Nét voor de afslag Salùt du Mer – Sud zwaait een in blauw verpakt tenue en officieel bemust Frans agent me van de rijbaan naar de tussenstrook. Braafjes volg ik z’n aanwijzing en zet m’n Zwoele Franse Troela stil op het wit gearceerde wegdek. Met m’n arm over de rand van het geopende portierraam wacht ik op de dingen die komen gaan.
De Franse gendarme gebaart me de motor uit te doen en ik draai de sleutel naar links. “Parle-vous Français”? vraagt hij, waarop ik vraag of hij Plat Grunnegs proat… als ‘de vele honderdduizenden medelanders thuis’ doe ik vooral m’n best om gast te zijn en te blijven en houd ik m’n repertoire zo beperkt mogelijk.. als het even kan bij brood, wijn en kaas, pain, vin et fromage..
Of ik dan Duits spreek.. Ja, dat lijkt me wel een leuke uitdaging om samen met hem op z’n teutoons aan de babbel te gaan. “Aha” reageert hij enthousiast en wenkt daarop direct naar een klein clubje collega veldwachters en roept daarbij iets over “Allemange”! Kort daarop verschijnt een zwart geüniformeerde Duitse blondine voor m’n raamportier.. het is een “austausch polizistin”, oftewel een Duitse mademoiselle in Duitse overheidsdienst die tijdelijk gedurende de zomerperiode over de grens gestationeerd is.
Haar Frans is redelijk, maar op haar Duits is niets aan te merken. We hebben een kort en gemütlich gespräch, ze werkt mee aan de verkeerscontrole, ze is net deze dag voor het eerst met haar donkerharige Franse vakbroeders op pad en ik ben de eerste anderlander van de dag. Ze controleert m’n papieren en complimenteert me met m’n Duits. Ze heeft het nu al naar haar zin op deze vakantiebaan. Ze is voor het eerst in Aquitanië en voor de tweede keer in Frankrijk en we keutelen nog even kort door in de bocht naar Salùt du Mer.
Het zijn vooral en met name haar Volksgenossen die nu massaal over de greppel naar het Zuidwesten van Europa trekken dat zij een handje toesteekt in het zonnige Salùt du Mer. Ik had ze ook al opgemerkt, niet zozeer vanwege hun luidruchtige aanwezigheid maar door de opvallende en explosieve toename van mondkappen in en rond Salùt.. werkelijk overal nemen deze gehoorzame en brave ‘Volksdeutschen’ hun kappen mee naartoe..
Vooral de al wat oudere en gezagstrouwe lichting.. de jongeren vallen op door zich uitdrukkelijk te onderscheiden door net als 95% van de lokale Fransinezen bloots-kops te verschijnen. Wat vooral opvalt zijn de Duutse moekes, die geven de toon aan.. en lijken in de meeste gevallen ook DE broek aan te hebben en sturen mann und einkaufswagen gericht door de Franse Aldi, Lidl en Carrefour door de gangpaden en hebben de knip in de broek.
De Duitse blondine in zwarte dienstkledij en ik kijken elkaar nog even kort aan, wensen elkaar een goede voortzetting van de dag.. zij vol in tenue en wapenholster, ik in korte Hose met zeewaterschade en verder gehuld in kort-gemouwd bruin Primark shirt. Auf wiedersehen, bon voyage en moak der wat schiers van.. als ik wegrijd zie ik een kleine kolonne Tentoonse vehicles in m’n achteruitkijkspiegel naderbij komen, voor mij doemt de spoorwegovergang al op met het in het groen verscholen klein kasteeltje waarvan het rode golfpannetjes bedekte dakje boven het groene loof uitsteekt. In z’n twee zoeft Troela met mij mee naar de zee, achter me zie ik in de rugspiegel die Kappen kommen.