nationaal Socialisme en het Duitse Nationaal Socialisme waren letterlijk twee handen op een buik!
In het kader van in de Ha’avara overeenkomst vastgeklonken samenwerking brachten op uitnodiging van de Zionisten enkele belangrijke SS-functionarissen in 1934 een bezoek aan Joodse nederzettingen in Palestina. Daarover werd een uitgebreide 12-delige serie artikelen gepubliceerd in Der Angriff met de pakkende titel “Ein Nazi fährt nach Palästina – und erzahlt davon in der Angriff” en werden daar herinneringsmunten van geslagen met daarop de eerder genoemde tekst en aan weerskanten een rechtsdraaiend hakenkruis en een zespuntige ster, symbols will be their downfall. Maar ja, in 1939 marcheerden Duitse laarzen het voormalige Duitse Ostland binnen, veertien dagen later op afspraak gevolgd door Russische soldatenlaarzen die Im Westen was Neues zuruck eroberten. Het na WOII nieuw geboetseerde Polen werd links en rechts weer in bezit genomen maar dat veranderde wel het een en ander voor de Zionisten en de onbelemmerde voortzetting van de Ha’avara overeenkomst.
Duitsland leek in het begin van de Tweede Wereldslachting de beste kaarten in de strijd te hebben dus werd de Zionistische koers bijgedraaid. Groot Brittannië frustreerde de Zionistische staatsstichtingsplannen en zo gebeurde het als gevolg van logisch Zionistisch denkwerk dat Nazi-Duitsland een aanbod gedaan werd. Begin 1941 leverde de Lechi – via de Duitse inlichtingen officier Rudolf Roser – een op schrift gesteld voorstel they cant refuse dat via de Duitse diplomaat Werner Otto van Henting in bezit gesteld werd van vice-admiraal Ralf von der Marwitz, de Duitse marine-attaché in Turkije. Die stuurde op 11 januari 1941 het voorstel van Lehi door om “actief deel te nemen aan de oorlog aan de zijde van Duitsland in ruil voor Duitse steun voor de oprichting van de historische Joodse staat op nationale en totalitaire basis, gebonden door een verdrag met het Duitse Rijk.” De Deutsche Freunde hadden daar niet zo’n belangstelling voor, die zetten groot in op de “onafhankelijkheidsinspanningen van de Arabieren en de grootmoefti van Jeruzalem, Mohammed Amin al-Husseini.” Later dat jaar ondernam de Lechi nogmaals een poging tot collaboratie maar auch dass Scheiterde.
DAT … is natuurlijk wel een ietsie-pietsie-brandbare informatie waar je als Land der Verlossing niet bepaald mee te koop wilt lopen, laat staan dat dit te boek gesteld gaat worden, je als uitverkorene zeker in het na-oorlogse al helemaal niet meer mee in verbinding gebracht wil worden. Absoluut niet als een-of-andere hoge Nazi-pief die heel goed van de hoed en de rand weet zijn verhaal gaat vertellen, DIE heeft wat brandbare info! DAT was en is voor heel wat Zionistische kopstukken niet bepaald wenselijk en prettig, zo’n flapuit moet Kalt Gestellt und de mond gestopt worden! Dieser Schweinehund muss van de bushalte abgeholt und in de auto gesleurd worden, und dan lichtelijk verdoofd gauw per luchtpost naar het Beloofde Land geflogen und unter kontrolle gebracht werden.
Om er zeker van te zijn dat hij geen enkel Unverzogenes Wort uit zijn muil perst wordt hij letterlijk bijna geluidloos achter het pantserglas geparkeerd, niet hermetisch lucht-dicht maar vakkundig gedempt kan hij via zijn koptelefoon alles horen wat er tegen hem gezegd wordt en kan alleen op knopdruk zijn eigen geluid laten horen – iets dat hem ook per knopdruk direct ontnomen kan worden! Afblokken die hap en .. daarom ook die twee Potige Joodse Jongens die hem zo’n beetje in de nek hijgen en bij het minste of geringste op vingerknip in de nek grijpen en zonder geluid afvoeren. Daarom ook geen bewakers van Joods-Europese herkomst die mogelijk nog met wat andere voor-oorlogse-herinneringen rondlopen en wie weet wel eens vragen zouden kunnen stellen? Vragen.. waarover dan? Tsja.. vragen over mannen als Yitzhak Shamir, Menacham Begin, Ariel Sharon, allemaal lieden met een moorddadig verleden en erfopvolgers wat betreft de vorming van de uitverkoren staat. Brandbare info zoals het voorstel van Scharon aan Menacham Begin om Libanon binnen te vallen en Beiroet te belegeren. Dan zou vast en zeker ook de slachting van Palestijnse vrouwen en kinderen in de vluchtelingenkampen Sabra en Shatila onder de aandacht gebracht kunnen worden.
Die Ariel Sharon dat was ook geen fris heerschap, een wezen die zichzelf als ‘Judeo-Nazi’ omschreef en die “nogal vrolijk pleitte voor de slachting van miljoenen vijanden van Israël, en de enorme uitbreiding van het Israëlische grondgebied door verovering van naburige landen en verdrijving van hun bevolking, samen met het vrije gebruik van kernwapens als zij of iemand anders zich te sterk tegen dergelijke inspanningen verzette. Naar zijn stoutmoedige mening waren de Israëli’s en joden in het algemeen gewoon te zacht en zachtmoedig en moesten ze hun plaats in de wereld herwinnen door opnieuw een overwinnend volk te worden, waarschijnlijk gehaat maar zeker gevreesd. Voor hem was de slachting van Palestijnse vrouwen en kinderen in Sabra en Shatila van geen enkel belang, en het meest ongelukkige aspect van het incident was dat de moordenaars de christelijke falangistische bondgenoten van Israël waren geweest in plaats van Israëlische soldaten zelf.”
DIT.. is weer een heel ander aspect van het Joods-Zionistisch verhaal, dit is een on-geleerd verhaal, zal ook wel zo blijven schat ik. Dit hoort niet, dit stuk geschiedenis wil niet geweten worden, is als niet passend en correct beschouwd. Het is omdat ik daar – in het kader van de maand van de geschiedenis / oktober 2023 – tijd voor genomen heb om een paar strofes op papier te zetten, met de arrestatie van die ene Adolf en wat van de daaromheen verborgen achtergronden als kapstok. Mannen als Sharon, Shamir en Begin zullen nooit meer van de bus gehaald kunnen worden, nooit in de auto gezet, nooit van de ene kant van de wereld naar de andere kant gevlogen worden, niet in een glazen huisje ter verantwoording geroepen kunnen worden, ondanks dat aan hun handen het bloed van honderdduizenden kleeft. Ook geen van de huidige moordkapiteins die ongestoord en ongehinderd dood en verderf zaaien onder de tot vijanden en tegenstanders aangewezen mede gebiedsbewoners. ZIJ mogen dat, ZIJ zijn uitverkoren, ZIJ mogen in ZIJN naam ouderen vernietigen, verkrachten, vermoorden .. mannen, vrouwen, kinderen, Befehl ist Befehl, Ordnung Muss Sein