Klokslag afgesproken tijd gooi ik het anker uit van de Twingo en stap gewapend met pen en papier langszij de oude boerderij in Kopstukken. Fijn verpakt in weelderig groen staat de woonstee van Edwin en zijn gezin, een oude boerenhoeve uit 1875 die er goed verzorgd bijstaat.
Hij doet zelf de deur open en ik word met uitgestoken hand door hem verwelkomd. Nadat hij me voorgesteld heeft aan zijn Esmee neemt hij me door de smaakvol verbouwde hoeve mee naar de oude traditionele keuken, achterin het pand. De ruimte is vandaag de dag nog steeds in gebruik om de warme prak te bereiden en is bescheiden ingericht met oud meubilair uit familiebezit. Ze doet ook dienst als een soort van rustruimte waar de tijd bevroren lijkt te zijn en waar Edwin Spieard in alle rust en stilte tot zichzelf kan komen.
Nadat zijn lieftallige partner ons beiden van een mok koffie voorzien heeft steekt hij van wal en vertelt me over zichzelf, zijn werk en wat hem beweegt dat te doen wat hij doet. De 56-jarige Edwin is een bijzonder boeiende man met een absoluut interessant beroep waarin hij uiteindelijk terecht gekomen is. Je zou kunnen zeggen dat hij als specialist pur-sang in de uitvaartbranche werkzaam is, niet als uitvaartbegeleider. Edwin is de aangewezen man om de zorg voor overledenen op zich te nemen die (vaak door) tragische omstandigheden om het leven gekomen zijn en waar zijn bijzondere specialisme gevraagd wordt.
Met zijn mobiele Special Death Care unit helpt hij nabestaanden mee het mogelijk te maken waardig afscheid te kunnen nemen van hun overleden dierbare. In een speciaal hiervoor omgebouwde ambulance verricht hij alle mogelijke en noodzakelijke handelingen wat kan variëren van respectvolle camouflage bij verkeersslachtoffers tot complexe restauraties bij ernstige verminking. In de vierentwintig jaar waarin Edwin in dit werk actief is heeft hij onvoorstelbaar veel gruwelijks gezien en meegemaakt en was o.a. betrokken bij de confrontatie van slachtoffers van de MH17 en identificatie van slachtoffers van de aardbeving in Turkije.
Respectvol, betrokken en vol vuur deelt hij zijn kennis en ervaring met geïnteresseerde zorgverleners zoals artsen, hulpverleners, verpleegkundigen, mensen in de palliatieve zorg en uitvaartbranche. Naast het geven van drie uur durende cursussen schrijft hij zelf ook en naast de twee boeken die hij al geschreven heeft wordt zijn nieuwste boekwerk op 23 oktober gepresenteerd in het Geert Teis theater in Stadskanaal. Die avond geeft hij tegelijkertijd een – voor iedereen toegankelijke – algemene en beschouwelijke presentatie van zijn werk, iets groter van opzet dan de op 11 juni j.l. in het Winschoter uitvaartcentrum gehouden presentatie.
De avond in Winschoten – georganiseerd door TrOost Groningen – was met 150 belangstellenden in no-time uitverkocht en was voor Edwin en zijn team ook een soort van generale repetitie. Dochter Kim is al vanaf 2019 op de achtergrond bij de organisatie en presentatie actief en partner Esmee verzorgt beroepsmatig de bijpassende fotografie. Op uitnodiging heb ik deze avond in Winschoten bijgewoond en het moet gezegd, wat een kundige kerel is die Edwin. Echt knap hoe hij zorgvuldig, gedetailleerd, met passie en vol respect over zijn werk spreekt. Af en toe gelardeerd met een klein vleugje passende humor waarmee hij het onderwerp niet te bedrukt en beladen laat worden.
Hij schrijft navenant, beeldend en informatief, alsof je over zijn schouder meeleest. Terwijl ik de dag ervoor aan zijn oude keukentafel onder het genot van een kop koffie meeschrijf snap ik na die avond heel goed waarom hij zich af en toe in alle rust en stilte terug trekt om tot zichzelf te komen. Een bijzonder mens met specialistische, waardevolle kennis en kunde en na afloop van de presentatie in Winschoten heb ik alvast gereserveerd voor de 23e oktober in Stadskanaal en staat zijn boek op m’n verlanglijst. Uitgezwaaid door Edwin en zijn partner verlaat ik de dag van ons interview Kopstukken, slinger de Twingo aan en stuur het weidse en zomerse Groninger landschap weer in, een streek-taalgebied vol interessante, waardevolle, bijzondere mensen. Op naar een volgende bijzondere ontmoeting.