Home » Columns » Prachteg waark om te doun!

Prachteg waark om te doun!

“Neem maar ergens plaats” zegt hij en wijst uitnodigend naar de grote, door stoelen omringde, vergadertafel in zijn werkkamer. “Ik haal eerst koffie, alleen melk geloof ik he, suiker had je al zat, toch?” waarna hij de kamer uit schuift en op cafeïnejacht gaat. Die woordgrap heeft Jurrie goed onthouden denk ik bij mezelf.

’t Is jaren terug dat ik dat woordknutsel introduceerde, zeker 20 jaar geleden, maar we kennen elkaar al jaren, ik denk zelfs een dubbel aantal jaren. Terwijl Jurrie ergens in de gemeentelijke catacomben een koffiedeal aan het regelen is gaan mijn gedachten terug in de tijd om daarna nog vele jaren verder achteruit te dwalen.

Zesenvijftig jaar terug rees Jurrie Nieboer uit de Oost-Groninger klei omhoog, bracht de helft ervan door in de Westerleese binnenlanden en trok voor de liefde naar het Oost-Groninger Koopmansstadje. In Winschoten, de hoofdstad van het Oldambt, het stadje waar hij zijn beroepsopleidingen volgde, toog hij aan het werk en ontwikkelde hij zijn vaardigheden en talenten. Ooit begonnen als technicus in het beton schoof hij door in de productie van het karton, bouwde tussendoor als regiomanager bij een Winschoter uitgeverij mee aan het verkoopnetwerk om uiteindelijk als mede-eigenaar door te schuiven in de directiezetel van een handelsonderneming in auto-electronica. Een hele mond vol, maar in wezen een momentopname van wat deze breed georiënteerde alleskunner reeds op zijn bucketlist afgevinkt heeft.

Wachtend op Jurrie en de koffie denk ik aan het moment van even tevoren. Toen hij met een glimlach op ’t gezicht de voordeur van het slot draaide zat ik al een tijdje bij Mecca voor het Gemeentehuis op het bankje. Heel wat jaartjes daarvoor zag ik hem op het pleintje voor ’t Gemeentekasteel achter een marktkraam staan, samen met zijn vrouw Heddy Smit was hij vol vuur en enthousiasme een Groninger politieke partij aan het promoten. Gedreven, betrokken, vol energie en positief ingesteld, dat is zoals ik hem al die jaren ken en hij ook door de Oldambtsters gekend wordt, een man met een missie en doel.

Hij kon mij niet overhalen om me bij zijn politieke club aan te sluiten, als Vrijdenker ben ik sowieso lastig te parkeren in welke politieke richting dan ook. Zijn inzet (eigenlijk eerder hun inzet, want Jurrie en Heddy zijn een gouden koppel) heeft zijn Partij voor het Noorden groot gemaakt in het Oldambt. Van het kraampje voor de muren van het Gemeentekasteel leidde het tot politieke invloed en macht binnen de muren. Met drie zetels zit ‘zijn’ partij nu in het Oldambtster College en behartigt daarin het belang van alle Oldambtsters. Een Partij voor het Noorden, die behalve actief in het Oldambt ook actief is in de Provinciale Staten en volgend jaar ook in de Stad zelf haar vleugels gaat uitslaan. Politiek gezien ben ik niet-thuis in deze of welke andere partij dan ook, ik heb meer met mensen en kan het waarderen als mensen ergens voor staan, rechte rug tonen en zich uitspreken.

Een week-en streekblad kopte enige weken terug op de voorpagina dat Wethouder Nieboer een vernieuwde brugverbinding had geopend. Geweldig! Wethouder.., dat wordt je niet zomaar, dat moet je kunnen, dat moet je willen en daar moet je wel iets voor doen. Zo ken ik Jurrie nog van vele jaren terug als werknemer van mijn streektaaluitgeverij, toen ook al een man van veel kwaliteiten. Ik ken hem als oprichter van de lokale radio omroep Scheemda en zoveel andere dingen meer, het papier is gewoon te klein en het aantal letters te omvangrijk om alles te beschrijven. Diezelfde Jurrie die nu aan de behoorlijk gevulde portefeuille een vette kluif heeft, waarin o.a. Jeugdzorg, Cultuur, Onderwijs, Ruimtelijk Beheer, Erfgoed, was tot voor kort aan ’t werk achter de burelen van Afeer.

Vanaf 1 februari dit jaar is hij van plaats en plek gewisseld, is zijn plek nu achter het bureau met daarvoor de vergadertafel waar ik met schrijfblok en pen op hem en de koffie wacht. “Hier is de koffie” zegt Jurrie als hij de kamer weer binnenkomt en op de stoel achter zijn bureau plaats neemt. We nemen samen een slok van onze koffie en over zijn bureau naar voren buigend steekt Wethouder Nieboer gepassioneerd van wal, de eerste woorden zijn veel en alleszeggend – “Prachteg waark om te doun!”