Categoriearchief: Simsalaboliek

Op basis van de stand van de Maan & Zon worden al eeuwenlang rituelen gevierd met betrekking tot vruchtbaarheid en (her)geboorte, zo ook rond de tweede nieuwe maan in het jaarwiel. Wat nu bekend staat als Valentijnsdag is niets anders dan een Heidense ritueel dat met een christelijk sausje is overgoten.

De religieuze duiding die aan dit ritueel gegeven is verwijst naar een priester die zijn hart verloren had aan een jonge vrouw en weigerde het christendom op te geven. In het jaar 269 zou priester Valentijn op 14 februari het leven verliezen aan de gevolgen van de vreselijke marteling die hij te verduren kreeg. Voor zijn geliefde liet hij een kort bericht achter dat ondanks dat zijn leven hem ontnomen was zijn hart haar toebehoorde.

Voorafgaand aan de Kerstening van dit ritueel werd het in de tijd van de Romeinen gevierd onder de noemer Lupercalia. Het was een driedaags vruchtbaarheidsfeest ter ere van de god Lupercus, die met zijn wolvin Luperca vurig en uitbundig de liefde bedreef. Priesters gehuld in bokkenhuiden en gewapend met zwepen van bokkenleer sloegen ter bevordering van de vruchtbaarheid de vrouwen. Jonge, geslachtsrijpe, mannen en vrouwen werden gedurende die periode aan elkaar verbonden en gaven zich gedurende drie dagen aan elkaar over om te komen tot een vrucht-barend eindresultaat. Volgens overlevering heeft Luperca de stichters van Rome – Romulus en Remus – gebaard en groot gebracht.

Voorafgaand aan de Romeinse duiding stond het in de Griekse mythologie te boek als een driedaags feest ter ere van de vruchtbaarheidsgod Pan. Pan was de god van het woud en het dierlijke instinct en was hij, compleet met horens, baard, bokkenpoten en staart, als volwassene geboren. Met zijn zaadbrengende fluit bevruchtte hij het huis. In andere tijden en streken stond het vruchtbaarheidsfeest bekend als het naar de maan-huilende wolf. Een drie dagen durend vruchtbaarheidsfeest, waarin naar hartelust gedronken, gegeten en gepaard werd. Valentijn een eeuwenoud pre-religieus wielfeest! (zie ook de woordverwantschap & verbinding tussen Oor- /Ur- /Oer-/ Eer(ste) .. en spring-(bron) /sprong- /kelijk) (Foto: Licensefree – Wikipedia)

Zie de maan (ver)schijnen

Zie de maan weer-schijnt en weer-spiegelt de zon. Eerst is er niets, dan een heel klein schijfje, dat groeit naar halve grootte en dan naar driekwart formaat om dan helemaal te ver-schijnen in het zonlicht dat hij weer-kaatst. Daarna verdwijnt hij weer zoals hij gekomen is, terug naar driekwart formaat, halve grootte en heel klein schijfje tot helemaal niets. En als de hele omwenteling-cyclus klaar is begint het hele verhaal weer van voren af aan, al eeuwen lang en telkens vertellen de zeven verschillende maanvormen hetzelfde verhaal. Het getal 7 is wereldwijd, in bij-geloof en in veel religies terug te vinden met een machtige betekenis.

Zo brengt het getal 7 volgens veel mensen geluk. Zo heeft de heidense boom des levens (Yggdrasil) zeven takken, is de 7 in de Maya symboliek een heilig getal (de vrouw heeft het getal 3 en de man het getal 4 als symbool, samen is dat 7, de familie. In de oudheid waren maar 7 planeten met het blote oog te zien; Zon, Maan, Mars, Mercurius, Jupiter, Venus, Saturnus. In het Boeddhisme staat de 7-bladerige Lotusbloem voor perfectie, bestaat in de Indiase cultuur/religie het mensenlichaam uit 7 verschillende energielichamen die Chakra’s genoemd worden (wat wiel of cirkel betekent). In de spirituele filosofie wordt het leven in fases van 7 jaren ingedeeld, in het Christendom, Jodendom em de Islam heeft 7 een heel bijzondere betekenis zoals in het scheppingsverhaal en is ook een krachtig nummer in mythen en sprookjes. Het sprookje van Sneeuwwitje met de 7 dwergen is een bekend verhaal.

Als je even te tijd neemt zie je hoeveel voorbeelden uit de oudheid er te vinden zijn die gekoppeld zijn aan het getal 7.

Beter Goed gejat dan slecht bedacht

Wie er oog en aandacht voor heeft ziet het duizendvoudig om zich heen, vooral en met name in Noord-Oostelijk Nederland, zoals verwerkt in deze boerderij in Noord-Drenthe. Een oude boerderij die wat achteruit staat van de dorpsstraat, achter een groot groenveld en wat bomen. Grote donkergroen geboogde schuurdeuren aan de linkervoorzijde met flankerend een paar opvallende ronde ramen waarin een zespuntige ster is aangebracht. Onwillekeurig wordt door de mens van vandaag een link gelegd naar het Jodendom of Zionisme. Dat de boer van Joodse oorsprong geweest is of dat er een verwijzing naar het Zionisme mee beoogd werd is pertinent onwaar.

Bert v. Vondel – Vrijdenker

De zespuntige ster wordt ook wel hexagram of sexagram genoemd. Dat deze ster een krachtig ur-oud heidens, wereldwijd en voorchristelijk symbool is zullen weinigen direct beseffen. Anders dan veel mensen voor absolute waarheid aannemen is het geen exclusief symbool of aanduiding voor het Jodendom of Zionisme maar vindt het zijn oorsprong in het (pre-)Megalithische tijdperk en ur-ste/eerdere beschaving(en).

Zo verbeeldt de zespuntige ster in het bijzonder de symbiose tussen man en vrouw, het langdurig en vruchtbaar, in voorspoed, in even-wicht en gelijkwaardigheid met elkaar samenleven.

In het tantrisch Hindoeïsme is de zespuntige ster terug te vinden onder de noemer Satkona yantra wat de eenwording van het mannelijke en het vrouwelijke symboliseert, meestal in de vorm van de god Shiva en de godin Shakti of anders Purusa en Prakrti. Het teken staat voor datgene dat in perfecte balans samengevoegd is, waardoor eenwording mogelijk wordt. Door de eenwording van man-en-vrouw ontstaat ver-licht-ing, hel-der-heid, een he(i)l-ige ruimte, de woonplaats van Krishna. De zespuntige ster maakt in het Hindoeïsme onderdeel uit van het symbool van het hartchakra en daar staat ze in een groene lotusbloem, het chakra in groen, dat o.a. staat voor tederheid, compassie, liefde en evenwicht. Dat is het chakra waar de mannelijke en vrouwelijke energie samenstroomt.

Wereldwijd was ooit deze wetenschap en kennis beleden gemeengoed. Het collectieve weten zorgde voor vrede, veiligheid en voorspoed. Een succesvolle samen(-over-)leving en ondersteunende maatschap is anders onmogelijk en berust het op een onverbrekelijk natuurlijk even-wicht, een verbond, de balans tussen man-en-vrouw, absoluut nood-zaak om harmonie en vrede,  veiligheid en voor-spoed veilig te stellen.

Zolang man-en-vrouw het ontelbare en duizenden jaren oude even-wicht-verlenende verbond vast houden zal voor-spoed (Gut) en tegen-spoed (Ufil) in balans zijn.

Ur-oude spiralen zijn verwante en aan de ster verbonden vormen die behalve de belangrijke invloed van zon en maan ook man en vrouw duiden. Op een 6-gelijkende spiraal voor man, op een 9-gelijkende spiraal de vrouw. Een driehoek met naar boven gerichte punt verbeeld de man, een driehoek met naar beneden gerichte punt verbeeld de vrouw (het tegenwoordig gebruikte teken voor man en vrouw is hieraan gelieerd). De kleur blauw – staand voor de maan – staat symbool voor de man, de kleur geel – staand voor de zon – staat voor de vrouw.

Bij het vervlechten van man & vrouw, de zes en negen, vormt zich een (m)acht(ig) verbond – blauw en geel mixen tot groen – waardoor de (eigen) bloedlijn voortgezet wordt. 6-en 9 vervormen zich tot het cijfer-teken 8. Het 8-teken is in wezen een oneindige en eeuwigdurende lus. In o.a. China dragen de cijfers-tekens c.q. klanken voor 6, 9 en 8 nog immer een voor-spoed-ig karakter. Het Chinese teken Yin Yang is een voorstelling van de kosmische dualiteit en tegelijkertijd de complementaire (elkaar aanvullende) waarden, waarbij Yin de vrouwelijkheid (aarde, koude, het noorden, vochtigheid) symboliseert en Yang de mannelijkheid (hemel, warmte, het zuiden, droogte) verbeeld. Dit in zwart/wit (niet tot iets is alles) uitgevoerde en uit het Oosterse stammende teken is letterlijk en figuurlijk een tegen-pool. De 6 en 9 zijn anders-polig – gespiegeld afgebeeld. Door krachten te bundelen, de spiralen samen en in elkaar over te laten gaan staat gelijk aan con-spira, oftewel dubbel spiraal, cg. conspir-eren wat een verwoording is van samengaan. Op een heel ander hexa-uaal / sexa-ueel gebied is het in elkaar verstrengeld raken ook vandaag de dag benoemd met de cijfertekens 6 en 9: als ‘standje’ 69.

Tekens en symbolen zo van invloed en macht dat wereldwijd elke religie en andere macht die controle wil uitoefenen hiervan misbruik maakt en gemaakt heeft.

Het overspoelen en wissen van de oeroude levenskennis is en staat gelijk aan ontmanteling en vernietiging van de eeuwenoude succesvolle samen-leving(en) met oorlogen, haat, nijd en afgunst tot gevolg.

Onder andere het succesvol uit-elkaar-drijven van zon en maan, de vrouw uit verbond halen en in tegenstelling brengen met de man heeft het ruim 115 jaar geleden voor het eerst in de wereldgeschiedenis mogelijk gemaakt een wereldwijde miljoenenslachting te veroorzaken die bekend is komen te staan als de Eerste Wereld Oorlog.

Ik zie ik zie wat ik niet zag .. en dat is….

Zwart – Wit

Volgens een groepje mensen wordt er aan het eind van elk jaar in Nederland een wel heel erg fout feestje gevierd. Een racistisch feestje nog wel waar een ouwe witte man met een lange baard de baas speelt over een arme zielige zwarte man. Die ouwe witte man met zijn lange baard is ook eens erg lui, hij hoeft niet te lopen, hij zit bovenop een wit paard en die arme zielige zwarte man moet wel lopen en tegelijk ook nog eens een zak vol spullen sjouwen.

Die ouwe witte man ziet er wel een beetje gek uit, hij heeft een lange rode jurk als jas aan, een rode puntmuts op, witte handschoenen aan en ook nog een lange krulstok bij zich. Die zwarte man heeft een gek plat hoedje op met een vogelveer, gouden oorbellen in zijn oren, een witte krans om zijn nek, bont gekleurde kleren aan en een bos takken in zijn hand. Tja.. das toch niet eerlijk? Die witte man heeft het goed voor elkaar en die arme zwarte knecht moet al het werk doen, hij is zwaar de pineut.

Dat de mensen in Nederland dat nooit gezien hebben! De papa’s en de mama’s vonden dat helemaal niet raar, de opa’s en oma’s ook niet, en die opa’s en oma’s daarvan ook niet. Al heel lang vonden die blanke witte mensen het heel normaal om een racistisch nep-feestje te vieren. Ze lachten er zelfs om, maakten er grapjes over en vertelden dat die zwarte slaaf toch niet zo slim was als de witte baas. Jaar in jaar uit vierden ze aan het eind van het jaar het feest van de witte en zwarte man, zongen vrolijke liedjes en er werden veel cadeautjes gegeven. Wat een domme witte mensen, hebben ze dan geen verstand? Dat ze dat nooit gezien hebben! Heeft dat feestje wat al eeuwen aan het eind van elk jaar gevierd wordt nou echt iets met racisme te maken? Is het ‘echt-waar’ wat gezegd wordt of vertellen ze misschien Fake-nieuws?

Geloof nooit iets, kakel niet als een kip zonder kop maar controleer zelf en denk zelf. Ook al vertelt iemand dat de zon eigenlijk de maan is, dan is dat een leugen. Het maakt niet uit hoe vaak dat vertelt wordt, 1 keer of 1 miljoen keer, zon blijft zon en maan blijft maan.

En over de zon en de maan, daar gaat eigenlijk het feestje over wat nu bekend is als het Sint Nicolaasfeest, het feest van de witte maan en de zwarte maan. Een eeuwenoud feestje dat alles te maken heeft met de stand van de zon, maan en sterren. Vroeger was er geen internet, geen wikipedia, geen google, geen krant of radio, geen smartfoon met wifi en toch leefden er al eeuwenlang mensen op de hele wereld. Zelfs VOOR dat het geloof zoals de Islam, het Christendom of het Jodendom bestond. Het was en is nog steeds en heidens feest dat te maken heeft met licht en donker, met leven en dood, met het nieuwe en oude, met wit en zwart. Een feest van de omwenteling en dat kon toen en ook nu heel goed gezien worden aan de stand van de maan.

Aan de 7 verschillende standen van de maan is te zien in welke periode geweest is en welke er aan komt. Als de maan snachts niet meer te zien is, noemen ze dat de nieuwe maan. Die periode valt al eeuwenlang aan het eind van het jaar dat alle blaadjes van de bomen zijn, het koud is, er niet zoveel groeit maar die tijd gaat weer voorbij.

De tijd die ongeveer op 21 – 12 valt (soms wat eerder, soms wat later) duurt 3 dagen. Drie lange dagen is het wachten op de nacht, het is de tijd van de nachtwacht, de nieuwe – zwarte – maan houdt de wacht over de wereld. Alles en iedereen kan rustig slapen en vertrouwen dat de zon terug komt, de zwarte nacht waakt en staat op wacht, de wachter, de Pie(t)neut. De dagen langzaam weer langer en warmer en breekt er weer een nieuw jaar aan met andere maanstanden. Het eeuwenoude spel van zon en maan begint weer van voren af aan, dank zij Piet Pineut, (Piet – Pierre – Pineut // Noire – Zwart)

(Foto: Licensefree Wikipedia, Chinga meteorite)

Pasen is bij veel mensen bekend als een religieus feest waarbij herdacht wordt dat jezus na drie dagen uit zijn graf opstaat en weer tot leven komt. Net als alle religieuze joodse, christelijke of islamitische feesten is ook Pasen een verbastering van een veel ouder en Heidens lentefeest. In werkelijkheid wordt de terugkeer van de de zon, de lente en voorjaar gevierd en is de stand van de maan bepalend. Ook in de islam en het joodse geloof is de maanstand alles bepalend.

Al eeuwen voor de christelijke jaartelling en het ontstaan van religie bepaalde de stand van de maan het begin van de lente. Dat moment breekt aan als de maan ten opzichte van de aarde horizontaal gelijk staat, ook wel horizontale evening genoemd. Het woord ‘effenen’ wat gelijk maken betekent is hieraan verbonden. In het Engels staat de Lente-evening bekend als equinox en komt uit het Latijns. Het betekent equi-nox, wat equal-night betekent wat inhoud dat op dat moment de dag en nacht even lang zijn. Vanaf dat moment worden de dagen langer en warmer en staat het van oudsher bekend als Ostara. Op het Noordelijk Halfrond vind de Lente-evening al eeuwen plaats tussen 19-21 maart. Dit jaar is de lente op 20 maart begonnen. In 325 na christus heeft de kerk (in het Concilie van Nicea) bepaald dat Pasen valt op de eerste zondag na de eerste volle maan die volgt na de Lente-evening.

De Lente-evening is een van de 4 dagen in het jaar die de overgang naar een nieuw seizoen markeren. De andere 3 dagen worden ook door de maanstand bepaald. De Zomerzonnewende vind plaats rond 21 juni (Litha), de Herfst-evening vind plaats rond 21 september (Mabon) en de Winterzonnewende rond 21 december (Yule). Alle feesten hebben gemeen dat ze verbonden zijn met de komst en het verdwijnen van het (zon)licht. Alle seizoensfeesten worden gevierd met samen eten, drinken, muziek, plezier en vreugdevuren. De as van deze vuren wordt als mest over het land verstrooid, deze as bevat veel kalium, calcium en magnesium. In deze fijne vorm zijn deze mineralen goed oplosbaar en worden snel door gewassen opgenomen.

De nacht van 30 april op 1 mei was het weer volle maan, van oudsher is dat het moment dat het mei-feest gevierd wordt, dansen rond de meiboom, een vruchtbaarheidsfeest waarin telkens de eeuwenoude symboliek elkaar weer ontmoet en overlapt. Toentertijd was er geen internet, wikipedia, google of waren er geen boeken. Wel was daar de orale overlevering, het her-innneren en her-bevestigen van kennis en weten dmv rituelen en gebruiken waarin o.a. de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw nadrukkelijk gedemonstreerd en bevestigd werd, al sinds mensenheugenis bekend en voorwaarde voor een vreedzaam, vruchtbaar, veilig en voorspoedig leven.

Beltane / Meifeest / May-pole / Holi-Phagwa … Ontsteek de vuren, ontkurk de wijn, eet, drink, geniet, vier feest en vier het leven!

Het Sint Nicolaasfeest is een eeuwenoud pre-religieus, heidens maanfeest dat door het christendom gekerstend is en heeft niets van doen met racisme of neonazisme. Dat deze totaal verkeerde duiding hieraan toegekend kan worden heeft alles te maken met on-kunde en non-kennis. Het is een van de laatst overgebleven tradities uit de voor-christelijke periode en daarom net zo waard om op de lijst van cultureel erfgoed te worden gezet, als de Hadji Firoez in Iran, de Perzische Zwarte Piet. 

Het is een al eeuwenoud daterend feest dat in de kern van doen heeft met leven en dood, zon en maan, (vrouw en man) Ying en Yang, over het toer-loos draaien en herhalen voor- en tegen-spoed (merk op: spoed – draaien). Het feest van de ‘witte (volle) maan’ en de ‘zwarte (nieuwe) maan’. Een eeuwenoud feestje dat alles te maken heeft met de stand van de zon, maan en sterren. Vroeger was er geen internet, geen wikipedia, geen google, geen krant of radio, geen smartfoon met wifi en toch leefden er al eeuwenlang mensen op de hele wereld. Zelfs VOOR dat het geloof zoals de Islam, het Christendom of het Jodendom bestond. Zij allen hebben WEL datgene wat hen paste en goed te pas kwam uit de maan, zon en sterrenkalender opgenomen en verwerkt in de eigen leer.

Desondanks: het was en is nog steeds en heidens feest dat te maken heeft met licht en donker, met leven en dood, met het nieuwe en oude, met wit en zwart. Een feest van de omwenteling en dat kon toen en kan ook nu heel goed gezien worden aan de stand van de maan. Aan de 7 verschillende standen van de maan is te zien in welke periode geweest is en welke volgend is. Als de maan ’s nachts niet meer te zien is, noemen we dat de nieuwe maan, de laatste nieuwe maan van de maankalender is de tijd van de om-wenteling. De tijd van het Jol, Joel, Yul, het Wiel.. het jaar-rad draait zich weer, de koude tijd vervaagd, de warme tijd breekt weer aan.

De tijd die ongeveer op 21 – 12 valt (soms wat eerder, soms wat later) duurt 3 dagen. Drie lange dagen is het wachten op de nacht, het is de tijd van de (nachtw)8. Alles en iedereen kan rustig slapen en vertrouwen dat de zon terug komt, de zwarte nacht staat daar garant voor, de nacht-wacht, de (be)waker geeft 8 en staat op (w)8, hij is de laatste in de rij, hij is letterlijk en figuurlijk de Pie(t)neut. (ook wel Piet-leut / kleine piet/pin/pen) Na de langste (n)8 worden de dagen langzaam weer langer en warmer en breekt er opnieuw een jaar aan met andere maanstanden. Het eeuwenoude spel van zon en maan begint weer van voren af aan, de periode van vruchtbaarheid breekt aan, aangegeven door en dank zij Piet Pineut. Piet, bakent af, be-paalt(t), Piet de paal, de pen, de peen, de penis, brengt vruchtbaarheid. Nog steeds staat hij op het dak, in weer en wind, bij zomerweer, wind & regen om ons, de mensen te her-inneren.

Vele honderdduizenden jaren terug, ver voor het ontstaan van de huidige wereldreligies, wisten de elkaar opvolgende wereldbeschavingen zich op aarde te handhaven. Gestaag wisselden culturen elkaar af, kennis en wetenschap werd wereldwijd verspreid, gekopieerd en overgenomen. Symbolen, getallen, gebruiken en rituelen werden aangepast en over-gedragen zonder dat de nieuw opvolgende verbinding iets van de oorspronkelijke kernwaarde of betekenis verloor.

De wisselende positie van zon, maan en sterren verschafte inzicht over aankomende of gepasseerde seizoenen, bracht helderheid over licht en donker, over de eeuwig repeterende vruchtbaarheidscyclus en deelde ze kennis over leven en dood. Letterlijk het volledige menselijk bestaan, van zaaien en oogsten tot gezondheid en voortplanting vond plaats op basis van astronomische kennis. Kennis die algemeen en voor elk individu begrijpbaar en herkenbaar overgedragen werd door middel van terugkerende en feestelijke rituelen, achter-een-volgend opgenomen in het eeuwig roterende jaarwiel. Rituelen waarin wenden, draaien en dansen naast licht, vuur, eten en drinken een belangrijke plaats innamen. Bijgevoegd een afbeelding van een cirkeldans, een rei-dans, een vruchtbaarheidsdans uit de bronstijd.

Op basis van bepaalde maanstanden, in combinatie met de stand van de zon en sterren/stelsels, neemt de aarde haar plaats in de kosmos in. De kennis over en van de kosmos was niet exclusief geografisch bepaald maar onbeperkt, wereldwijd en sinds mensenheugenis bekend en is wereldwijd terug te vinden in alle voorgaande en eerdere beschavingen. Bij de geboorte van alle nakomende en huidige religies vervult deze kennis een belangrijke rol, de pre-religieuze rituelen en feesten zijn hierin allen verweven.

Niet alleen in de Abrahamitische en aanverwante monotheïstische religies zoals het jodendom, christendom en de islam maar ook in de Dharmische en Aziatische religies waaronder het hindoeïsme, jaïnisme, boeddhisme, sikhisme, taoïsme, confucianisme en shinto zijn de eeuwenoude symbolen, getallen, gebruiken en rituelen opgenomen. De duale verbinding tussen zon en maan, de opvolgende getalverbindingen waarin en waarmee de repeterende seizoenen, vruchtbaarheid, opkomst, hoogtepunt, ondergang, leven en dood verbonden zijn, eeuwenoude kennis is hierin terug te vinden.

Terugkerende festiviteiten die te maken hebben met het wisselen van seizoenen en vandaag de dag (nog) bekend zijn onder gekerstende benaming zoals Sint Maarten en Sint Nicolaas staan vandaag de dag volledig misplaatst onder druk. Deze worden totaal onterecht en welbewust in foute verbinding gebracht. Wat de mens en de aarde honderdduizenden jaren in harmonie gediend heeft wordt nu in onvoorstelbaar tempo vernietigd en weggevaagd. Kennis is macht, domheid leidt tot ondergang.